Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dzisiaj przychodzę do z nową książką waszej ulubionej Weroniki Schmidt! „You soften me” to dylogia opowiadająca historię dwójki tancerzy, którzy przez pewne okoliczności są zmuszeni wziąć razem udział w mistrzostwach. Wszystko mogłoby się potoczyć bez problemów, gdyby nie fakt, że Willow Andrews z całego serca nienawidzi Victora Dafta i żywi do niego najgorsze z najgorszych uczuć. Co się stanie, gdy Ci dwoje będą musieli współpracować i spędzać ze sobą większą część dnia? Czy Willow jest gotowa na nawał plotek, jakie mogą zacząć krążyć przez spotykanie się z popularnym tancerzem? Czy Victorowi uda się poskromić mocny charakter dziewczyny i roztopić jej lodowate serce?

Bajkowe wyobrażenie, jakie możecie mieć na temat tej pozycji, prawdopodobnie będzie mylne. Oczywiście „You soften me” aż kipi od śmiesznych momentów i komediowych scenek, jednak Weronika lubi dodawać pewne smaczki w swoich książkach, które tak mocno złapią za serce, że nieuronienie łzy będzie wielkim wyzwaniem. Uwielbiam w YSM te chwile, gdzie moje serce jest bliskie wyskoczenia z klatki piersiowej, a oddech staje się nierównomierny, bo napięcie, jakie stworzyła autorka, jest niewyobrażalne! Jej pióro jest przyjemniejsze i widać progres, jaki zaliczyła autorka na przestrzeni książek, które wydała.

Połączenie Victora i Willow to coś ciekawego i wartego uwagi, więc jeśli jesteście miłośnikami wątku tanecznego, który przeplata się z budowaniem relacji praktycznie od poziomu minusowego, to naprawdę polecam. 10/10 ląduje do „You soften me” i czekam na kolejny tom!

Dzisiaj przychodzę do z nową książką waszej ulubionej Weroniki Schmidt! „You soften me” to dylogia opowiadająca historię dwójki tancerzy, którzy przez pewne okoliczności są zmuszeni wziąć razem udział w mistrzostwach. Wszystko mogłoby się potoczyć bez problemów, gdyby nie fakt, że Willow A...

Rozwiń Zwiń

„Ten drugi” to nowa powieść od Kamili Mikołajczyk. Z piórem autorki jestem już bardzo dobrze zaznajomiona. Polubiłam styl pisania Kamili i tym razem również mnie nie zawiódł. Książka opowiada losy Ariell, której w życiu towarzyszy masa zawirowań. Jedna przypadkowa noc, o której trudno będzie jej zapomnieć, przyniosła za sobą wiele konsekwencji. Wyobraźcie sobie sytuację, w której poznajecie rodzinę swojego nowego chłopaka, a jego bratem okazuje się mężczyzna, z którym spędziłaś parę miesięcy wstecz chwile uniesień?

Aria, Ash i James są w błędnym kole. Pierwsza dwójka próbuje walczyć ze wspomnieniami z przeszłości, jednak nie za bardzo im to wychodzi. Kobieta jest pogubiona w swoich uczuciach i nie ma pojęcia co dalej robić. Iść za głosem serca czy rozumu? Ja osobiście jestem największym wyjątkiem, jeśli chodzi o czytelników tej pozycji, gdyż zdecydowanie należę do Team’u James. Bardzo polubiłam tego bohatera i moje serce należy zdecydowanie do niego.

Przeczytałam tę książkę w jeden dzień i niesamowicie się odprężyłam poznając historię tej trójki bohaterów. Jestem zafascynowana tym, jak Kamila świetnie tworzy swoje pozycje. Są one różnorodne i tak wciągające, że zarywanie dla nich nocy jest obowiązkowe. Z chęcią sięgnę po kolejny tom, jednak czuję co może się dalej wydarzyć i mogę być nieusatysfakcjonowana końcowym wyborem Arii. Oceniam książkę na 8.5/10.

„Ten drugi” to nowa powieść od Kamili Mikołajczyk. Z piórem autorki jestem już bardzo dobrze zaznajomiona. Polubiłam styl pisania Kamili i tym razem również mnie nie zawiódł. Książka opowiada losy Ariell, której w życiu towarzyszy masa zawirowań. Jedna przypadkowa noc, o której trudno będz...

