Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Daniel José Older
Napisał książkę pod wieloma względami świetną,
Choć nie pozbawioną wad.
A na pewno będącą naprawdę dobrym Young Adultem.

Zdecydowanie największą zaletą tej książki jest kreacja postaci. José Older świetnie prowadzi postacie przez ich wewnętrzne rozterki i wątpliwości.

A w szczególności świetnie pisze sceny intymne i wątki okołoromantyczne. Naprawdę za każdym razem, gdy książka wchodziła w te motywy, to czytało mi się ją z wielką przyjemnością.
I totalnie czekam, aż Daniel José Older napisze jakiś czysty queerowy romans, bo po przeczytaniu Horyzontu Północy mam ochotę na więcej.

Do tego super jest to, jak ukazany jest Zakon Jedi w tej książce. Ogólnie cała Wielka Republika świetnie podejmuje rozważania na temat Zakonu. Ale tutaj mamy już wyraźnie pokazane, że w przeciągu tego krótkiego okresu od wydarzeń w Świetle Jedi, sam Zakon mocno się zmienił. Jedi już nie są tymi wspaniałymi kosmicznymi Paladynami, a zmęczonymi wojną istotami, targanymi mnóstwem wątpliwości. A przecież największy cios dla nich dopiero nadchodzi pod koniec historii (fabuła tej książki dzieje się równolegle z wydarzeniami z Gasnącej Gwiazdy).
I bardzo czuć w tych Jedi widmo nadciągającej degradacji Zakonu.

A także książka ta bardzo fajnie rozwija Republikę Galaktyczną w tych czasach. Przenosząc perspektywę na Korelię, jedną z najbogatszych planet Republiki. A zarazem prawdziwą, kapitalistyczną dystopię. Do tej pory w Wielkiej Republice, Republika pozorowana była na tą wspaniałą cywilizację, w której wszystko wspaniałe i dobre, choć pojawiały się gdzieniegdzie przebłyski, że być może to błędne pojmowanie Republiki. Horyzont Północy wyraźnie pokazuje, że Republika Galaktyczna już jest skorumpowanym mocarstwem, co jak wiadomo, będzie tylko narastać przez kolejne setki lat. I już tutaj widzimy, że nacjonalistyczni mieszkańcy Korelii mają gdzieś jakieś prymitywne (w ich mniemaniu) pogranicze Republiki.

I wcześniej miałum duże wątpliwości co do tego, czy osoby odpowiedzialne za Wielką Republikę nieświadomie to robią. Ale teraz mam już niemal pewność, że od któregoś momentu to był w pełni zamierzony zabieg, by pokazać, że Republika Galaktyczna to w rzeczywistości mocarstwo kolonialne, które pod pozorem niesienia pomocy i oświecenia na Zewnętrzne Rubieże, w rzeczywistości po prostu dokonuje cynicznego podboju (choć prawdopodobnie sama Republika nawet nie zdaje sobie sprawy z tego, co naprawdę robi). A Marchion Ro świetnie to wykorzystał przeciw samej Republice.

Ale pomimo tego, że książka ta ma mnóstwo świetnych motywów, to język, jakim jest napisana, pozostawia wiele do życzenia. I naprawdę mogłaby być o połowę krótsza, gdyby wywalić wszystkie niepotrzebne i okropnie przeciągnięte opisy. I poza, jak wspomniałum, świetnie napisanymi scenami intymnymi (nie mylić z erotycznymi), czytanie tego jest naprawdę męczące.


P.s. I so love formę "Mistrzo Jedi"

Daniel José Older
Napisał książkę pod wieloma względami świetną,
Choć nie pozbawioną wad.
A na pewno będącą naprawdę dobrym Young Adultem.

Zdecydowanie największą zaletą tej książki jest kreacja postaci. José Older świetnie prowadzi postacie przez ich wewnętrzne rozterki i wątpliwości.

A...

