Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli ktoś jest zainteresowany lekturą to na wattpadzie istnieje nieoficjalne polskie tłumaczenie: https://www.wattpad.com/1378453361-sisters-of-sword-and-song-rebecca-ross-t%C5%82umaczenie?utm_source=web&utm_medium=email&utm_content=share_reading.

Czytanie w oryginale może sprawić trochę trudności, bo autorka zrobiła dobry research w zakresie ubioru, architektury oraz wojska starożytnego świata. Czasem będzie trzeba poszukać konkretnego słówka, żeby zrozumieć o co chodzi ;) Dodatkowo Rebecca Ross ma bardzo bogaty, poetycki język, więc jestem wdzięczna, że miałam okazję trochę się doedukować, a przy okazji mieć przyjemność z czytania (pomimo szperania w słownikach).

W porównaniu z innymi książkami fantasy young adult czuć różnicę, ale gdyby książka była skierowana do starszego odbiorcy, byłaby jeszcze lepsza.

✨ klimat starożytnej Grecji z nowym panteonem bóstw
✨ motyw siostrzeństwa, rodziny
✨ motyw niepełnosprawności
✨ motyw winy i kary oraz przebaczenia
✨ motyw poświęcenia
✨ motyw magii

Cytaty:

“Failure is never final unless you choose it to be,” Bacchus said. “Where there is life, hope can be found. Do not give up, Halcyon.”

Evadne thought of all the times she had been proud of her older sister, when Halcyon had won the mountain footraces and knocked vile boys to the ground with one punch. But they were eclipsed by this one moment, when her sister maintained her dignity and honor.

“You are brave, Eva,” Halcyon whispered. “Far braver than me. There is such steel within you, little sister.”

“You came into the world so quietly, so still that I thought the gods had already taken your breath. But then you reached out and held fast to my finger, and I thought that I would never let you go.

“You are your own self. No one owns your soul or your body or your fate. No one but you, Evadne.”
Evadne breathed in those words, let them twine with her blood and her bones, so she would never forget them.

(...) Perhaps you are the myth I seek.”

“All my life, I have wanted to be more than what I am. I wanted to be fast and strong, like my sister. I wanted magic, to have the ability to speak and sing charms to life. I wanted to be someone who made a mark on the world, even if it was a small one.”

If you find yourself to be strong, use that strength not just for yourself but for those around you. And if you find yourself to be smart, use that knowledge to uplift others

It would not be worth it, my father often said to us, to rise so high by standing on the backs of others. We must earn it in an honest way, and should we find our lives to be exalted one day, it would only be because we had served, respected our peers.

The scroll handles were gilded, and they caught the sunlight, as if they had just swallowed a secret.

Evadne could see his words building as a storm, as a mountain, something for their voices to climb.

And I will understand should you choose to remain here with your family. In fact, I want to beg you to stay, and yet I want to beg you to come, and I can hardly understand how you have inspired this in me, that I should desire two different things in the same breath.”

“Remember how we like to sing, Father? We sing all of the stanzas, or else the song hangs unfinished in the air. And so I must go now, to finish something I began. I must honor my word, as you have taught me to do.”

She held his stare. And she knew his wounds—she saw them as if he had lowered his shield, at last. She beheld them just as he beheld hers. Wounds they had inflicted upon the other—in fear, in anger, in vengeance, in pride. As if they carried these marks on their bodies, visible to the eye. This moment was raw and painful and glorious. A fiery lance to close the final wound.

She whispered, “The world will darken without you.”
Straton smiled. “And yet I am at peace, to know you will be its light.”

“My magic is gone, Evadne,” he said, mournful. Evadne drew back so she could look at him.
“Then we shall have to make our own.”

Jeśli ktoś jest zainteresowany lekturą to na wattpadzie istnieje nieoficjalne polskie tłumaczenie: https://www.wattpad.com/1378453361-sisters-of-sword-and-song-rebecca-ross-t%C5%82umaczenie?utm_source=web&utm_medium=email&utm_content=share_reading.

Czytanie w oryginale może sprawić trochę trudności, bo autorka zrobiła dobry research w zakresie ubioru, architektury oraz...

Już rozumiem, o co chodzi w stwierdzeniu, że Joe Abercrombie nie oszczędza swoich bohaterów. Czytelnik musi się przyzwyczaić, iż tu nic nie idzie gładko, a jak już myśli, że będzie z górki, to wyrośnie nagle Mount Everest...