Rozwiń Zwiń

O jejku, właśnie skończyłam czytać WCWTN i jestem niezaprzeczalnie ZAKOCHANA. Pióro Moniki jest czymś co uwielbiam od kilku lat i każda napisana przez nią książka automatycznie staje się moim nowym ulubieńcem. Tym razem spotykamy się z „Wszystko czego w tobie nienawidzę” i naprawdę, jeśli lubicie w książkach trudne relacje, walkę o miłość i emocje to gwarantuje wam, że będziecie usatysfakcjonowani. Historia Snow i Aziela jest trudna i pełna poświęceń. Aziel Crawford to mężczyzna pełen władzy. Miał pod sobą cały Manchester, nie było osoby, która byłaby w stanie się z nim równać.
Zimny i nieczuły. Te dwa słowa idealnie opisują tego bohatera. Po drugiej stronie stoi Snow Hawley, pełna ciepła i siły kobieta, która marzy tylko o jednym. O miłości i pięknym życiu u boku kogoś, kogo mogłaby darzyć tym cudownym uczuciem. Niestety życie to nie bajka i nie wszystkie życzenia są do spełnienia. A zwłaszcza u boku kogoś takiego jak Aziel Crawford.

Nasz główny bohater potrzebował obecności Snow. Był on zdystansowany, lecz potrzeba wiedzy o stanie swojej żony była u niego priorytetem. Dziwne, nie? Niby nic nie czuje, a jednak coś się tam uchowało w tej bezdusznej głowie. Właśnie taki jest Aziel. Na samym początku możecie go nienawidzić (tak było ze mną), ale później, gdy go bardziej poznacie i zrozumiecie, obiecuje wam, że niezaprzeczalnie skradnie wasze serca.

Monika FortunateEm pisze książki, które są dla mnie bardzo ważne. Każda historia wychodząca spod jej pióra ma specjalne miejsce w moim sercu, a ta, o której aktualnie piszę, dołącza do ich grona. Moja ocena to ogromne 10/10. „Wszystko czego w tobie nienawidzę” jest fantastyczna przez wiele aspektów. To książka o przemianie i uczuciach. Miedzy nienawiścią a miłością jest cienka granica, więc jak myślicie, co wybiorą bohaterowie?

O jejku, właśnie skończyłam czytać WCWTN i jestem niezaprzeczalnie ZAKOCHANA. Pióro Moniki jest czymś co uwielbiam od kilku lat i każda napisana przez nią książka automatycznie staje się moim nowym ulubieńcem. Tym razem spotykamy się z „Wszystko czego w tobie nienawidzę” i naprawdę, jeśli ...

Rozwiń Zwiń

Nie wiem co napisać na temat tej pozycji. Nie powiem, że mi się nie podobała, bo to by było kłamstwo. Jednak też nie powiem, że byłam nią zachwycona, bo tak nie było. Mam nieco mieszane uczucia, ponieważ fabularnie jak najbardziej mi ona podeszła. Jest to zbiór moich ulubionych motywów i wątków, które w książkach są przeze mnie uwielbiane. Niestety zostały one opakowane w papier paru niedociągnięć. Moim zdaniem akcja działa się o wiele za szybko i nie było w niej chwili spokoju czy momentu na oddech. Bohaterowie szybko nawiązywali między sobą relacje, a niektóre z nich powinny być nieco spowolnione, tak by ich ciągłość miała jakikolwiek sens. Czułam trochę, jakbym czytała krótkie opowiadanie, które nim się zaczęło, to już zaraz miało się skończyć.

Kocham Skittlesa. Super postać i mimo iż to pies to jednak miał on duży wkład w fabułę i został świetnie przedstawiony. Jednakże mówiąc o jednym z głównych bohaterów, Shanie, muszę zaznaczyć jedną kwestię. W moim odczuciu jego postać była płytka i nie chodzi mi tutaj o jego zachowanie, tylko bardziej o to, że w książce, która miała dość sporo stron, nie pokazała mi dużo o tej postaci. Nie zobrazowała mi go i tak naprawdę po skończeniu tej pozycji nie wiem co powiedzieć o tym bohaterze, bo go nie znam. Była masa uroczych i łapiących za serce momentów z nim w roli głównej, ale ja nie dowiedziałam się o nim za wiele. Nie wiem, może to taki zabieg autorki i w kolejnym tomie będziemy mieli na pęczki informacji o Byronie (na co liczę), ale na ten moment czuje się nienasycona.

