Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A mnie ta powieść rozczarowała. I muszę dodać, że nie jest to moje pierwsze spotkanie z Agatą Christie.

Przez pierwsze 3/4 książki akcja rozwija się wolno, chwilami jest wręcz nudno, aby ostatnie 2 krótkie rozdziały przyniosły rozwiązanie. Tym razem rozwiązanie niebyt zaskakujące dla mnie (dobrze typowałam mordercę) i nie poparte żadnymi dowodami (o czym wprost mówi Hercules Poirot). Detektyw odgrywa w finale rolę psychologa, zbyt głęboko analizując cechy charakteru bohaterów moim zdaniem. Oczywiście bez tego nie byłoby rozwiązania zagadki, ale całość jest jakaś taka mdła...

Książka tak mnie wynudziła, że przyznaję, iż "męczyłam" ją przez ponad pół roku, odkąd rozpoczęłam z rzadka po nią sięgałam aby przebrnąć przez kolejny rozdział. Skończyć ją chciałam chyba tylko, aby wreszcie móc odstawić na półkę i nigdy więcej po nią nie sięgać.

A mnie ta powieść rozczarowała. I muszę dodać, że nie jest to moje pierwsze spotkanie z Agatą Christie.

Przez pierwsze 3/4 książki akcja rozwija się wolno, chwilami jest wręcz nudno, aby ostatnie 2 krótkie rozdziały przyniosły rozwiązanie. Tym razem rozwiązanie niebyt zaskakujące dla mnie (dobrze typowałam mordercę) i nie poparte żadnymi dowodami (o czym wprost mówi...

"Nie ma w tym nic niestosownego, jeżli wlaściciel psa zagada na spacerze do wlaściciela innego psa.
Tylko ze owa piękna pani miała gruby, chropawy męski głos. I cały czar prysł błyskawicznie.
Nie wydawała mi się już ani piękna, ani interesująca. Oto jeszcze jedna korzyść z psa — człowiek pozbywa się złudzeń."

Kolejna z serii powieść o Panu Samochodziku przeczytana przeze mnie kilkukrotnie.
Niestety nie jest moją ulubioną. Akcja książki rozdrywa się dwutorowo - historia kradzieży ikon w Bieszczadach i historia alchemików w Pradze czeskiej. Historie okazują się być ze sobą powiązane, ale mnie nie bardzo to przekonuje.
Najbardziej pozytywnym bohaterem w całej tej powieści był dla mnie pies Protazy.
Jako kolejną książkę z serii, na pewno jeszcze po nią sięgnę w przyszłości, natomiast jako osobną powieść - raczej nie.

"Nie ma w tym nic niestosownego, jeżli wlaściciel psa zagada na spacerze do wlaściciela innego psa.
Tylko ze owa piękna pani miała gruby, chropawy męski głos. I cały czar prysł błyskawicznie.
Nie wydawała mi się już ani piękna, ani interesująca. Oto jeszcze jedna korzyść z psa — człowiek pozbywa się złudzeń."

Kolejna z serii powieść o Panu Samochodziku przeczytana przeze...

"„Przepraszam, jaki jest pana zawód? - zapytała
- Pracuję w muzeum.
- O tak - skinęłą głową Zenobia. - Od razu się tego powinnam była domyślić. Czy moglibyśmy wiedzieć również, jaką epokę historyczna pan reprezentuje?"

Jedna z bardziej dynamicznych powieści z serii o Panu Samochodziku, także jedna ze starszych, bo napisana w 1967 roku.
Akcja ciągle się zmienia i rozwija, nie ma przydługawych i nudnych momentów. Książka wydaje się być bardzo współczesna przez fakt poszukiwania przez Pana Samochodzika nie starych monet czy obrazów, a pamiętnika, który obnaża zbrodnicze działania oficera armii hitlerowskiej. Dzięki pamiętnikowi jego rozwijająca się kariera polityczna może lec w gruzach. Ach, nieraz chciałabym aby podobne pamiętniki współczenych polityków ujrzały światło dzienne. Musieliby oni zhańbieni wreszcie zejść ze sceny... ;-)

"„Przepraszam, jaki jest pana zawód? - zapytała
- Pracuję w muzeum.
- O tak - skinęłą głową Zenobia. - Od razu się tego powinnam była domyślić. Czy moglibyśmy wiedzieć również, jaką epokę historyczna pan reprezentuje?"

