Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[Audiobook] Zakładam, że niewielu z czytelników trafia na tę książkę przypadkiem. "Zadra" to bowiem trzeci i być może ostatni tom chełmżyńskiego cyklu Roberta Małeckiego. Dlatego też jeżeli ten małomiasteczkowy klimat zupełnie Was nie zainteresował to zapewne odpuściliście już po pierwszej, ewentualnie drugiej części cyklu. Cóż, rozumiem, życie jest za krótkie na takie nieprzyjemności. Istnieje jednakże szansa, że nieco posępny i odrobinę grymaśny komisarz Gross skradł Wasze kryminalne serca, tak było w moim przypadku. Mało subtelnie, spoilerując właściwie zakończenie tej recenzji, podsumuję, iż w mojej ocenie "Zadra" jest najlepszą częścią chełmżyńskiej trylogii.
***
Przeszłość ponownie miesza się z teraźniejszością, a więc dokładnie tak jak i w poprzednich książkach cyklu, komisarz Bernard Gross zmuszony jest mierzyć się z podwójną kryminalną zagadką. Przesłonięta trwającą od lat zmową milczenia historia zaginięcia pary nastolatków łączy się w nieoczekiwany, zaskakujący sposób z odnalezionymi w podchełmżyńskim lesie zwłokami. Komisarz jak zwykle wykazuje się ponadprzeciętną intuicją i spostrzegawczością, jest niezwykle czujny i skrupulatny, choć osobiste problemy nieustannie próbują rozproszyć jego uwagę, dręcząc go bolesnymi wspomnieniami.
***
Trzeba przyznać, że przebieg nadzorowanych przez komisarza Grossa śledztw w każdym z tomów cyklu jest dość podobny. W "Zadrze" konsekwencję tą przerywa Skałka, której znaczny wkład w rozwój spraw sprawił, że dotychczas ich uporządkowany, nieco przewidywalny bieg, potoczył się w zupełnie nieprzewidywalny sposób. Uważam, że opuszczenie przez policjantkę roli bohaterki drugoplanowej sprawiło, że spisana przez autora historia nabrała lekkich rumieńców.
***
"Zadra" to właściwie historia obyczajowo - kryminalna, w której na próżno szukać krwawego, wartkiego i sensacyjnego przebiegu zdarzeń. Akcja toczy się tu bowiem niespiesznie, melancholijnie, momentami wręcz przygnębiająco. Odniosłam wrażenie, że tempo to pośrednio odzwierciedla odczucia Grossa, którego najzwyczajniej zmęczyło życie. Doskonale przedstawiony małomiasteczkowy klimat, intersująco skonstruowana intryga, a także rozbudzające wyobraźnię zakończenie nie sprawiły, że stale drżałam z emocji, jednakże niejednokrotnie po moim ciele przebiegł dreszcz. Podtrzymuję więc zdecydowanie, że jest to najlepsza, najciekawsza część chełmżyńskiego cyklu.

[Audiobook] Zakładam, że niewielu z czytelników trafia na tę książkę przypadkiem. "Zadra" to bowiem trzeci i być może ostatni tom chełmżyńskiego cyklu Roberta Małeckiego. Dlatego też jeżeli ten małomiasteczkowy klimat zupełnie Was nie zainteresował to zapewne odpuściliście już po...