Bardzo podobał mi się wątek z problemami Aymee, które przeplatały się przez całą książkę. Nie lubię gdy autor zaczyna coś i potem kompletnie o tym zapomina, a na końcu nagle rozwiązuje wątek i tyle po nim. Tutaj było inaczej. Problemy i wewnętrzne rozterki bohaterki były ciągnięte przez całe 420 stron i zostały opisane w świetny sposób. Dodatkowo chciałabym zaznaczyć, że książkę czytało mi się dobrze. Była ona lekka, przyjemna i mimo paru minusów - podobała mi się. Ta młodzieżówka nie jest dla mnie idealna, ale dla niektórych może taka być, bo każdy ma inne gusta, więc nie zniechęcajcie się i sięgnijcie po tę historię. Sandra Biel ma niesamowicie przyjemny styl i mimo iż ten tytuł nie stał się moim ulubionym, to z chęcią sięgnę po jej inne książki, bo polubiłam się jej piórem jakiś czas temu i nie zaprzestane sięgania po kolejne publikacje.

Masa śmiesznych momentów, parę słodkich chwil i oczywiście Skittles. Z chęcią sięgnę po drugi tom, bo jestem bardzo ciekawa co wydarzy się dalej w życiu Shane’a i Aymee… i oczywiście dużego (nie)dźwiadka. Oceniam tę pozycję na 7/10.

Nie wiem co napisać na temat tej pozycji. Nie powiem, że mi się nie podobała, bo to by było kłamstwo. Jednak też nie powiem, że byłam nią zachwycona, bo tak nie było. Mam nieco mieszane uczucia, ponieważ fabularnie jak najbardziej mi ona podeszła. Jest to zbiór moich ulubionych motywów i w...

Rozwiń Zwiń

Każda poprzednia książka Natalki była dla mnie jak miód na serce, mogłam je czytać kilka razy i za każdym kolejnym nie nudziła mnie w najmniejszym procencie. Jednak tutaj było inaczej. Przy „Każdego lata płakałam” trochę się męczyłam i dopiero po 300 stronach byłam w stanie nieco wkręcić się w fabułę. Postać Diany mnie irytowała i za każdym razem jak czytałam jej myśli, moje ciśnienie dziesięciokrotnie wyrastało. Nie mam pojęcia od czego się to wzięło, może jej sposób bycia mi nie podszedł, nie wiem. Jednak światełkiem w tunelu okazał się Charlie. Jego postać polubiłam już od pierwszych rozdziałów i nie mogłam się doczekać, aż ponownie się pojawi i będę mogła sobie o nim poczytać. Jestem zakochana po uszy w Fosterze i nie zliczę ile razy wzdychałam z zachwytu nad fragmentami z tym bohaterem.

Ogólny zamysł fabuły niesamowicie mi się podobał, a motyw teatru? Świetny! Całość była opisana w super sposób i widać wkład autorki w to, aby książka była dopracowana w każdym stopniu. Natalia Fromuth pisze dobrym piórem i całość mogłaby naprawdę mi przypaść do gustu, gdyby tylko główna bohaterka nie była tak męcząca jak w moim odczuciu. Ogólnie książka była dla mnie wyczerpująca. Nie zliczę ile razy ją odkładałam na półkę i miałam ochotę jej nie kończyć. Dawałam jej szansę wiele razy i w końcu udało mi się przeczytać całość. Nie jestem pewna czy sięgnę po drugą część, ale raczej jestem na nie. Oceniam ją na 6/10, bo naprawdę miał potencjał, jednak mi ten tytuł nie spodobał się na tyle, na ile myślałam.

Każda poprzednia książka Natalki była dla mnie jak miód na serce, mogłam je czytać kilka razy i za każdym kolejnym nie nudziła mnie w najmniejszym procencie. Jednak tutaj było inaczej. Przy „Każdego lata płakałam” trochę się męczyłam i dopiero po 300 stronach byłam w stanie nieco wkręcić s...

