Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książki Paulo Coelho czytane przez osoby dojrzałe, rozumiejące Jego twórczość, zmuszają do przemyśleń. W przypadku "Zahira" chodzi o przemyślenia dotyczące głównie miłości. Autor,być może niejako poprzez własne doświadczenia, pragnie ukazać to uczucie jako podstawowe w życiu, bez którego ciężko funkcjonować, za którym warto wyruszyć w daleką podróż,za którym warto poczekać. Zwraca uwagę na tytułowego "Zahira", którym staje się dla niego jego jedyna miłość w życiu."Zahir" jest obsesja, jest sensem istnienia. W taki sposób autor postrzega swoją żonę, która w pewnym momencie ich wspólnego życia, odchodzi bez słowa. Bohater powieści,początkowo radujacy się wolnością,w pewnym momencie uświadamia sobie bolesny brak ukochanej osoby w jego życiu i podejmuje wszelkie starania, aby odnaleźć żonę. Czytając tę książkę uświadomiłam sobie wiele istotnych rzeczy dotyczących ogolnie- miłości, ale także potrzeby istnienia w życiu każdego człowieka tytułowego "Zahira", który niejako napędza pozytywnie nasze działania, dzięki któremu chce nam się funkcjonować, który jest naszą największą motywacją, tak potrzebną w wielu kategoriach życia. Książka ta, jak zresztą wiele innych książek Paulo Coelho, przytacza wiele istotnych i mądrych sentencji, które zapamiętam jako bardzo wartościowe. Traktuję tę książkę jako jedną z tych, które się po prostu pamięta. Do której chętnie się powraca. Z przyjemnością sięgnę po kolejne powieści Paulo Coelho z przekonaniem, że po lekturze odniosę takie same, pozytywne wrażenia.

Książki Paulo Coelho czytane przez osoby dojrzałe, rozumiejące Jego twórczość, zmuszają do przemyśleń. W przypadku "Zahira" chodzi o przemyślenia dotyczące głównie miłości. Autor,być może niejako poprzez własne doświadczenia, pragnie ukazać to uczucie jako podstawowe w życiu, bez którego ciężko funkcjonować, za którym warto wyruszyć w daleką podróż,za którym warto poczekać....

Według mnie bardzo dobra książka. Muszę przyznać, że dawno nie czytałam równie prawdziwej, traktującej o (codziennej, przyziemnej) rzeczywistości. Właśnie poprzez takie a nie inne jej ukazanie, książka ta jest tak dobra. Pokazuje prozę codziennego życia chłopaka wywodzącego się z niezamożnej rodziny, który staje się niewolnikiem poważnego nałogu. Jego rzeczywistość nie jest kolorowa, czuje się samotny, próbuje tę samotność zniwelować poprzez marihuanę. W całej tej narkotykowej otoczce, podobały mi się monologi głównego bohatera. Tak...właśnie te długie, dla niektórych nudne monologi ;) Są to często bardzo głębokie, prawdziwe przemyślenia na temat życia tworzące się w "przepalonej",inteligentnej głowie zagubionego chłopaka. Zgodzę się z opinią, że książka ta skłania, wręcz zmusza do przemyśleń i to jest jej największy plus. Z czystym sumieniem, polecam.

Według mnie bardzo dobra książka. Muszę przyznać, że dawno nie czytałam równie prawdziwej, traktującej o (codziennej, przyziemnej) rzeczywistości. Właśnie poprzez takie a nie inne jej ukazanie, książka ta jest tak dobra. Pokazuje prozę codziennego życia chłopaka wywodzącego się z niezamożnej rodziny, który staje się niewolnikiem poważnego nałogu. Jego rzeczywistość nie jest...