Rozwiń Zwiń

[Audiobook] Z ogromną ciekawością sięgnęłam po drugą część chełmżyńskiej serii Roberta Małeckiego. "Wada" to kontynuacja cyklu, którego głównym bohaterem jest prawy i godny zaufania, aczkolwiek odrobinę naburmuszony policjant Bernard Gross. Książkę przesłuchałam, nie omieszkam więc wspomnieć o charyzmatycznym lektorze - Piotrze Grabowskim.
***
Tym razem odwiedzamy chełmżyńskie okolice w nieco dusznej, wakacyjnej atmosferze. Sielskość urlopowego czasu, uprzyjemnionego dodatkowo miękkim i ciepłym sierpniowym słońcem paskudnie komplikuje znalezisko Grossa. Komisarz odnajduje rozbity na leśnej polanie namiot, który nie dość, że jest gęsto splamiony krwią to w dodatku okazuje się być... pusty. Czy można więc mówić o zbrodni skoro brakuje nie tylko narzędzia potencjalnego przestępstwa, ale i ofiary? To intrygująca, ale nie jedyna zagadka, z którą w tej części cyklu mierzy się Komisarz Gross wraz z zespołem. Nieznośnie przypominają o sobie bowiem tajemnice sprzed trzydziestu lat, sprawiając tym samym, że w "Wadzie" prowadzone są równolegle dwa odrębne, wyjątkowo intrygujące śledztwa. Jednakże wdrażając się w spisaną przez autora historię odnoszę wrażenie, że rozwiązanie obu dochodzeń nie jest kwestią doskonale poprowadzonego śledztwa, a jedynie sprzyjającym temu zbiegiem okoliczności, a właściwie szeregiem zbiegów okoliczności.
***
"Wada" absolutnie nie jest książką bez wad, mimo swej niedoskonałości wciąga już od pierwszych stron (: Komisarz wciąż jest tym samym, prawdomównym, drobiazgowym i odrobinę staromodnym policjantem, którego przyznaję, darzę ogromną sympatią. Wątki z pierwszej części chełmżyńskiej trylogii mają tutaj swoją kontynuację, a muśnięty tajemniczością klimat jest podtrzymany. To dobrze czytający się kryminał, którego kolejnej części nie mogę się doczekać, polecam.

[Audiobook] Z ogromną ciekawością sięgnęłam po drugą część chełmżyńskiej serii Roberta Małeckiego. "Wada" to kontynuacja cyklu, którego głównym bohaterem jest prawy i godny zaufania, aczkolwiek odrobinę naburmuszony policjant Bernard Gross. Książkę przesłuchałam, nie omieszkam wi...

Rozwiń Zwiń

Fascynacja wampiryzmem i związaną z nim nieśmiertelnością towarzyszy ludzkości od lat, o czym znaczna część miłośników literatury miała szansę przekonać się sięgając między innymi po powieść Brama Stokera z 1897 roku, zatytułowaną nie inaczej jak ... Dracula. Wampiryzm to jednak nie tylko książki, również entuzjaści kinematografii na ilość mniej lub bardziej kultowych produkcji, w których wiodącym jest motyw nieśmiertelnych i krwawych upiorów nie mogą narzekać. Wątek ten choć mroczny, ma w sobie swego rodzaju magnetyzm, o którym muszę przyznać na dość długi czas zapomniałam, aż do momentu, w którym w moje ręce wpadł egzemplarz książki "Dar krwi".
***
Czy nieśmiertelność może być nudna? Tak.
Czy można kochać nienawidząc? Tak.
Czy można w niemalże liryczny sposób pisać o brutalnym rozlewie krwi? Tak.
***
Kilka słów o książce S.T. Gibson "Dar krwi".
***
Spisana w formie osobistego dziennika powieść, zabiera czytelnika w podróż przez stulecia. Autorką pamiętnika czy też może prywatnych i intymnych, adresowanych do najpotężniejszego z wampirów listów jest młodziutka Constanta, którą przed zwyczajną, ludzką śmiercią ratuje budząca jednoczesny podziw oraz grozę istota. Zwierzenia młodej kobiety strona po stronie pozwalają odkryć jak na przestrzeni wieków dokonuje się jej przemiana ze średniowiecznej, nieco zacofanej wieśniaczki w pewną siebie, świadomą arystokratkę. Constanta z niemalże dziecięcą naiwnością pozwoliła oddać się całkowicie wyjątkowo niebezpiecznej i toksycznej relacji. Jej wyznania poza przesyconą krwią i erotyzmem fascynacją nieśmiertelnością oraz pożądaniem obnażają także (a być może i przede wszystkim) mroczną stronę trwania u boku potężnego wampirzego lorda.
***
"Dar krwi" to napisana pięknym językiem, niewymagająca, ale wciągająca historia. Na stronach książki płynnie przenikają się elementy horroru, romansu i fantastyki. Przedstawienie zdarzeń z perspektywy wampirzej kochanki jest czymś odmiennym, innowacyjnym i ... wyjątkowo interesującym. Nie uważam jednak aby książka ta zasługiwała wyłącznie na komplementy - wspomnienia Aleksieja stanowiące swego rodzaju prolog tej powieści w mojej ocenie są jej najsłabszym ogniwem.