Rozwiń Zwiń

„Extinguish the Heat” to ciąg dalszy losów Victorii Clark, która po swoim wyjeździe z rodzinnego miasta wraz z bratem zaczęła nowe życie w Maine. Ulubione miasto jej matki stało się dla niej nowym rozdziałem. W poprzednim tomie główna bohaterka przeżyła największą z największych tragedii, jakie mogły jej się przydarzyć. Utrata tak bliskiej osoby może nieodwracalnie wpłynąć na człowieka i zmienić go o sto osiemdziesiąt stopni. Tak poniekąd stało się z Clark. Jak myślicie, Victoria będzie taka sama jak zza młodych lat? Czy nowe otoczenie i brak starych przyjaciół jakoś na nią wpłyną? A może większą rolę zagra tutaj strata pewnego chłopaka o czarnych, pustych oczach?

Po tylu latach Victoria Clark, Nathaniel Shey i reszta ekipy zostaną zmuszeni do ponownego spotkania. Co z niego wyniknie? Kto uknuł taką intrygę, by znów połączyć ich drogi? W tej części jest ogrom niewiadomych, które zostaną wyjaśnione w szóstej rundzie i nie mogę się doczekać, aż znowu ją przeczytam. Mimo bardzo obszernych opisów, które były znacznie większe niż w poprzednich tomach, to fajnie mi się wróciło do ponownego czytania tej części. Mam do niej duży sentyment i zawsze z tyłu głowy będę miała tę dwójkę bohaterów, którzy w pewnym stopniu zapoczątkowali moją pasję do czytania.

Moją ulubioną postacią jest Charlie. Tak, ten mały dzieciak stopił moje serce i zauroczył już od pierwszej sceny. Nie byłam do niego przekonana przed czytaniem, jednak po poznaniu tego sarkastycznego słodziaka PRZEPADŁAM. Kasia super sobie poradziła z nową wersją ETH i przyjemnie mi się ją czytało. Oceniam tę rundę na 9/10 i bardzo, ale to bardzo czekam na ostatni tom, gdyż liczę na pewną rzecz i jestem ciekawa jak niektóre sprawy się potoczą.

„Extinguish the Heat” to ciąg dalszy losów Victorii Clark, która po swoim wyjeździe z rodzinnego miasta wraz z bratem zaczęła nowe życie w Maine. Ulubione miasto jej matki stało się dla niej nowym rozdziałem. W poprzednim tomie główna bohaterka przeżyła największą z największych tragedii, ...

Rozwiń Zwiń

„Malachai. Ofiara” to pozycja pełna brutalności, dlatego na samym początku muszę tutaj zaznaczyć, iż jest to książka przeznaczona dla starszych czytelników. Historia przedstawiona na papierze jest dynamiczna i piekielna. Trójka mężczyzn; Malachai, Holden i Carter mieli jedno zadanie. Zadanie, które miało zostać wykonane bez ofiar. Jednakże Kai to osoba bez hamulców i jakiegokolwiek sumienia, dlatego plan się nie powiódł, a w dodatku miał nieproszonego świadka.

Ten Dark Romans zachwycił mnie przede wszystkim piórem autorki. Jest on unikatowy i tak piękny, że czytając każdy rozdział, nie mogłam się nazachwycać tym jak Karolina cudownie pisze. Lekkość, z jaką się spotkałam, jest niesamowita.

Kai Yordan to bohater pełen sprzeczności i bólu. Uwielbiam takie skomplikowane postacie dlatego, iż mogę sama rozgryzać jego psychikę na wiele części. Malachai jest nieobliczalny i jego zachowania mogą podchodzić pod socjopatyczne, ale właśnie o tym jest książka. O socjopacie i jego popapranym życiu. Życiu, w którym pojawiła się pewna dziewczyna. Nieoczekiwanie wstąpiła w piekielne wrota Kai’a i nie potrafiła od nich uciec. Albo nie mogła? Malachai był nazywamy potworem. A potwory lubią pogoń. Carmen Clark jeszcze nie wiedziała, że przez jeden incydent stanie się zwierzyną do schwytania przez najbardziej przerażającego człowieka stąpającego po tej ziemi. Jednakże po drodze pojawił się jeden problem. Emocje. Kai nie był zadowolony z faktu, iż ktoś wzbudzał w nim jakiekolwiek uczucia. Co według niego trzeba zrobić z kimś takim? Wyeliminować. Jak myślicie, co z tym faktem zrobi Malachai?

