Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bohaterowie, którzy nie zawsze dają się lubić, ale przez to są o wiele bardziej "żywi", do tego świetnie skonstruowana intryga i mocny finał bez "cukierkowego" happy endu. Czego chcieć więcej?

Bohaterowie, którzy nie zawsze dają się lubić, ale przez to są o wiele bardziej "żywi", do tego świetnie skonstruowana intryga i mocny finał bez "cukierkowego" happy endu. Czego chcieć więcej?

Bardzo zróżnicowany poziom, od opowiadań naprawdę świetnych, poprzez poprawne, aż po niestety słabe
🤓

Bardzo zróżnicowany poziom, od opowiadań naprawdę świetnych, poprzez poprawne, aż po niestety słabe
🤓

W końcu, jakże potrzebny w tym uniwersum, powiew świeżości. Spory minus jedynie za nadużywanie "deus ex machina". Ponadto, momentami miałem wrażenie że jeszcze trochę i nasz prawniczy duet będzie mógł się ubiegać o etat w Avengers 🤓

W końcu, jakże potrzebny w tym uniwersum, powiew świeżości. Spory minus jedynie za nadużywanie "deus ex machina". Ponadto, momentami miałem wrażenie że jeszcze trochę i nasz prawniczy duet będzie mógł się ubiegać o etat w Avengers 🤓

Wielka powódź, Moja i twoja nadzieja, Tango i Cash. Jeżeli te tytuły pobudzają twoje wspomnienia o czasa kiedy miałeś "naście" lat to przeczytaj te książkę, nie zawiedziesz się.

Wielka powódź, Moja i twoja nadzieja, Tango i Cash. Jeżeli te tytuły pobudzają twoje wspomnienia o czasa kiedy miałeś "naście" lat to przeczytaj te książkę, nie zawiedziesz się.

Trochę bardziej komediowo niż kryminalnie. Trochę bardziej śmieszno niż straszno. Raczej z lekkim uśmiechem niż w napięciu.
Ot chwilowa i jakże potrzebna, odskocznia od szarej codzienności 🤓

Trochę bardziej komediowo niż kryminalnie. Trochę bardziej śmieszno niż straszno. Raczej z lekkim uśmiechem niż w napięciu.
Ot chwilowa i jakże potrzebna, odskocznia od szarej codzienności 🤓

Tajemnicza, mroczna, nieco groteskowa i przerażająca. "Bezgłos" to nowa, ( ale czy aby równie dobra?) odsłona Katarzyny Puzyńskiej. Cóż, moimi zdaniem, o piekło lepsza 😈

Tajemnicza, mroczna, nieco groteskowa i przerażająca. "Bezgłos" to nowa, ( ale czy aby równie dobra?) odsłona Katarzyny Puzyńskiej. Cóż, moimi zdaniem, o piekło lepsza 😈

Tak jak grudniowe opady śniegu rok w rok zaskakują drogowców, tak do tej pory autor zaskakiwał mnie z każdym kolejnym tomem. Tym razem niestety prawie od samego początku domyśliłem się do czego to wszystko zmierza. Szkoda bo to odebrało mi sporą część przyjemności z czytania.

Tak jak grudniowe opady śniegu rok w rok zaskakują drogowców, tak do tej pory autor zaskakiwał mnie z każdym kolejnym tomem. Tym razem niestety prawie od samego początku domyśliłem się do czego to wszystko zmierza. Szkoda bo to odebrało mi sporą część przyjemności z czytania.

Trochę brakuje mi Koontza z czasów kiedy wydał "Zabójcę strachu", czy choćby "Złe miejsce". Jego najnowsza powieść jest niestety przesłodzona, przekolorowana i nieco mdła. Paradoksalnie jednak, mimo że brakowało mi w niej dreszczyku i mrocznej atmosfery czytało mi się ją nawet przyjemnie.

Trochę brakuje mi Koontza z czasów kiedy wydał "Zabójcę strachu", czy choćby "Złe miejsce". Jego najnowsza powieść jest niestety przesłodzona, przekolorowana i nieco mdła. Paradoksalnie jednak, mimo że brakowało mi w niej dreszczyku i mrocznej atmosfery czytało mi się ją nawet przyjemnie.

Camilla Läckberg znów w życiowej formie. Oby tak dalej.

Camilla Läckberg znów w życiowej formie. Oby tak dalej.

Powieść o najniższej zawartości "Lipowa w Lipowie", moimi zdaniem genialnie domyka cały cykl i jednocześnie staje się moją ulubioną w tej sadze...

Powieść o najniższej zawartości "Lipowa w Lipowie", moimi zdaniem genialnie domyka cały cykl i jednocześnie staje się moją ulubioną w tej sadze...

Najmroczniejsza jak dotychczas, część sagi o Lipowie. W moim przekonaniu, ten nasycony elementami grozy klimat zadziałał zdecydowanie na plus. Pozostaje mieć nadzieję, że to nie tylko pojedynczy epizod. Oby tak dalej...

Najmroczniejsza jak dotychczas, część sagi o Lipowie. W moim przekonaniu, ten nasycony elementami grozy klimat zadziałał zdecydowanie na plus. Pozostaje mieć nadzieję, że to nie tylko pojedynczy epizod. Oby tak dalej...