Fascynacja wampiryzmem i związaną z nim nieśmiertelnością towarzyszy ludzkości od lat, o czym znaczna część miłośników literatury miała szansę przekonać się sięgając między innymi po powieść Brama Stokera z 1897 roku, zatytułowaną nie inaczej jak ... Dracula. Wampiryzm to jednak nie tylko ...

Rozwiń Zwiń

Z ogromnym zaciekawieniem sięgnęłam po poradnik "Osiem randek, czyli jak ze sobą rozmawiać, żeby stworzyć udany związek" (John M. Gottman, Julie Schwart Gottman).
***
Autorzy będący ekspertami w dziedzinie relacji partnerskich przedstawiają pomysły na spotkania i aktywności, które w ich ocenie mogą odmienić być może zaniedbaną relację. Od chwil intymności po wspólne cele, każda z zaproponowanych w książce ośmiu randek pomaga w budowaniu silniejszych więzi pomiędzy partnerami. To mądra i inspirująca lektura, skupiająca się w szczególności na praktycznych aspektach budowania udanych związków. Sądzę, że książkę wyróżnia konkretność porad oraz dostępność narzędzi do poprawy między innymi komunikacji czy też budowania zaufania. Autentyczne historie par, które autorzy przytaczają również stanowią niezwykłą wartość, gdyż pomagają spojrzeć na miłość w nowy sposób, z zupełnie odmiennej perspektywy.
***
"Osiem randek, czyli jak ze sobą rozmawiać, żeby stworzyć udany związek" to książka dla wszystkich, którzy szukają inspiracji i praktycznych wskazówek w dziedzinie miłości i związków, niezależnie od tego czy znajdują się długotrwałej relacji czy dopiero rozpoczynają wspólną, romantyczną podróż. To króciutka lektura, którą w mojej opinii po prostu warto przeczytać.

Z ogromnym zaciekawieniem sięgnęłam po poradnik "Osiem randek, czyli jak ze sobą rozmawiać, żeby stworzyć udany związek" (John M. Gottman, Julie Schwart Gottman).
***
Autorzy będący ekspertami w dziedzinie relacji partnerskich przedstawiają pomysły na spotkania i aktywności, któ...

Rozwiń Zwiń

[Audiobook] Ostatnie dni maja upłynęły mi na wsłuchiwaniu się w przyjemny głos Piotra Grabowskiego, lektora pierwszej części chełmżyńskiej serii Roberta Małeckiego. "Skaza" to pierwszy (z trzech dostępnych) tom cyklu, którego głównym bohaterem jest nieco introwertyczny, ale wyjątkowo intrygujący policjant Bernard Gross.
***
"Mróz, który tydzień temu skuł powierzchnię jeziora, sprawił zapewne, że lód wciąż był wytrzymały i nośny, ale komisarz nie ufał naturze. Tych, którzy jej ufali, poznawał najczęściej w kostnicy." - FRAGMENT KSIĄŻKI "Skaza"
***
O tym jak dotkliwym cieniem mogą kłaść się na teraźniejszości wydarzenia z przeszłości przekonują się niektórzy mieszkańcy małomiasteczkowej Chełmży. Odnalezienie zwłok dwóch mężczyzn, których teoretycznie nie łączy nic poza skutymi lodem wodami jeziora, w których wzięli swój ostatni oddech otwiera bowiem niewyjaśnione sprawy sprzed lat. W zrozumieniu tego kryminalnego wątku autor pomaga nam poprzez prezentację wydarzeń z perspektywy dwóch płaszczyzn czasowych. Pierwsza obrazuje teraźniejszość (2018 rok), bieżący przebieg nadzorowanego przez komisarza Bernarda Grossa śledztwa, druga natomiast perspektywa przedstawia istotne dla sprawy zdarzenia sprzed dziesięciu lat. Mróz i mrok towarzyszą głównemu bohaterowi nie tylko w pracy, ale i w życiu rodzinnym, życiu, po które wyciągnął ręce niesprawiedliwy los.
***
"Skaza" to w mojej ocenie bardzo dobra książka, w której dominuje solidnie zagmatwana, ale przy tym dobrze skonstruowana intryga uzupełniona pełnymi detali opisami, charakternym głównym bohaterem oraz interesującymi wątkami pobocznymi. Nieoczywiste zakończenie budzi we mnie niekoniecznie pozytywną refleksję, podpowiadającą mi, iż każdy z nas ma jakąś ... skazę.