Ogromny plus za głównego bohatera z niepełnosprawnością i ukazanie, że brak jednej ręki może co prawda ograniczać Yarvi'ego w aspekcie fizycznym, lecz nic mu nie odejmuje. Wiedza bardzo często okazuje się lepszym orężem niż miecz.

Bardzo dobra historia - nie tylko dla młodzieży. Jednak dla mnie mogłaby to być książka stand alone, choć zważywszy na zwroty akcji w pierwszym tomie, autor z pewnością jeszcze czymś zaskoczy. Niemniej jednak skłaniam się bardziej ku innej serii od tego autora. Mam ogromną ochotę teraz rozpocząć "Pierwsze prawo", ale być może wrócę do tej trylogii później.

Cytaty:

– Mądrość można zdobyć, mój książę.
Podniósł lewą dłoń do światła.
– A ręce? Czy je też można zdobyć?
– Brak ci ręki, ale otrzymałeś od bogów bardziej niezwykłe dary.
– Masz na myśli to, że ładnie śpiewam? – prychnął.
– Między innymi. A także twój bystry umysł, empatię i siłę… tyle że taką, która czyni z człowieka wspaniałego ministra, a nie wspaniałego króla. Pobłogosławił cię sam Ojciec Pokój. Zapamiętaj raz na zawsze: silnych mężczyzn jest co niemiara, a mądrych niewielu.
– Może dlatego kobiety są lepszymi ministrami.
– I lepiej parzą herbatę… przeważnie.

Yarvi siedział między swoimi dwiema matkami – tą, która w niego wierzyła, i tą, która go urodziła..

Yarvi nie mógł się pozbyć natrętnej myśli, że wielcy wojownicy umierają tak jak zwykli ludzie. Tyle że zazwyczaj szybciej.

– Może jestem tylko w połowie mężczyzną – odparł Yarvi, z trudem chowając miecz w wyściełanej owczą skórą pochwie – lecz przysięgę potrafię złożyć całą.

– Po co tej gnidzie pieniądze?
– Niektórzy po prostu lubią je mieć – odparł spokojnie Jaud.
– Nawet niewolnicy?
– Niewolnicy mają takie same apetyty jak inni. Brak im jedynie okazji, aby je zaspokoić.

Któregoś razu ojciec uderzył go w gniewie i potem matka znalazła go zapłakanego. „Głupiec uderza od razu”, powiedziała mu wtedy. „Mądry się uśmiecha, obserwuje i zapamiętuje. A dopiero potem zadaje cios”.

Minister zawsze powinien uprzedzać pytania, aby nie usłyszeć takiego, na które nie zna odpowiedzi, dlatego Yarvi krył w zanadrzu gotowe kłamstwo.
Yarvi nie mógł uwierzyć, że w takiej chwili myślą o pieniądzach. Może gdy przed ludźmi otwierają się Ostatnie Wrota, każdy wraca do tego, co zna najlepiej.

– Oj, brzydki mały grzeszek.
– Życie jest ich pełne.
– To prawda, chłopcze, to prawda.

Matka Gundring często powtarzała mu, że dobrzy ministrowie nie mówią „nie”, jeśli mogą powiedzieć „być może”.

Matka Gundring często powtarzała: „Człowiek, który spełnia dobre uczynki, robi to dla własnego dobra”.

„Mądry minister, który ma samych nieprzyjaciół, każdego pokona z pomocą jeszcze gorszego wroga”.

– Śmierć czeka wszystkich – stwierdził Nijaki – ale najpierw zabiera leniwych.

No cóż, smutno jest, jak umiera poeta, ale ja trudnię się wojaczką, a w tym fachu od początku wiadomo, że wcześniej czy później czeka cię koniec.

Teraz potrzeba tylko dobrego krwawego zakończenia, żeby wyszła z tego piękna pieśń.

To, co ma w życiu największą wartość, rzadko zależy od naszego wyboru.

Jeśli życie czegoś mnie nauczyło, to tego, że złoczyńców nie ma. Tylko zwykli ludzie, którzy robią, co mogą.

Już rozumiem, o co chodzi w stwierdzeniu, że Joe Abercrombie nie oszczędza swoich bohaterów. Czytelnik musi się przyzwyczaić, iż tu nic nie idzie gładko, a jak już myśli, że będzie z górki, to wyrośnie nagle Mount Everest...

Ogromny plus za głównego bohatera z niepełnosprawnością i ukazanie, że brak jednej ręki może co prawda ograniczać Yarvi'ego w aspekcie fizycznym, lecz...