Rozwiń

Zwiń

Niesamowicie ciekawa książka napisana niesamowicie poetyckim językiem. Autorka we wspaniały sposób operuje słowem, konstrukcją i dekonstrukcją opowieści do przekazania treści w bardzo subtelny, a zarazem dosadny sposób. Pełna mnóstwa interesujących zabiegów artystycznych dotyczących fabuły, które z pozoru mogą wydawać się chaotyczne, bo zapoznaniu się z całością nabierają większego sensu, tworząc jedną, wielką, spójną i niesamowicie emocjonalną narrację o ludzkości.
A także napisana w sposób przepięknie czuły, subtelny i intymny, co koresponduje z przesłaniem tekstu, dzięki czemu wzmacnia jego przekaz.

Są to pięknie napisane rozważania o ludzkości, jej wadach i patologiach, ale też tych niewielu zaletach i rzeczy, które w ludziach bywają piękne, niezależnie z czego zbudowane są ciała konkretnych osób. Ale również dosyć przykra, przytłaczająca i przytłaczająco prawdziwa wizja rozwoju ludzkości, prezentująca dystopijny świat coraz bardziej wzmacniającego się kapitalizmu. Kapitalizmu, który nawet tak piękną ideę, jak uwspulnienie własności potrafi przerobić na swoją opresyjną modłę. Autorka doskonale przewidziała, w jaki sposób kapitalizm będzie ewoluować, bo dystopijna wizja zaprezentowana w tej książce już się spełnia, wraz z coraz większą popularnością modeli subskrypcyjnych na wszystko.
A także historia o tym, jak ludzkość kocha nie uczyć się na własnych błędach i za każdym raz powtarza ciągle te same, absurdalnie głupie błędy.

Jednak mimo tej przytłaczająco dołującej wizji ludzkości, jest też w tej książce widoczna nutka nadziei. Wiara w to, że w ludziach istnieje jakiś pozytywny element, który być może kiedyś wreszcie weźmie górę nad ignorancją i bezmyślnym konformizmem.

Niesamowicie ciekawa książka napisana niesamowicie poetyckim językiem. Autorka we wspaniały sposób operuje słowem, konstrukcją i dekonstrukcją opowieści do przekazania treści w bardzo subtelny, a zarazem dosadny sposób. Pełna mnóstwa interesujących zabiegów artystycznych dotyczących fabuły...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo ciekawa dekonstrukcja powieści Płaszcza i Szpady, a zarazem po prostu bardzo dobrze zrobiona historia. Z bardzo powoli rozwijającą się historią i jednym z najważniejszych wydarzeń w historii ludzkości w tle.

Historia pełna niezwykle interesujących postaci, z dużą głębią charakterów, które jakoś próbują odnaleźć się w niezwykle trudnych czasach wojny wolności z monarchią. I w tym wszystkim główna bohaterka, zarazem typowa postać tego typu historii, która zostaje przypadkiem wrzucona w samo centrum intryg politycznych nowych Demokratycznej Francji i jej przeciwników, choć zarazem dość nietypowa dla tego typu historii, zaskakująco realistyczna i zwyczajna. I właśnie dzięki temu jej losy śledzi się z takim zaciekawieniem.

A do tego bardzo interesujący styl rysunków autorki, z wyraźnymi, mocnymi konturami i dość płaskim kolorowaniem, idealnie wpasowujący się w atmosferę tej historii. No i co jeszcze bardzo warte docenienia jest to, jaką wagę do zgodności historycznej przywiązuje autorka.

Jeśli jest jakaś rzecz, którą mogę zarzucić tej historii, to dość powolne tempo historii, które dla mnie jest zdecydowaną zaletą, ale podejrzewam, że dla kogoś może stanowić wadę.

Bardzo ciekawa dekonstrukcja powieści Płaszcza i Szpady, a zarazem po prostu bardzo dobrze zrobiona historia. Z bardzo powoli rozwijającą się historią i jednym z najważniejszych wydarzeń w historii ludzkości w tle.

Historia pełna niezwykle interesujących postaci, z dużą głębią charakteró...