Jedna z bardziej dynamicznych powieści z serii o Panu Samochodziku, także jedna ze starszych, bo napisana w 1967 roku.
Akcja ciągle się zmienia i rozwija,...

Przeczytana po raz kolejny! Nigdy się nie nudzi. Jedna z lepszych moim zdaniem książka z serii o Panu Samochodziku. Akcja nigdy nie zwalnia, trzyma w ciągłym napięciu i zaskakuje. Jedynym mankamentem są trochę przydługawe historyczne fragmenty.

Przeczytana po raz kolejny! Nigdy się nie nudzi. Jedna z lepszych moim zdaniem książka z serii o Panu Samochodziku. Akcja nigdy nie zwalnia, trzyma w ciągłym napięciu i zaskakuje. Jedynym mankamentem są trochę przydługawe historyczne fragmenty.

Po raz kolejny przeczytałam Fantomasa. Po raz kolejny się nie zawiodłam, ponownie książka była miłą rozrywką. Powieść czyta się szybko i przyjemnie, akcja jest wartka, choć jest kilka przydługich nudnawych momentów z opisami historycznymi. Akcja wyjątkowo rozgrywa się we Francji a nie na terenie Polski. Trochę to sztuczne, gdyż czuć od razy, iż autor szczegółowe opisy topograficzne czy historyczne zaczerpnął z encyklopedii i ze studiowania mapy doliny Loary.

Juz od początku XX wieku osoba Fantomasa była bardzo popularna, powstawało wiele książek i filmów z udziałem tego fikcyjnego przestępcy. W latach 60. stylistyka została zmieniona na komediową, popularność Fantomasa wróciła więc i bohater doczekał się pojawienia w polskiej literaturze (Nienacki skończył powieść w 1973 roku).

W książce jest naprawde dużo przypisów, w żadnej innej książce Nienacki nie zdecydował się umieścić aż tylu przypisów, zarówno o kierunkach w malarstwie czy szerzej w sztuce, jak i o samych artystach. Takie przeładownie książki przypisami może być nawet nieco męczące czy irytujące.

Po raz kolejny przeczytałam Fantomasa. Po raz kolejny się nie zawiodłam, ponownie książka była miłą rozrywką. Powieść czyta się szybko i przyjemnie, akcja jest wartka, choć jest kilka przydługich nudnawych momentów z opisami historycznymi. Akcja wyjątkowo rozgrywa się we Francji a nie na terenie Polski. Trochę to sztuczne, gdyż czuć od razy, iż autor szczegółowe opisy...

Kolejna powieść z serii o Panu Samochodziku do której wracam raz na kilka lat, kiedy chcę się przenieść w miniony peerelowski klimat, w cudownie opisywane przez autora biwaki nad jeziorami, wieczorne ogniska, noclegi w namiotach, szum lasu i plusk fal...

Książka nie porywa wartką akcją, tak naprawdę cała akcja rozgrywa się na ostatnich stronach powieści. Pomino tego czyta się ją szybko i przyjemnie.Na pewno wrócę do niej jeszcze niejednokrotnie.

Kolejna powieść z serii o Panu Samochodziku do której wracam raz na kilka lat, kiedy chcę się przenieść w miniony peerelowski klimat, w cudownie opisywane przez autora biwaki nad jeziorami, wieczorne ogniska, noclegi w namiotach, szum lasu i plusk fal...

Książka nie porywa wartką akcją, tak naprawdę cała akcja rozgrywa się na ostatnich stronach powieści. Pomino tego czyta...

Książka Pan Samochodzik I Templariusze była moim pierwszym spotkaniem z tym bohaterem, od której rozpoczęła się moja miłość do całej serii. Nadal mam do tego tytułu wielki sentyment. Po raz pierwszy książkę przeczytalam w 1995 roku, później wracałam do niej wielokrotnie.

