Doceniam ogrom pracy włożony w napisanie tej biografii. Wydaje się że naprawdę można zgłębić postać, choć chwilowo zbytnie wdawanie się w szczegóły - męczyło.

Doceniam ogrom pracy włożony w napisanie tej biografii. Wydaje się że naprawdę można zgłębić postać, choć chwilowo zbytnie wdawanie się w szczegóły - męczyło.

Z pewnością jest to wnikliwe. Z pewnością włożono w to dużo pracy. Ale cóż z tego, jeśli Buchowskiemu udało się skutecznie obrzydzić czytelnikowi postać Stachury i sama lekturę "Butów Ikara", zanim udało się odbiorcy dotrzeć choćby do połowy. Rozumiem potrzebę zarysowania szerszego tła, szkoda, że odbywa się to kosztem samej biografii, bowiem Stachura gdzieś w tym wszystkim ginie. Nie rozumiem za to wycieczek osobistych autora, który w tonie wyższości wyraża się o wszystkim i wszystkich, którzy choćby zahaczają o kulturę popularną.

Z pewnością jest to wnikliwe. Z pewnością włożono w to dużo pracy. Ale cóż z tego, jeśli Buchowskiemu udało się skutecznie obrzydzić czytelnikowi postać Stachury i sama lekturę "Butów Ikara", zanim udało się odbiorcy dotrzeć choćby do połowy. Rozumiem potrzebę zarysowania szerszego tła, szkoda, że odbywa się to kosztem samej biografii, bowiem Stachura gdzieś w tym wszystkim...

Potwierdzam poniższą opinię.

Autor bezsprzecznie zgłębił postać. Jawi się jako znawca nie tylko Stachury, ale i całego środowiska oraz człowiek bardzo oczytany. Niemniej jednak nie sprawia to, że udało panu Buchowskiemu ciekawie przedstawić Stachurę. Autor wciąż snuje niekończące się dygresje, które niestety niewiele wnoszą do obrazu postaci. Rozumiem, że pisarz nie jest oderwany od środowiska w którym żyje i tworzy, ale po przeczytaniu prawie 200 stron nie wiedziałem, czy autor opisuje Stachurę, czy wszystkich wkoło niego. Niestety nie dobrnąłem do końca.

Potwierdzam poniższą opinię.

Autor bezsprzecznie zgłębił postać. Jawi się jako znawca nie tylko Stachury, ale i całego środowiska oraz człowiek bardzo oczytany. Niemniej jednak nie sprawia to, że udało panu Buchowskiemu ciekawie przedstawić Stachurę. Autor wciąż snuje niekończące się dygresje, które niestety niewiele wnoszą do obrazu postaci. Rozumiem, że pisarz nie jest...

Przesyt nieistotnymi informacjami: nazwiskami, datami, drążenie tematów niedotyczących Steda, okropnie męcząca biografia, mało Stachury w Stachurze, szkoda.

Przesyt nieistotnymi informacjami: nazwiskami, datami, drążenie tematów niedotyczących Steda, okropnie męcząca biografia, mało Stachury w Stachurze, szkoda.

Mój licealny guru. CO to był za fenomen... Byłam fanką w czasach kiedy jego twórczość była bardzo trudno dostępna. Lata świetlne temu... Pod każdym względem. Ciekawa biografia niezwyczajnego człowieka.

Mój licealny guru. CO to był za fenomen... Byłam fanką w czasach kiedy jego twórczość była bardzo trudno dostępna. Lata świetlne temu... Pod każdym względem. Ciekawa biografia niezwyczajnego człowieka.

Któż nie chciał choć przez chwilę być jak Edward Stachura i iść z gitarą i torbą gdzieś przed siebie. Sam pamiętam swój pierwszy kontakt z książkami Stachury jeszcze w latach 80-tych. Po latach patrzę na to z sentymentem i lekkim rozbawieniem. Ale wydaje mi się, że właśnie teraz, w czasach wszechobecnej komercji i konsumpcji, można twórczość Edwarda Stachury - z okresu przedmistycznego - odczytać na nowo. I nie czytajmy teraz Stachury jako literatury posthipisowskiej, ale jako literaturę afirmującą życie i świat, także ze świadomością nieuchronnego końca.

Któż nie chciał choć przez chwilę być jak Edward Stachura i iść z gitarą i torbą gdzieś przed siebie. Sam pamiętam swój pierwszy kontakt z książkami Stachury jeszcze w latach 80-tych. Po latach patrzę na to z sentymentem i lekkim rozbawieniem. Ale wydaje mi się, że właśnie teraz, w czasach wszechobecnej komercji i konsumpcji, można twórczość Edwarda Stachury - z okresu...

