Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka pozwala się w pewien sposób oderwać od stereotypowego obrazu Boga i spojrzeć na tematy wiary pod nieco innym kontem; znaleźć więcej wyrozumiałości dla siebie i świata.
Jest to jednak bardzo trudna lektura, ze względu na liczne błędy edytorskie, krępującą cukierkowość narracji, a co najważniejsze, żenująco źle napisaną postać męską głównego bohatera.

Książka pozwala się w pewien sposób oderwać od stereotypowego obrazu Boga i spojrzeć na tematy wiary pod nieco innym kontem; znaleźć więcej wyrozumiałości dla siebie i świata.
Jest to jednak bardzo trudna lektura, ze względu na liczne błędy edytorskie, krępującą cukierkowość narracji, a co najważniejsze, żenująco źle napisaną postać męską głównego bohatera.

Trudno to nazwać książką. Jest to raczej bardzo długi esej służący analizie iki w rozumieniu formy i sposobu życia właściwego Japonii.

Dużym minusem jest tutaj przeładowanie teksu terminologią z pogranicza lingwistyki i filozofii, która osobę bez takiego wykształcenia może nieco przytłaczać i zdecydowanie zniechęcać do ukończenia lektury. Ze mną tak właśnie było. Mimo to jeśli ktoś jest zainteresowany historyczną filozofią życia w Japonii (II Wojna Światowa oraz otwarcie się na zachód bardzo wiele w tym temacie zmieniły) jest to bardzo wartościowa pozycja. Po tym jak "liznąłem" tematy religijne i skosztowałem herbaty świeckie iki doskonale dopełnia mój uproszczony obraz Japonii i japońskiej herbaty, a na tym mi bardzo zależało.

Trudno to nazwać książką. Jest to raczej bardzo długi esej służący analizie iki w rozumieniu formy i sposobu życia właściwego Japonii.

Dużym minusem jest tutaj przeładowanie teksu terminologią z pogranicza lingwistyki i filozofii, która osobę bez takiego wykształcenia może nieco przytłaczać i zdecydowanie zniechęcać do ukończenia lektury. Ze mną tak właśnie było. Mimo to...

Książeczka równie krótka, co piękna. W bardzo lakonicznych słowach silących się na obiektywizm kryje się niezwykła siła wyrazu pokazująca jak bardzo Haruki Murakami - pisarz, którego określa się bardziej amerykańskim niż japońskim - w głębi serca jest Japończykiem. Dla mnie jednak nie tyle przez tożsamość narodową, ale przez filozofię życia właściwą buddyzmowi.

Książeczka równie krótka, co piękna. W bardzo lakonicznych słowach silących się na obiektywizm kryje się niezwykła siła wyrazu pokazująca jak bardzo Haruki Murakami - pisarz, którego określa się bardziej amerykańskim niż japońskim - w głębi serca jest Japończykiem. Dla mnie jednak nie tyle przez tożsamość narodową, ale przez filozofię życia właściwą buddyzmowi.