Poprzedni tom był nieco miałki, ale tym razem zdecydowanie można odwołać ekipę sprzątającą...🤓

Poprzedni tom był nieco miałki, ale tym razem zdecydowanie można odwołać ekipę sprzątającą...🤓

Właśnie skończyłem czytać pierwszą część serii z Markiem Benerem, kolejne już czekają na półce. Nie mam żadnych wątpliwości, że (parafrazując autora) najlepsze dopiero nadejdzie.

Właśnie skończyłem czytać pierwszą część serii z Markiem Benerem, kolejne już czekają na półce. Nie mam żadnych wątpliwości, że (parafrazując autora) najlepsze dopiero nadejdzie.

Chciałbym napisać, świetne zwieńczenie, świetnej trylogii, dla mnie jednak druga część mogła by w ogóle nie powstać. Co do samej części trzeciej, w mojej ocenie, zdecydowanie warto przeczytać.

Chciałbym napisać, świetne zwieńczenie, świetnej trylogii, dla mnie jednak druga część mogła by w ogóle nie powstać. Co do samej części trzeciej, w mojej ocenie, zdecydowanie warto przeczytać.

To nie jest kiepska, przekombinowana czy nudna książka, bo to by oznaczało, że wzbudza jakieś emocje, a to już coś. Ta powieść jest po prostu nijaka, bez wyrazu. Pewne rzeczy w życiu można pokochać albo znienawidzić, ale nie można przejść wobec nich obojętnie.Tej powieści zdecydowanie to nie dotyczy.

To nie jest kiepska, przekombinowana czy nudna książka, bo to by oznaczało, że wzbudza jakieś emocje, a to już coś. Ta powieść jest po prostu nijaka, bez wyrazu. Pewne rzeczy w życiu można pokochać albo znienawidzić, ale nie można przejść wobec nich obojętnie.Tej powieści zdecydowanie to nie dotyczy.

Kilkanaście stron przed końcem, kiedy wydawało mi się że cała intryga już w zasadzie się rozwikłała, byłem odrobinę rozczarowany. Kiedy jednak doczytałem tych kilka ostatnich stron zmieniłem zdanie. Podsumowując, całkiem niezła powieść z rewelacyjnym zakończeniem. Na pewno mam zamiar przeczytać ją jeszcze raz. Kto czytał posłowie, ten będzie wiedział dlaczego 🤓

Kilkanaście stron przed końcem, kiedy wydawało mi się że cała intryga już w zasadzie się rozwikłała, byłem odrobinę rozczarowany. Kiedy jednak doczytałem tych kilka ostatnich stron zmieniłem zdanie. Podsumowując, całkiem niezła powieść z rewelacyjnym zakończeniem. Na pewno mam zamiar przeczytać ją jeszcze raz. Kto czytał posłowie, ten będzie wiedział dlaczego 🤓

Zbiór opowiadań przy którym nie sposób się nudzić. Niektóre mroczne inne zabawne, a wszystkie wciągające i znakomicie napisane.

Zbiór opowiadań przy którym nie sposób się nudzić. Niektóre mroczne inne zabawne, a wszystkie wciągające i znakomicie napisane.

Pomysł na fabułę, sam w sobie bardzo dobry. Niestety realizacja pozostawia pewien niedosyt. Choć opisana intryga, a przede wszystkim samo zakończenie jest całkiem niezłe. Narracja jednak momentami jest nieco chaotyczna, postacie nieco "płaskie" a wątki nadprzyrodzone w moim przekonaniu źle wplecione, a w zasadzie to nawet zbędne. No i zdecydowanie brakuje tu dobrze wykonanej redakcji.

Pomysł na fabułę, sam w sobie bardzo dobry. Niestety realizacja pozostawia pewien niedosyt. Choć opisana intryga, a przede wszystkim samo zakończenie jest całkiem niezłe. Narracja jednak momentami jest nieco chaotyczna, postacie nieco "płaskie" a wątki nadprzyrodzone w moim przekonaniu źle wplecione, a w zasadzie to nawet zbędne. No i zdecydowanie brakuje tu dobrze...

Po raz kolejny potwierdza się, że te najlepsze, a w tym konkretnym przypadku również te najbardziej przerażające, opowieści pisze samo życie. Rolą pisarza natomiast jest to, by odpowiednio ubrać tę opowieść w słowa a to zdecydowanie się udało.

Po raz kolejny potwierdza się, że te najlepsze, a w tym konkretnym przypadku również te najbardziej przerażające, opowieści pisze samo życie. Rolą pisarza natomiast jest to, by odpowiednio ubrać tę opowieść w słowa a to zdecydowanie się udało.

Drugi tom opowieści o panowaniu dynastii Targaryenów, niestety nie zachwyca wartką akcją, czy wciągającą fabułą. Jest to raczej coś na kształt książki historycznej i nie było łatwo przez nią przebrnąć. Polecam tylko najzagorzalszym czytelnikom sagi o losach Siedmiu królestw.

Drugi tom opowieści o panowaniu dynastii Targaryenów, niestety nie zachwyca wartką akcją, czy wciągającą fabułą. Jest to raczej coś na kształt książki historycznej i nie było łatwo przez nią przebrnąć. Polecam tylko najzagorzalszym czytelnikom sagi o losach Siedmiu królestw.