„Malachai. Ofiara” głównie skupia się na Carmen i Kai’u, jednak autorka postarała się nam pokazać również inne wątki. Przykładowo relacja Malachaia i Holdena, którą kocham, a zarazem nienawidzę. Ta dwójka jest skomplikowana i czuję, że w kolejnej części dowiemy się o nich nieco więcej. Tak samo, jak o przeszłości Carmen, która była trochę skubnięta w pierwszym tomie. Ogólnie, jeśli miałabym ocenić tę książkę, to dałabym jej 10/10. Wyczekuję kolejnej części, gdyż nie mogę się doczekać rozwoju sytuacji po tym mocnym zakończeniu!

„Malachai. Ofiara” to pozycja pełna brutalności, dlatego na samym początku muszę tutaj zaznaczyć, iż jest to książka przeznaczona dla starszych czytelników. Historia przedstawiona na papierze jest dynamiczna i piekielna. Trójka mężczyzn; Malachai, Holden i Carter mieli jedno zadanie. Zadan...

Rozwiń Zwiń

Weronika Ancerowicz to autorka, która odnajduje się w naprawdę wielu gatunkach. Na przestrzeni lat możemy zauważyć, iż jej pióro rozwija się wspaniale, a książki wychodzące spod jej ręki stają się wielkim sukcesem. „Mój kumpel jest dziewczyną” to książka o akceptacji siebie. Swojego wyglądu, charakteru i sposobu bycia. Głowni bohaterowie są wykreowani w taki sposób, że mimo niektórych irytujących zachowań, nie da się ich nie lubić. Wielobarwną postacią, którą wręcz uwielbiam, jest Sky Johnson. Ona nie tylko zachwyci nie jednego czytelnika, ale i rozkocha już od pierwszych stron. Cała historia opiera się na nieodwzajemnionych uczuciach Sky do jej wieloletniego przyjaciela Gabriela. Dziewczyna postanowiła zrobić coś dla swojego dobra, dlatego wyjechała jak najdalej Trede’a i postawiła na siebie. Czy zrobiła dobrze? Czy jej decyzja zmieni coś w relacji z przyjacielem? Czy wakacje bez Gabriela coś zmienią w jej życiu?


Autorka napisała tę pozycję w fenomenalny sposób. Przez te wszystkie zapisane strony dosłownie się płynie. Głównym wątkiem w „MKJD” jest friends to lovers, czyli mój ulubiony trop w książce. Gwarantuje wam, iż po tej pozycji stanie się również waszym.


Ta książka jest urocza, śmieszna oraz warta uwagi i poświęconego czasu. Jest ona przeznaczona już dla młodych nastolatków, jednak wiem, że starsi czytelnicy będą równie zachwyceni. „Mój kumpel jest dziewczyną” oceniam na solidną 10 i czekam na kolejną książkę od Weroniki!

Weronika Ancerowicz to autorka, która odnajduje się w naprawdę wielu gatunkach. Na przestrzeni lat możemy zauważyć, iż jej pióro rozwija się wspaniale, a książki wychodzące spod jej ręki stają się wielkim sukcesem. „Mój kumpel jest dziewczyną” to książka o akceptacji siebie. Swojego wygląd...

Rozwiń Zwiń

Przychodzę do was z recenzją cudownego „Identical”. Trzeci tom serii Students znowu zawitał moją biblioteczkę. Po trudnym rozstaniu Zaydena i Rosie wszystko się pokomplikowało. Sądzili, że uda im się przetrwać rok rozłąki i po powrocie do Anglii będzie wszystko po staremu, jednak życie miało dla nich inny scenariusz i wszystko co planowali stało się czymś odległym. Rosanna nie miała zamiaru wracać do Leeds, jednak propozycja jaka na nią spadła była nie do odrzucenia. Przyszłość, o jakiej marzyła, mogła stać się prawdziwa. Tylko tutaj mamy jedną przeszkodę. Zayden Williams. Młody mężczyzna również powrócił do Anglii. Nie wiadomo jak ich losy się połączą i czy będą w stanie się ze sobą dogadać. Przecież Williams ma już kogoś nowego. Kogoś, kto zajął miejsce Rosie, tak? Sami zobaczycie, czytając „Identical”. Powiem jeszcze jedno: Nie będzie łatwo.