Książkę uwielbiam za jej dydaktyczny charakter. Nie znoszę historii, ale w ilości i formie przedstawionej przez autora jest dla mnie do zaakceptowania. Uwielbiam opisywany w książce miniony, peerelowski klimat.

Na podstawie "Templariuszy" powstał w 1971 r. serial telewizyjny ze Stanisławem Mikulskim w roli głównej. Kierownikiem produkcji tego serialu była żona Pisarza, Helena Nowicka, zaś autorem scenariusza sam Nienacki.

Książka Pan Samochodzik I Templariusze była moim pierwszym spotkaniem z tym bohaterem, od której rozpoczęła się moja miłość do całej serii. Nadal mam do tego tytułu wielki sentyment. Po raz pierwszy książkę przeczytalam w 1995 roku, później wracałam do niej wielokrotnie.

Książkę uwielbiam za jej dydaktyczny charakter. Nie znoszę historii, ale w ilości i formie...

Lubię krótkie nowele zebrane w powieść - czyta się je idealnie przed snem, jednak ten zbiór

mnie trochę rozczarował i nie dorównuje "Wczesnym sprawom Poirota".

Książka zawiera zbiór 11 opowiadań, w których głównym bohaterem jest detektyw Herkules Poirot. Opowiadania są dośc krótkie, niektóre nawet zbyt krótkie - zanim przedstawione zostają wszystkie fakty, Herklules już wyjaśnia czytelnikowi co doprowadziło go do rozwiązania sprawy. Nie ma tutaj stopniowego budowania napięcia, nie ma czasu na danie czytlenikowi szansy na odgadnięcie biegu wydarzeń i wskazanie winowajcy.
Niektóre opowiadania są lepsze, niektóre gorsze, ale całość bardzo przeciętna.

Oceniając poszczególne opowiadania:
- Gwiazda zachodu - 5/10
- Tragedia w Marson Manor - 6/10
- Perypetie z tanim mieszkaniem - 4/10
- Tajemnica Hunter's Lodge - 3/10
- Kradzież obligacji za milion dolarów - 5/10
- Tajemnica egipskiego grobowca - 5/10
- Kradzież w hotelu Grand Metropolitan - 5/10
- Porwanie premiera - 4/10
- Zniknięcie pana Devenheima - 7/10
- Sprawa włoskiego arystokraty - 5/10
- Zaginiony testament - 4/10

Lubię krótkie nowele zebrane w powieść - czyta się je idealnie przed snem, jednak ten zbiór

mnie trochę rozczarował i nie dorównuje "Wczesnym sprawom Poirota".

Książka zawiera zbiór 11 opowiadań, w których głównym bohaterem jest detektyw Herkules Poirot. Opowiadania są dośc krótkie, niektóre nawet zbyt krótkie - zanim przedstawione zostają wszystkie fakty, Herklules już...

Zbiór kilkunastu których opowiadań - lubię taką formę powieści.
Jedne z nich były lepsze, drugie gorsze. Jak juz ktos napisał, czasami opowiadanie było tak krótkie, że dochodziło się do rozwiązania zanim akcja się rozkręciła.

Pozycja obowiązkowa dla fanów Agaty Christie i ksiązka dobra, dla czytelników, którzy chcą dopiero rozpocząć przygodę z Herkulesem Poirot.

Zbiór kilkunastu których opowiadań - lubię taką formę powieści.
Jedne z nich były lepsze, drugie gorsze. Jak juz ktos napisał, czasami opowiadanie było tak krótkie, że dochodziło się do rozwiązania zanim akcja się rozkręciła.

Pozycja obowiązkowa dla fanów Agaty Christie i ksiązka dobra, dla czytelników, którzy chcą dopiero rozpocząć przygodę z Herkulesem Poirot.

Świetnie się czytało tę powieść! Nie było nudnych i dłużących się momentów. Podzielona jest na kilka rozdziałów, z których każdy był dla mnie idealnie długi na jeden wieczór, przed snem.