[Audiobook] Ostatnie dni maja upłynęły mi na wsłuchiwaniu się w przyjemny głos Piotra Grabowskiego, lektora pierwszej części chełmżyńskiej serii Roberta Małeckiego. "Skaza" to pierwszy (z trzech dostępnych) tom cyklu, którego głównym bohaterem jest nieco introwertyczny, ale wyjąt...

Rozwiń Zwiń

Leniwa, specyficzna, niepokojąca - tak w ogromnym skrócie podsumowałabym fabułę książki autorstwa A.M. Hurley'a "Pustki". Skrót ten jednak pozwolę sobie rozwinąć, a więc jeżeli interesuje Was ta lektura to zapraszam do zapoznania się z moim podsumowaniem.
***
Przede wszystkim uważam, że kwitnąca i słoneczna wiosna nie jest doskonałą porą na to czytadełko. Deszczowy, ponury i długi wieczór idealnie podkreśliłby klimat tajemniczego, angielskiego wybrzeża. Twierdzę też, że książka ta została nieprawidłowo sklasyfikowana, to nie jest horror, tak naprawdę ciężko określić gatunek tejże pozycji - fabuła intryguje, budzi niepokój, skłania do refleksji, ale nie budzi grozy tak bardzo oczekiwanej w powieściach z gatunku horror.
***
"Pustki" to opowieść, wspomnienie wielkanocnej pielgrzymki przedstawiona z perspektywy dorosłego już mężczyzny. Pielgrzymów, niewielką religijną wspólnotę do podróży skłania położone w Pustkach cudowne źródełko, od którego oczekuje się ... cudu, uzdrowienia Hanny'ego, brata narratora tej historii. Na miejscu okazuje się jednak, że wszystko jest nie tak. Odludne, wietrzne i tajemnicze miasto zdaje się być miejscem dawno zapomnianym, panuje w nim ciężki, nieprzyjemny, wręcz lepki klimat. Źródełko lata świetności zdecydowanie ma za sobą, teren wokół niego jest skrajnie zaniedbany. Nowy ksiądz nie spełnia oczekiwań wspólnoty, nie rozumie ich religijnych potrzeb tak jak ... Wilfred, poprzedni, zmarły w niejasnych okolicznościach ksiądz. Bardzo szybko okazuje się jak cienka granica przebiega pomiędzy głęboką wiarą a religijnym fanatyzmem, którego okrutne cechy przejawia matka chłopców.
***
Książki nie polecę osobom oczekującym wartkiej akcji, w Pustkach bowiem czas płynie wolno, Pustki otacza metafizyczna aura. Z każdą kolejną stroną atmosfera robi się bardziej mglista - gęsta i tajemnicza. Nieokreślone wprost zagrożenie podsycane dodatkowo fanatyzmem religijnym porusza wyobraźnie, budząc tym samym narastający stale niepokój i napięcie. Opisy, choć niepozbawione uroku, wyjątkowo klimatyczne są nieco rozciągnięte co niecierpliwemu, rządnemu dynamicznego biegu wydarzeń czytelnikowi może przeszkadzać. Zakończenie natomiast jest otwarte, stawiające więcej pytań niż odpowiedzi, a więc odkładając książkę na półkę pozostajemy z licznymi niedomówieniami związanymi z ponurym, angielskim miasteczkiem i choć jestem swoją postawą zaskoczona - w przypadku tej lektury, w ogóle mi to nie przeszkadza.