Sted – niepokorny artysta - buntownik.
Legendarny poeta, pisarz, autor piosenek i poematów.
Jakim człowiekiem był Edward Stachura?
O czym nie wiedziałam, a czego dowiedziałam się z tej biografii:
- Nie dbał o pieniądze, wyszydzał materializm.
- Nie dbał o zdrowie, dużo pił.
- Był doskonałym graczem w pokera.
- Miał narcystyczne skłonności.
- Nie miał dystansu do siebie.
- Nie dopuszczał krytyki swojej twórczości - uważał, że jest najlepszy.
- Przyjaciołom trudno było z nim wytrzymać - obrażał się, zrywał znajomości.
- Dużo czytał - jego literackim guru był Norwid.
Nie da się w krótkiej opinii przekazać o nim tyle ile bym chciała.
O jego życiu rodzinnym, o konflikcie z despotycznym ojcem, o nieszczęśliwej miłości do żony, o problemach finansowych i chorobie psychicznej.

Mimo wielu wad - był szczerym, wrażliwym człowiekiem.
Człowiekiem o złożonej osobowości i filozoficznych skłonnościach.
Środowisko w którym się obracał nie zdawało sobie sprawy, co dzieje się w jego chorej głowie.
Ale nikt nie mógł mu pomóc - odrzucał pomoc.
Pod koniec życia miał już omamy. Był świadomy swojej choroby - odciął się od wszystkich. W ostatnim utworze napisał:

„Umieram
za winy moje i niewinność moją
za brak, który czuję każdą cząstką ciała i każdą cząstką duszy…
bo nawet obłęd nie został mi zaoszczędzony
bo wszystko mnie boli straszliwie”

Aż łza się w oku kręci.
Chciał być podziwiany, chciał udowodnić, że jest najlepszy. – Zmierzał jednak ku autodestrukcji.
Mimo słabości i wad - ma mój ogromny podziw, moją sympatię, a także współczucie.
PS
Ta biografia to także opowieść o jego twórczości, relacje przyjaciół, znajomych, fragmenty jego dziennika i fotografie.
To perełka dla miłośników twórczości Edwarda Stachury.

Sted – niepokorny artysta - buntownik.
Legendarny poeta, pisarz, autor piosenek i poematów.
Jakim człowiekiem był Edward Stachura?
O czym nie wiedziałam, a czego dowiedziałam się z tej biografii:
- Nie dbał o pieniądze, wyszydzał materializm.
- Nie dbał o zdrowie, dużo pił.
- Był doskonałym graczem w pokera.
- Miał narcystyczne skłonności.
- Nie miał dystansu do siebie.
-...

bardzo ciężko i mozolnie się to czytało

bardzo ciężko i mozolnie się to czytało

Ostatnio żona namówiła mnie na wyjście do biblioteki.Mówi:"Chodź coś sobie wypożyczysz.Kupujesz i wydajesz pieniądze na książki,które możesz darmo wypożyczyć". Poszliśmy i oczywiście wszystkie interesujące mnie nowości były wypożyczone.I co teraz? Myślę sobie:"No to może Stasiuka?"Był.Ale wszystko co było to już przeczytałem.Ale obok patrzę,jest pięciotomowe wydanie dzieł Edwarda Stachury.Oj jak długo nie miałem do czynienia z twórczością Steda.A przecież należał do moich ulubionych.Tak jak mnóstwo ówczesnych młodych ludzi zaczytywałem się w jego prozie i poezji.Tak jak dla mnóstwa ówczesnych młodych ludzi był dla mnie wzorem do naśladowania.Tak jak on chciałem wędrować po naszej pięknej planecie,cieszyć się każdym najnormalniejszym,zwykłym zdarzeniem,być wolnym od wszelkich norm narzucanych nam przez społeczeństwo.Niestety skończyłem,chyba tak jak większość ówczesnych czytelników Steda,na szarej,nudnej codzienności.Praca,dom,spanie i znowu praca,dom,spanie i ...I tak wypożyczyłem trzeci tom zawierający powieści.Po powrocie do domu,myślę sobie,no dobra mam powieści,które już zresztą kiedyś czytałem,ale co ja wiem właściwie o ich autorze?Tylko tyle,że żył, pisał fajne książki i umarł śmiercią tragiczną.Warto by dowiedzieć się chyba czegoś więcej.I tak żona właściwie spowodowała,że wydałem kolejne pieniądze na książki,gdyż na drugi dzień poszedłem do księgarni i zakupiłem potężną knigę "Buty Ikara". Zewnętrznie-potężna cegła,ponad 600 stron,fajnie wydana,twarda okładka,fajne zdjęcie Steda na obwolucie,wewnątrz też parę wkładek ze zdjęciami.No dobra,ale co z zawartością?Oj potężna dawka wiedzy o perypetiach życiowych pisarza.I wcale to życie nie było takie łatwe i romantyczne jak by się mogło wydawać.Owszem była wędrówka z plecakiem,z gitarą,ze swoją coraz bardziej rozpoznawalną i popularną twórczością,ale były również i problemy natury egzystencjalnej,ciągły brak pieniędzy,konflikty z najbliższą rodziną.Była również i wielka nieszczęśliwa miłość.I to właśnie ona,tak mnie się wydaje,spowodowała powolną degradację osobowości Steda.Od czasu rozstania z żoną Stachura coraz częściej czuje się nierozumiany przez otaczających go ludzi,zaczyna z coraz większą dociekliwością szukać sensu istnienia,ucieka w filozofię Wschodu.Samotność wśród tłumu i jego nieprzeciętna nadwrażliwość w końcu prowadzą go do najgorszego.Ale nie tylko o samym życiu Stachury traktuje ta książka.Autor,niniejszej biografii,dużo miejsca poświęca twórczości bohatera.Opisuje okoliczności jej powstawania,opisuje wrażenia jakie wywierała ona na krytyce literackiej i na zwykłych czytelnikach.Poprzez liczne fragmenty z wywiadów,listów,wypowiedzi autor doskonale oddał klimat epoki w której żył i tworzył Edward Stachura.Słowem lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników twórczości Steda."Wielkie dzięki" dla autora za ogrom pracy,który włożył przy tworzeniu niniejszej biografii,ale przede wszystkim "wielkie dzięki" za to,że wzbudził u mnie, po wielu latach, ponowne zainteresowanie postacią Edwarda Stachury i jego twórczością.I jeszcze jedno.Dziś Sted ma swoje urodziny:

"Dzisiaj są moje urodziny,
Które obchodzę bez rodziny
Daleko, wysoko, wśród manowców,
W pokoiku na wieży hangaru dla szybowców.

Zupełnie tu nieźle jest mi,
Organki mi służą do gry.

Na twarzy obeschły już łzy,
Już warg nie zagryzam do krwi.

Niech żyje ziemia!
Niech żyje niebo!
I ty, co rodzisz się, żyj!

Niech żyje ziemia!
Niech żyje niebo!
I ty - pomiędzy tym - żyj!"

Ostatnio żona namówiła mnie na wyjście do biblioteki.Mówi:"Chodź coś sobie wypożyczysz.Kupujesz i wydajesz pieniądze na książki,które możesz darmo wypożyczyć". Poszliśmy i oczywiście wszystkie interesujące mnie nowości były wypożyczone.I co teraz? Myślę sobie:"No to może Stasiuka?"Był.Ale wszystko co było to już przeczytałem.Ale obok patrzę,jest pięciotomowe wydanie dzieł...

"Buty Ikara. Biografia Edwarda Stachury" to lektura dosadna, dogłębna i pokazująca w najmniejszych nawet szczegółach biografię Edwarda Stachury. Książka wręcz obowiązkowa dla miłośników utworów autora, jak i dla osób lubiących porządnie wykonane biografie. Wsiąkając w lekturę przenosimy się w inny świat, w świat myśli Stachury, które były doprawdy intrygujące.

Na kartach książki dostajemy soczystą i barwną opowieść o życiu człowieka, wielkiego artysty. Legendarnego poety, pisarza, autora piosenek i wielu opowiadań. Stachura przekładał również poezję z języka francuskiego jak i hiszpańskiego, czego dowiadujemy się z wielu dokumentów i notatek samego autora. Książka wzbogacona jest również o liczne wypowiedzi bliskich Edwarda Stachury. Co pokazuje fenomen pisarza od jego bardziej prawdziwej i ludzkiej strony. Poznajemy wczesne dzieciństwo autora, jego przodków, burzliwe życie rodzinne (konflikty z despotycznym ojcem),problemy finansowe i pierwsze zmagania z pisaniem. Biografia pokazuje prawdziwe oblicze Edwarda Stachury, który był prawdziwym i niepokornym artystom. Twórczość autora pomimo tylu lat wciąż porywa kolejne pokolenia nowych czytelników.

"Buty Ikara. Biografia Edwarda Stachury" pokazuje Stachurę dogłębnie i wielowymiarowo. Miłośnicy autora nie mogą przegapić tej pozycji i obejść obok niej obojętnie. Książka pokazuje bogaty dorobek literacki jak i życiowy, burzliwe życie autora sprawia, że czyta się o nim z wypiekami na twarzy. Liczne utwory o, których jeszcze nie słyszałem czekają właśnie na swoją kolej. Zapraszam Was w podróż do wnętrza umysłu wielkiego pisarza, który z pewnością mógłby obdzielić swą pomysłowością i nieustępliwością nie jednego autora. Gorąco polecam.

"Buty Ikara. Biografia Edwarda Stachury" to lektura dosadna, dogłębna i pokazująca w najmniejszych nawet szczegółach biografię Edwarda Stachury. Książka wręcz obowiązkowa dla miłośników utworów autora, jak i dla osób lubiących porządnie wykonane biografie. Wsiąkając w lekturę przenosimy się w inny świat, w świat myśli Stachury, które były doprawdy intrygujące.

Na kartach...