Oczywiście intryga jest misterna. Nie ma opcji, abyśmy sami odgadli zabójcę ;-) Każdy podejrzewa każdego, tylko "Mały Belg" dojdzie do prawdy.

Świetnie się czytało tę powieść! Nie było nudnych i dłużących się momentów. Podzielona jest na kilka rozdziałów, z których każdy był dla mnie idealnie długi na jeden wieczór, przed snem.

Oczywiście intryga jest misterna. Nie ma opcji, abyśmy sami odgadli zabójcę ;-) Każdy podejrzewa każdego, tylko "Mały Belg" dojdzie do prawdy.

Najwcześniej napisana (1957) powieść o Tomaszu, która dopiero w późniejszych wydaniach zaliczana jest do serii ksiązek o przygodach Pana Samochodzika. Przyjmuje się, że jest to trzecia powieść z serii, natomiast wg mnie powinna być drugą, przed "Skarbem Atanaryka" - w "Skarbie.." bowiem dopiero po raz pierwszy autor wspomina słynny wehikuł.

Niemniej książkę tę czyta się znacznie lepiej niż pierwszą z serii (oznaczoną numerem 0) czyli "Pozwolenie na przywóz lwa" aka "Pierwsza przygoda Pana Samochodzika". Nie ma tu wielu nużących opisów przyrody, nie jest przeładowana historycznymi cytatami. Akcja jest wartka i jednostajna, wciągająca od samego początku do końca, nie ma nudnych, nic nie wnoszących do akcji dłużyzn. No i wreszcie akcja dzieje się na naszej polskiej ziemi!

Nie jest to może jeszcze powieść tak wciągająca, jak kolejne siązki Nienackiego, czyli te zaliczane do "starej" serii 12 tomów o Panu Samochodziku, jednak jest to lektura obowiązkowa dla fanów Samochodzika.

Przyznam, że tytuł "Uroczysko" bardziej podoba mi się niż późniejszy "Święty relikwiarz" - bardziej oddaje klimat książki i jest bardziej intrygujący i tajemniczy. Ksiązka podoba mi się mniej, niż reszta serii - Pan Samochdzik nie jest jeszcze Panem Samochdzikiem, brakuje mi harcerzy i dyrektora Marczaka.

Najwcześniej napisana (1957) powieść o Tomaszu, która dopiero w późniejszych wydaniach zaliczana jest do serii ksiązek o przygodach Pana Samochodzika. Przyjmuje się, że jest to trzecia powieść z serii, natomiast wg mnie powinna być drugą, przed "Skarbem Atanaryka" - w "Skarbie.." bowiem dopiero po raz pierwszy autor wspomina słynny wehikuł.

Niemniej książkę tę czyta się...

Najwcześniej napisana (1957) powieść o Tomaszu, która dopiero w późniejszych wydaniach zaliczana jest do serii ksiązek o przygodach Pana Samochodzika. Przyjmuje się, że jest to trzecia powieść z serii, natomiast wg mnie powinna być drugą, przed "Skarbem Atanaryka" - w "Skarbie.." bowiem dopiero po raz pierwszy autor wspomina słynny wehikuł.

Niemniej książkę tę czyta się znacznie lepiej niż pierwszą z serii (oznaczoną numerem 0) czyli "Pozwolenie na przywóz lwa" aka "Pierwsza przygoda Pana Samochodzika". Nie ma tu wielu nużących opisów przyrody, nie jest przeładowana historycznymi cytatami. Akcja jest wartka i jednostajna, wciągająca od samego początku do końca, nie ma nudnych, nic nie wnoszących do akcji dłużyzn. No i wreszcie akcja dzieje się na naszej polskiej ziemi!

Nie jest to może jeszcze powieść tak wciągająca, jak kolejne siązki Nienackiego, czyli te zaliczane do "starej" serii 12 tomów o Panu Samochodziku, jednak jest to lektura obowiązkowa dla fanów Samochodzika.