Leniwa, specyficzna, niepokojąca - tak w ogromnym skrócie podsumowałabym fabułę książki autorstwa A.M. Hurley'a "Pustki". Skrót ten jednak pozwolę sobie rozwinąć, a więc jeżeli interesuje Was ta lektura to zapraszam do zapoznania się z moim podsumowaniem.
***
Przede wszystkim uw...

Rozwiń Zwiń

[Audiobook] Nie ukrywam, że najbliższe mojemu sercu są tradycyjne, papierowe czytadełka, ale polubiłam się również z audiobookami. Przez kilka ostatnich dni podczas spacerów towarzyszyła mi audiobookowa wersja książki "Ratownik. Nie jestem bogiem", zatem poniżej kilka słów na temat tego reportażu.
***
Po zapoznaniu się z lekturą do głowy przychodzi mi przede wszystkim myśl, że jest to książka, którą absolutnie każdy powinien przeczytać. Odnoszę bowiem wrażenie, że pojęcie na temat pracy ratowników medycznych jest w naszym społeczeństwie dość szczątkowe, a niewiedza w tym zakresie najzwyczajniej nam ... szkodzi. Jarosław Sowizdraniuk w szczerej (bywa, że szczerej do bólu) rozmowie z radiowo - telewizyjną dziennikarką Justyną Dżbik-Kluge w oparciu o swoje dotychczasowe doświadczenie zawodowe przybliża nam pracę ratownika medycznego. Współautor książki - pan Jarosław, przez kilkanaście lat pracował jako ratownik medyczny na terenie dolnośląskiej stolicy oraz okolic, obecnie spełnia się zawodowo jako nauczyciel akademicki.
***
Zdecydowanie zaletą książki "Ratownik. Nie jestem bogiem" jest autentyczność zawartych w niej treści, nadawana oczywiście za sprawą praktyki zawodowej współautora. Forma wywiadu poprowadzonego w całkiem luźnej atmosferze daje natomiast poczucie przysłuchiwania się całkiem interesującej rozmowie, co wpływa na to, że książkę słucha (zapewne również czyta) się wartko. Anegdoty dotyczące osób, do których pan Jarosław przyjeżdżał jako ratownik medyczny wzbudzają najróżniejsze emocje, gdyż bawią, poruszają, zasmucają i złoszczą, ale przede wszystkim uświadamiają skalę absurdalności niektórych wezwań karetki pogotowia ratunkowego. Okazuje się bowiem, że do rzadkości nie należą wezwania prowokowane samotnością czy życiową nieporadnością, a ich realizacja niestety może wiązać się z tym, że osoby najbardziej potrzebujące wsparcia medycznego najzwyczajniej umierają w oczekiwaniu na pomoc.
***
Intrygującym doznaniem jest poznanie zdarzeń z perspektywy ratownika medycznego, jednak książka "Ratownik. Nie jestem bogiem" nie jest pozbawiona wad. Bezsprzecznie jest to wymagający zawód, w którym praca opiera się na kilkunastogodzinnych dyżurach pozbawionych regularności i rutyny. Rozumiem, że współautor książki w swojej pracy zderzył się z najróżniejszymi osobowościami i zachowaniami, wiele zobaczył i wiele doświadczył, ale nie usprawiedliwia to w mojej ocenie niektórych obraźliwych określeń pacjentów, które w tym reportażu padają. Pomimo dość niezobowiązującego, luźnego charakteru wywiadu określenia kloszardzica czy też żulica w odniesieniu do bezdomnej kobiety kłują mnie (w tym przypadku) w uszy, gdyż jestem osobą wrażliwą. Podczas słuchania książki miewałam także momenty, podczas których zastanawiałam się czy jej tytuł nie jest przekorny, a to za sprawą dość irytującego wrażenia, że pan Jarosław częstokroć na osobę właśnie o boskich mocach się kreuje.
***
Współautor książki niejednokrotnie podkreśla jak ważny jest proces zgłaszania potrzeby przyjazdu karetki pogotowia ratunkowego. Rzetelny wywiad przeprowadzony w profesjonalny sposób pozwala zaopiekować się zgłaszającym, a jednocześnie zgromadzić konkretne informacje będące podstawą do przyjęcia zgłoszenia. Dla mnie podsumowaniem tej książki nie jest jednak refleksja dotycząca zasadności i umiejętności procesu zgłoszenia, a dość nieznośna myśl dotycząca udzielania pierwszej pomocy, a mianowicie czy potrafiłabym pomóc swoim bliskim w oczekiwaniu na specjalistyczną pomoc ratownika medycznego, która może nadejść ... nieprędko.

