Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To moja pierwsza przeczytana książka od Jodi Picoult, która w tym momencie ma na swoim pisarskim koncie już trzynaście powieści.

"- Myślałam - mówię, opierając czoło na ramieniu siostry - że piorun nie uderza dwa razy w to samo miejsce. - Uderza, uderza. - zapewnia mnie siostra. - Ale tylko wtedy kiedy człowiek popisze się głupotą i stoi dalej w tym samym miejscu."

"Bez mojej zgody" to historia o młodej dziewczynie - Annie. Jej życie skupia się na tym, by być ratunkiem dla swojej siostry, która choruje na białaczkę, Kate. Annie urodziła się po to, by jej pomagać. Spędziła większość swojego życia w szpitalach.
Ale w końcu mówi "dość". Decyzja Annie dzieli jej rodzinę. Chce odzyskać swoje ciało z powrotem i nikogo nie powinno to zaskoczyć, ponieważ ma takie prawo.
Polubiłam główną bohaterkę, choć jest młoda i tak na prawdę zdrowa, na powrót musiała znosić zabiegi i operacje, żeby uratować swoją siostrę.
Jodi Picoult bardzo umiejętnie połączyła w tej powieści więzi rodzinne i to jak trudno jest decydować, kiedy decyzja może doprowadzić do śmierci.
To historia opowiedziana z perspektywy kilku osób, co jest ogromnym plusem - możemy wtedy poznać uczucia wszystkich bohaterów i to tworzy nam wspaniałą, pełną emocji całość.
Ta książka mnie wzruszyła. Uderzyła swoją realnością - bohaterowie nie są przerysowani, otoczenie w którym się obracają jest zwyczajne. A zakończenie tej historii mnie zaskoczyło.
Przeczytajcie. 7/10

To moja pierwsza przeczytana książka od Jodi Picoult, która w tym momencie ma na swoim pisarskim koncie już trzynaście powieści.

"- Myślałam - mówię, opierając czoło na ramieniu siostry - że piorun nie uderza dwa razy w to samo miejsce. - Uderza, uderza. - zapewnia mnie siostra. - Ale tylko wtedy kiedy człowiek popisze się głupotą i stoi dalej w tym samym miejscu."

"Bez...

Wiele osób twierdzi, że Sarah J. Maas tak ma - pisze słabe pierwsze tomy. I ja też jestem tego zdania. Natomiast wiem już po Szklanym Tronie że to co autorka serwuje w dalszych tomach...

Dwór cierni i róż miał być opowieścią o baśniowym świecie w połączeniu z Piękną i Bestią. Tego fantastycznego świata mamy tutaj trochę mało, mimo, że Feyra trafia do niego prawie na początku książki.
Sama bohaterka wydaje mi się trochę podobna do Celaeny Sardothien i trochę irytująca. Ale oceny dalszych tomów budzą moje nadzieje - ponoć są o niebo lepsze od początkowej części. Dlatego z chęcią przeczytam następne tomy i nie wątpię, że Sarah J. Maas wbije mnie w fotel, poza tym ACOTAR podoba mi się trochę bardziej niż Szklany Tron :)
A Dwór cierni i róż to taki dobry wstęp do całej historii :)

Wiele osób twierdzi, że Sarah J. Maas tak ma - pisze słabe pierwsze tomy. I ja też jestem tego zdania. Natomiast wiem już po Szklanym Tronie że to co autorka serwuje w dalszych tomach...

Dwór cierni i róż miał być opowieścią o baśniowym świecie w połączeniu z Piękną i Bestią. Tego fantastycznego świata mamy tutaj trochę mało, mimo, że Feyra trafia do niego prawie na...

Nie da się określić tej książki w jednym zdaniu. Jakiekolwiek próby oceny Słowika spełzłyby wtedy na niczym. Ta powieść bardzo długo stała nieczytana na półce. Głównie dlatego, że dla takich książek potrzeba odpowiedniego czasu i nastawienia, ponieważ Słowik dosłownie wchłania czytelnika i nie pozwala się oderwać.

To historia dwóch sióstr, Isabelle i Vianne, które są jednocześnie swoimi przeciwieństwami. Zostają rozdzielone przez los a potem ich relacje są dosyć skomplikowane. Vianne jest stabilną, odpowiedzialną matką i żoną. Isabelle jest porywcza i zbuntowana.

Kiedy w 1940 roku Francję atakuje armia niemiecka okazuje się, że żadna decyzja nie będzie prosta. Isabelle postanawia wstąpić do ruchu oporu i walczyć na swój sposób. Vianne nie wychyla się, dbając o dobro córki, z którą jest sama. Ale w końcu i ona będzie musiała podjąć pewne decyzje.
W miarę upływu czasu, gdy niemieccy oficerowie coraz bardziej czują się we Francji jak w domu, działania obu sióstr sprowadzają na nie większe niebezpieczeństwo. Nikt, kto wychodzi na ulicę nie może być pewny, że wróci do domu. Francją rządzi strach i broń.

Zwróciłam też uwagę na to, że autorka pokazała drugą stronę medalu. Oficer niemiecki, który mieszkał u Vianne wcale nie chciał okupować Francji. Tęsknił za rodziną i dużo o niej mówił. Był człowiekiem - wykonywał rozkazy, po to by móc wrócić do domu. I na pewno nie był jedyny.

"Słowik" jest historią pełną prawdy, uczucia straty i miłości. Wszystko dzieje się bardzo szybko, praktycznie co przeczytaną stronę byłam w głębokim szoku. Mimo tego, że z historii wiemy, co się wtedy działo, to Kristin Hannah tak zagrała na emocjach, tak przedstawiła bohaterów, że ja ich pokochałam i żyłam tymi wydarzeniami razem z nimi.
Tą książkę po prostu trzeba przeczytać.

Nie da się określić tej książki w jednym zdaniu. Jakiekolwiek próby oceny Słowika spełzłyby wtedy na niczym. Ta powieść bardzo długo stała nieczytana na półce. Głównie dlatego, że dla takich książek potrzeba odpowiedniego czasu i nastawienia, ponieważ Słowik dosłownie wchłania czytelnika i nie pozwala się oderwać.

To historia dwóch sióstr, Isabelle i Vianne, które są...