Rosie i Zayden są w naprawdę trudnej sytuacji. Ich życia przewróciły się do góry nogami. W „Identical” jak i w poprzednich tomach są poruszane delikatne tematy. Autorka nie przedstawia ich w błahy sposób. Przeplata poważne i zabawne sceny, dlatego czuć w książce balans miedzy tym, o czym powinno się mówić, a tym, co nas rozśmiesza i daje przyjemność z czytania.

Ola to autorka, która tworzy historię przepełnione śmiechem i luzem. Czytając, odprężasz się maksymalnie i czerpiesz z lektury same pozytywne emocje. „Identical” jest piękne w środku, jak i na zewnątrz. Każda strona wprowadza nas w świat Rosanny i Zaydena, który zmienił się na przestrzeni poprzednich tomów. Co się tam wydarzy? Sami osobiście musicie się przekonać, ponieważ nie pozwalam wam przejść obojętnie obok tej serii.

Będę to powtarzać przy każdej recenzji książek Aleksandry Negrońskiej, ale uwielbiam humor autorki, który przelewa na papier. Gwarantuje, iż każdy będzie oczarowany tą serią, tą pozycją oraz innymi książkami Oli. Nie da się ich nie kochać. Rosanna i Zayden to bohaterowie, którzy mimo swoich wad, są uwielbiani przez znaczną większość czytelników autorki. Czy to będzie dla was zaskoczenie, jak dam 10? Myśle, że nie, bo gdybym mogła, dałabym o wiele więcej.

Przychodzę do was z recenzją cudownego „Identical”. Trzeci tom serii Students znowu zawitał moją biblioteczkę. Po trudnym rozstaniu Zaydena i Rosie wszystko się pokomplikowało. Sądzili, że uda im się przetrwać rok rozłąki i po powrocie do Anglii będzie wszystko po staremu, jednak życie mia...

Rozwiń Zwiń

Po skończeniu trzeciej rundy, od razu zapragnęłam sięgnąć po kolejną… i to był błąd. Nie dlatego, że mi się nie podobała, nie, nie. Czwarta runda tak mnie rozwaliła pod względem emocjonalnym, że nie jesteście w stanie sobie tego wyobrazić. Możecie ganić autorkę za masę długich opisów, które dla niektórych osób są zbędne, ale dla mnie są one bardzo potrzebne i nie wyobrażam sobie bez nich tej trylogii. Emocje, uczucia i wewnętrzne rozterki bohaterów są perfekcyjnie przedstawione i to one dają tej książce swoją wyjątkowość.

Nathaniel i Victoria docierają się. Ich relacja staje się mocniejsza i zażyła. Mogę nawet powiedzieć, że widzę lekką zmienę w zachowaniu Shey’a. Jednakże mimo tego małego plusa, ten bohater nie jest taki, o jakim powinna marzyć każda dziewczyna. Jego zachowanie daje wiele do życzenia, ale ja lubię w nim tą „dysfunkcjonalność”. Jego postać jest barwna i bardzo ciekawa. Lubię o nim czytać i lubię poznawać zakątki jego umysłu, który jest naprawdę popaprany. Autorka świetnie wykreowała postać Nathaniela Shey’a i za to należą jej się brawa.

Czekam na piątą i szóstą rundę, gdyż Kasia potrafi pisać książki, które od pierwszej strony wciągają i nie potrafią puścić. Połączenie trzeciej i czwartej rundy jest świetne i czytając je, niesamowicie się bawiłam (i płakałam). Ocenka to solidna 10.

Po skończeniu trzeciej rundy, od razu zapragnęłam sięgnąć po kolejną… i to był błąd. Nie dlatego, że mi się nie podobała, nie, nie. Czwarta runda tak mnie rozwaliła pod względem emocjonalnym, że nie jesteście w stanie sobie tego wyobrazić. Możecie ganić autorkę za masę długich opisów, któr...

Rozwiń Zwiń