[Audiobook] Nie ukrywam, że najbliższe mojemu sercu są tradycyjne, papierowe czytadełka, ale polubiłam się również z audiobookami. Przez kilka ostatnich dni podczas spacerów towarzyszyła mi audiobookowa wersja książki "Ratownik. Nie jestem bogiem", zatem poniżej kilka słów na tem...

Rozwiń Zwiń

Pierwszoosobowa narracja umożliwia czytelnikowi wejście do umysłu głównej bohaterki, a jest to nadzwyczaj zagmatwane i przygnębiające środowisko. Książki nie uprzyjemnia również język, który jest konkretny, bezpośredni i szorstki. Autorka, Aleksandra Zielińska stworzyła mroczną, jednak na swój specyficzny sposób piękną powieść, którą w mojej ocenie warto przeczytać.
***
Bura to zmagająca się z zaburzeniami psychicznymi młoda dziewczyna, do umysłu której autorka uchyla nam czytelnicze drzwi. Zawsze gorsza, wyobcowana, nieistotna i odrzucona przez społeczeństwo w tak znacznym stopniu, że czytelnik nie ma możliwości poznania jej imienia. Dziewczyna już od najmłodszych lat nie ma wsparcia wśród bliskich, brak jej również rzetelnie i odpowiedzialnie poprowadzonej terapii, która pozwoliłaby na zrozumienie siebie, stawienie czoła doświadczonym traumom. Bura niebywale często określa siebie jako osobę nijaką i ... szaroburą, co tylko podkreśla jej zrezygnowane podejście do otaczającego świata, ale również dyskretnie odsłania niespełnioną, drzemiącą w niej potrzebę miłości oraz akceptacji. Pomimo wszelkich dotykających Burę doświadczeń, które wydawałoby się ukierunkowywałyby stale czytelnika na odczuwanie wobec niej empatii i współczucia, to jednak jest to bohaterka, której po prostu nie można polubić. Jej wrażliwość ciasno bowiem otacza warstwa samolubności i egocentryzmu, jest nieprzewidywalna, porywcza i niebezpieczna, dokładnie jak chorwacka Bura, silny północny wiatr.
***
Umysł otumanionej farmakologią dziewczyny okazał się dołującym, ale przy tym również niezwykle interesującym miejscem akcji. Motyw bezlitosnego i wyniszczającego obłędu sprawił natomiast, że nie była to lekka lektura, jednak muszę przyznać, że wyjątkowo wciągająca.

Pierwszoosobowa narracja umożliwia czytelnikowi wejście do umysłu głównej bohaterki, a jest to nadzwyczaj zagmatwane i przygnębiające środowisko. Książki nie uprzyjemnia również język, który jest konkretny, bezpośredni i szorstki. Autorka, Aleksandra Zielińska stworzyła mroczną, jednak na ...

Rozwiń Zwiń