Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna książka o hokeju, małym mieście, agresji, przyjaźni i zamykaniu oczu na prawdę. Gorąco polecam!

Świetna książka o hokeju, małym mieście, agresji, przyjaźni i zamykaniu oczu na prawdę. Gorąco polecam!

Człowiek nigdy nie jest czarno-biały. Ale oskarżonego w tej części szczerze nienawidzę.

Człowiek nigdy nie jest czarno-biały. Ale oskarżonego w tej części szczerze nienawidzę.

Dziwne trochę, ale ciekawe. Można lepiej poznać Chyłkę

Dziwne trochę, ale ciekawe. Można lepiej poznać Chyłkę

Niby od połowy wydawało mi się, że wiem, co się wydarzyło i było to oczywiste.A jednak nie ;)

Niby od połowy wydawało mi się, że wiem, co się wydarzyło i było to oczywiste.A jednak nie ;)

Na początku sporo niespójności, co mnie drażniło. Ale ostatnia 1/4 książki naprawdę świetna.

Na początku sporo niespójności, co mnie drażniło. Ale ostatnia 1/4 książki naprawdę świetna.

Bardzo ciekawy jest wątek medyczny. Ale poza tym bez rewelacji. Dosyć wciąga, ale postacie są płytkie. I widać wyraźnie, że książka ma już swoje lata - pewne szowinistyczne i rasistowskie stwierdzeniem, były mocno nie na miejscu.

Bardzo ciekawy jest wątek medyczny. Ale poza tym bez rewelacji. Dosyć wciąga, ale postacie są płytkie. I widać wyraźnie, że książka ma już swoje lata - pewne szowinistyczne i rasistowskie stwierdzeniem, były mocno nie na miejscu.

Cudowna, jak zawsze. Po skończeniu pozostawia pustkę po Millenium - już za nimi tęsknię...

Cudowna, jak zawsze. Po skończeniu pozostawia pustkę po Millenium - już za nimi tęsknię...

Cudowna więź Lisbeth i chłopca. Porywająca.

Cudowna więź Lisbeth i chłopca. Porywająca.

Kolejna część, od której nie da się oderwać. Jakość nie słabnie ani odrobinę.

Kolejna część, od której nie da się oderwać. Jakość nie słabnie ani odrobinę.

Kontynuacja pierwszej części, ale ugryziona z zupełnie innej strony. Głównie historia Lisbeth - przerażająca, przygnębiająca, przepełniona obrzydzeniem. A ona wciąż daje radę! Kolejne dzieło Stiega <3

Kontynuacja pierwszej części, ale ugryziona z zupełnie innej strony. Głównie historia Lisbeth - przerażająca, przygnębiająca, przepełniona obrzydzeniem. A ona wciąż daje radę! Kolejne dzieło Stiega <3

Świetna! Błyskawicznie się czyta, wciąga w fabułę, wciąga w tematykę, wciąga w humor. Główny bohater jest idealnym uosobieniem pozytywnego sarkazmu ;)

Świetna! Błyskawicznie się czyta, wciąga w fabułę, wciąga w tematykę, wciąga w humor. Główny bohater jest idealnym uosobieniem pozytywnego sarkazmu ;)

Kocham! Niesamowita głębia postaci, ogromna precyzja szczegółów. Skomplikowana historia, która trzyma w napięciu bez przerwy. Poruszana tematyką nienawiści do kobiet przedstawiona w bardzo czytelny sposób, pozostawiająca wiele przemyśleń.
Nie sposób nie utożsamić się z głównymi bohaterami. Polecam najmocniej, jak potrafię!

Kocham! Niesamowita głębia postaci, ogromna precyzja szczegółów. Skomplikowana historia, która trzyma w napięciu bez przerwy. Poruszana tematyką nienawiści do kobiet przedstawiona w bardzo czytelny sposób, pozostawiająca wiele przemyśleń.
Nie sposób nie utożsamić się z głównymi bohaterami. Polecam najmocniej, jak potrafię!

Trzymająca w ciekawości, do samego końca nie wiedziałam, jaka jest prawda. Postacie dosyć złożone, mogły zaskakiwać. Momentami się bałam, ale głównie po prostu byłam ciekawa, o co chodzi, bo totalnie nie ogarniałam. Ma ciekawy klimat związany z Topieliskiem.

Trzymająca w ciekawości, do samego końca nie wiedziałam, jaka jest prawda. Postacie dosyć złożone, mogły zaskakiwać. Momentami się bałam, ale głównie po prostu byłam ciekawa, o co chodzi, bo totalnie nie ogarniałam. Ma ciekawy klimat związany z Topieliskiem.

Bardzo wciągająca, ma ogromny potencjał. Ale wątek sztucznej inteligencji w formie osobowej buszującej w internecie był nienaturalny i brzmiał fałszywie. Najgorsza jednak była przemiana Dorotki - jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Strasznie płytkie i sztuczne. I zakończenie - oczywiście miłość i cukierki. Słabo.

Bardzo wciągająca, ma ogromny potencjał. Ale wątek sztucznej inteligencji w formie osobowej buszującej w internecie był nienaturalny i brzmiał fałszywie. Najgorsza jednak była przemiana Dorotki - jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Strasznie płytkie i sztuczne. I zakończenie - oczywiście miłość i cukierki. Słabo.

Książka zaczyna się bardzo ciekawie, od razu wciąga. Ale czytałam ją bardziej ze względu na tematykę - żeby zrozumieć, jak muszą czuć się osoby chore na amnezję. Nigdy nie spodziewałam się takiego zwrotu akcji! Nigdy czytając książkę nie przeżyłam takich emocji! Jest niesamowita...!

Książka zaczyna się bardzo ciekawie, od razu wciąga. Ale czytałam ją bardziej ze względu na tematykę - żeby zrozumieć, jak muszą czuć się osoby chore na amnezję. Nigdy nie spodziewałam się takiego zwrotu akcji! Nigdy czytając książkę nie przeżyłam takich emocji! Jest niesamowita...!