Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Demana" zakupiłam od razu, jak tylko wyszedł, ale musiała ta książka przeczekać na mojej półeczce wstydu ponad rok (!). Trzymałam ją na specjalną okazję, bo z góry wiedziałam, że nowy Urbanowicz musi być dobry, więc traktowałam ją jak przepyszny deserek po beznadziejnym daniu głównym. Czy się rozczarowałam? Absolutnie nie! Polecam wszystkim fanom filmów o superbohaterach i superzłoczyńcach. Nie ma tu tylko czarnych albo białych bohaterów - każdy ma swoje za uszkami i przez to są jeszcze bardziej super. Nie da się tu kogoś tylko lubić albo jedynie nienawidzić - każda postać wzbudza jednocześnie pozytywne i negatywne odczucia. Fabuła - nieprzewidywalna. Bardzo ucieszyła mnie informacja w posłowiu, że jest to pierwsza część z serii. Będę wyczekiwać nowego tomu.

"Demana" zakupiłam od razu, jak tylko wyszedł, ale musiała ta książka przeczekać na mojej półeczce wstydu ponad rok (!). Trzymałam ją na specjalną okazję, bo z góry wiedziałam, że nowy Urbanowicz musi być dobry, więc traktowałam ją jak przepyszny deserek po beznadziejnym daniu gł...

Rozwiń Zwiń

Mam trochę problem z oceną tej książki: z jednej strony to klasyka! Jedna z pierwszych powieści scifi o obcych! Ale z drugiej strony mam poczucie niespełnienia. Za mało opisano życie pod butem Marsjan, głównym wątkiem jest podróż głównego bohatera z jednego miasta Anglii do drugiego.

Mam trochę problem z oceną tej książki: z jednej strony to klasyka! Jedna z pierwszych powieści scifi o obcych! Ale z drugiej strony mam poczucie niespełnienia. Za mało opisano życie pod butem Marsjan, głównym wątkiem jest podróż głównego bohatera z jednego miasta Anglii do drugiego.

Do tej pory najsłabsza powieść Kisielki. Jak zawsze zabawa językiem, dialogi i opisy - cudo! Niestety tym razem mam poczucie, że fabuła nie do końca zagrała. Oczekiwałam czegoś bardziej porywającego, jak serii o Lichu albo o Teresce, a dostałam jednodniowe śledztwo w sprawie potencjalnego morderstwa.

Do tej pory najsłabsza powieść Kisielki. Jak zawsze zabawa językiem, dialogi i opisy - cudo! Niestety tym razem mam poczucie, że fabuła nie do końca zagrała. Oczekiwałam czegoś bardziej porywającego, jak serii o Lichu albo o Teresce, a dostałam jednodniowe śledztwo w sprawie potencjalnego ...

Rozwiń Zwiń

Pierwsza połowa - super! Poznajemy różnych bohaterów, możemy ich nawet całkiem polubić, albo i nie, to zależy od nas :). Tłem wydarzeń jest festiwal literatury grozy - no tutaj to byłam zachwycona, bo pojawiają się ukochane przeze mnie nazwiska: Lovecraft, Poe, King, i kilku polskich pisarzy, a także dwóch wymyślonych na potrzeby powieści pisarzy horrorów: Drach i Winchester (czyżby autor był wielkim fanem serialu Supernatural? Jak tak, to piąteczka o/). Dowiadujemy się, że co roku na różnych festiwalach/ spotkaniach literackich ginie kilku fanów, a młody detektyw próbuje odnaleźć trzy zaginione osoby z Polski. Jednocześnie dziennikarka z Krakowa nagle zapałała miłością do tego typu literatury i przygotowuje reportaż o KFASONie - festiwalu grozy. Kroki kierują ich do Francji.

No i dochodzimy do drugiej połowy książki. Co tu się zaczęło dziać, to ja nie wiem. Ewidentnie kogoś poniosło i powieść z thrillero-kryminału zaczęła przechodzić w jakieś dziwne fantasy z elementami fanficu względem H.P.Lovecrafta. Sama końcówka się kupy nie trzyma i przebrnęłam przez zakończenie czytając przez palce i żałując, że tak się to wszystko skończyło. Chociaż tyle, że pod koniec stało się jasne o co chodziło w bardzo krwawym i drastycznym prologu.

Jak już jesteśmy przy krwawym prologu... nie spodziewałam się, że ta książka będzie aż tak brutalna. Niektóre sceny wręcz wywoływały we mnie niepokój i nie czułam się komfortowo czytając je. Zaskoczyło mnie to, jak został wyjaśniony powód tych wszystkich krwawych scen - ale nie będę nikomu psuć radości z czytania. Powiem tylko tyle, że moim zdaniem "eksperyment" zalatuje lekko nazistami - oni mieli podobne pomysły.

Pomimo, że zakończenie bardzo mnie rozczarowało, to i tak uważam, że była to całkiem dobra powieść. Przynajmniej ja się przy niej dobrze bawiłam i spędziłam długie godziny z psem na kolanach na balkonie czytając "Eksperyment".

Pierwsza połowa - super! Poznajemy różnych bohaterów, możemy ich nawet całkiem polubić, albo i nie, to zależy od nas :). Tłem wydarzeń jest festiwal literatury grozy - no tutaj to byłam zachwycona, bo pojawiają się ukochane przeze mnie nazwiska: Lovecraft, Poe, King, i kilku polskich pisar...

Rozwiń Zwiń

Ale to było horror szoł!

Sam pomysł i wykonanie - czyli stworzenie specjalnego języka, którym porozumiewają się nastolatkowie - genialne. Fabuła - bardzo na plus, a wizja młodzieży, która sieje horror i spustoszenie pośród spokojnych mieszkańców miasta, jest niezwykle przerażająca i, co najgorsze, nie taka znowu nierealna.

Na co chcę zwrócić uwagę, to fakt, że owacje na stojąco należą się tłumaczowi, który utworzył specjalny język odwzorowujący oryginał Burgessa! Trzeba też podkreślić, że tłumacz przygotował aż DWIE wersje - jedną z zapożyczeniami z rosyjskiego, a drugą z angielskiego. Język jest najmocniejszą stroną tej powieści. Pozwala nam poczuć, jak odległe i nieznane nam realia panują pośród bohaterów. Początkowo czytanie jest strasznie trudne, przynajmniej kilka- kilkanaście razy na stronę byłam zmuszona odwołać się do słowniczka na końcu książki, żeby zrozumieć o co w ogóle chodzi. Im dalej brniemy w tę historię, tym łatwiej jest nam zrozumieć fabułę i stajemy się w pewien sposób pochłonięci przez wykreowany świat.

Ale to było horror szoł!

Sam pomysł i wykonanie - czyli stworzenie specjalnego języka, którym porozumiewają się nastolatkowie - genialne. Fabuła - bardzo na plus, a wizja młodzieży, która sieje horror i spustoszenie pośród spokojnych mieszkańców miasta, jest niezwykle przerażająca i, co n...

Rozwiń Zwiń