Rozwiń

Zwiń

Kolejna książka jednej z najlepszych autorek piszących książki ze świata Gwiezdnych Wojen. I ponownie nie zawodzi. I choć może nie jest to najlepsze, co napisała Claudia Gray (choć zdecydowanie tez nie najgorsze), to wciąż jest to Claudia Gray, więc jest to świetnie napisana książka.

I jest to dokładnie to, za co tak uwielbiam jej książki. Bo to kolejna pozycja, w której Claudia Gray bierze anturaż świata Gwiezdnych Wojen i wykorzystuje go do przeprowadzenia krytyki społecznej. I jak "Więzy Krwi" były ewidentną krytyką systemu dwupartyjnego w USA, tak "Mistrz i Uczeń" jest ewidentną krytyką Kapitalizmu i Liberalnej Demokracji, ale też Monarchii i w pewien sposób też polityki zagranicznej USA.

Ale jednocześnie też autorka podejmuje też kilka innych bardzo ciekawych problemów.
Na przykład wprowadza bardzo interesujący motyw tego, jak wielki wpływ na całe życie człowieka ma środowisko, w którym człowiek zostaje wychowany. I mamy tutaj cztery bardzo różne perspektywy na ten motyw.
1. Qui-Gon i Obi-Wan, którzy jako Jedi "zostali porwani w dzieciństwie i zindoktrynowani do religii Zakonu",
2. Księżniczka Fanry, która od najmłodszych lat jest zamknięta w złotej klatce i wtłaczane jej jest, że zostanie królową,
3. Raharę, która "urodziła się korporacji", jako "rozumne mienie", bo choć w republice niewolnictwo jest nielegalne to, to co się dzieje na prywatnych terenach korporacji, to już Republiki nie interesuje.
4. I chyba najbardziej interesujący wątek, Paxa, który dosłownie został wychowany przez droidy, spędzając kilkanaście lat kompletnie odcięty od jakiegokolwiek świata, otoczony tylko przez droidy protokolarne. I co jest ciekawe, że Pax przejawia wiele autystycznych cech, ale nie jest to jasne, na ile jest to kwestia jego samego, a na ile warunków, w których został wychowany.
A do tego dochodzi jeszcze niezwykle ciekawy wątek, bardzo wyjątkowego Rycerza Jedi, Ralea Averrossa, który ze względu na wychowanie, też różni się od innych Jedi.

I jest to naprawdę świetna książka. W naprawdę interesujący sposób poruszająca mnóstwo bardzo poważnych problemów.
I jest to trochę problematyczne, bo Claudia Gray wrzuca tu naprawdę dużo tych problemów i rozwija je naprawdę świetnie, ale nie do końca udaje jej się połączyć je w równie świetny finał.
To znaczy, jest to naprawdę sprawnie napisany finał. I jest to dobry finał, no ale właśnie tylko dobry.
i tu się trochę zawiodłum, bo Claudia Gray mnie przyzwyczaiła do tego, że mistrzowsko potrafi napisać zaskakująco realistyczne zakończenia książek Sci-Fantasy i niezwykle, realistycznie słodko-gorzkie, z przewagą gorzkiego. A "Mistrz i uczeń" kończy się bardzo słodko i jest to bardzo satysfakcjonujące zakończenie, ale potem przypomina mi się, jak niesamowicie wywróciła schemat zakończenia w Utraconych Gwiazdach.
I chyba chciałubym, żeby Claudia Gray ponownie mi wbiła nóż w serce, tak jak zrobiła to zakończeniem Utraconych Gwiazd i Więzów Krwi, bo potrafi ona robić to w naprawdę niesamowity, bolesny, ale przyjemny sposób.

Kolejna książka jednej z najlepszych autorek piszących książki ze świata Gwiezdnych Wojen. I ponownie nie zawodzi. I choć może nie jest to najlepsze, co napisała Claudia Gray (choć zdecydowanie tez nie najgorsze), to wciąż jest to Claudia Gray, więc jest to świetnie napisana książka.

I...

Rozwiń

Zwiń