Przyznam, że tytuł "Uroczysko" bardziej podoba mi się niż późniejszy "Święty relikwiarz" - bardziej oddaje klimat książki i jest bardziej intrygujący i tajemniczy. Ksiązka podoba mi się mniej, niż reszta serii - Pan Samochdzik nie jest jeszcze Panem Samochdzikiem, brakuje mi harcerzy i dyrektora Marczaka.

Najwcześniej napisana (1957) powieść o Tomaszu, która dopiero w późniejszych wydaniach zaliczana jest do serii ksiązek o przygodach Pana Samochodzika. Przyjmuje się, że jest to trzecia powieść z serii, natomiast wg mnie powinna być drugą, przed "Skarbem Atanaryka" - w "Skarbie.." bowiem dopiero po raz pierwszy autor wspomina słynny wehikuł.

Niemniej książkę tę czyta się...

Książka ta, zaliczana do serii przygód o Panu Samochodziku, nie powinna do tej serii należeć. Zaliczyłabym ją do próby literackiej Nienackiego, którego styl dopiero się kształtował i bardzo odbiega od prawdziwej serii "Przygód Pana Samochodzika". Imię Tomasza jest w tej książce wspomniane tylko 12 razy.

Książka bardzo się dłuży i bardzo powoli rozwija - dopiero w połowie rozpoczyna się podróż Tomasza, wcześniej są tylko opisy oraz mnóstwo cytatów historycznych - gdybym chciała poczytac o historii dalekiego wschodu, sięgnęłabym po książke historyczną albo przewodnik, a nie po powieść! Wątków historycznych i przypisów jest tak dużo, że łatwo się zgubić w mnogości osób, miejsc i dat.

Tak naprawdę ostatnie kilkanaście stron jest prawdziwa powieścią bez nudnych cytatów historycznych. Czyta się ostatnie rodziały miło i szybko. Ale cała historia zawiodła mnie, była z jednej strony tak oczywista, z drugiej tak krótka, że nie wrócę do tej książki już nigdy.

Książka ta, zaliczana do serii przygód o Panu Samochodziku, nie powinna do tej serii należeć. Zaliczyłabym ją do próby literackiej Nienackiego, którego styl dopiero się kształtował i bardzo odbiega od prawdziwej serii "Przygód Pana Samochodzika". Imię Tomasza jest w tej książce wspomniane tylko 12 razy.

Książka bardzo się dłuży i bardzo powoli rozwija - dopiero w połowie...

Otrzymalam w prazencie - trafiony prezent :-)
Swietnie opisujaca i ilustrujaca klasyczne koktajle jak i te najbardziej wymyslne ksiazka.
Podzielona na rozdzialy z ktorych kazdy jest z innym bazowym skladnikiem mikstur - latwo wiec odnalezc propozyjce z posiadanych przez nas zasobow.

Otrzymalam w prazencie - trafiony prezent :-)
Swietnie opisujaca i ilustrujaca klasyczne koktajle jak i te najbardziej wymyslne ksiazka.
Podzielona na rozdzialy z ktorych kazdy jest z innym bazowym skladnikiem mikstur - latwo wiec odnalezc propozyjce z posiadanych przez nas zasobow.

Krotka "broszura", ktora dostalam darmowo przy okazji zwiedzania Browarow Tykich.
Nie wyczerpujaca tematu warzenia piwa (na to kilkanascie stron byloby zdecydowanie za malo) lecz jest zbiorem ciekawostek.
Chyba musze po kilku latach zajrzec do tej ksiazeczki ponownie, aby jako wyjatkowy smakosz piwa, wylapac bledy merytoryczne ;-)

Krotka "broszura", ktora dostalam darmowo przy okazji zwiedzania Browarow Tykich.
Nie wyczerpujaca tematu warzenia piwa (na to kilkanascie stron byloby zdecydowanie za malo) lecz jest zbiorem ciekawostek.
Chyba musze po kilku latach zajrzec do tej ksiazeczki ponownie, aby jako wyjatkowy smakosz piwa, wylapac bledy merytoryczne ;-)

Polecam: Rekonstrukcja dworu w Janówce:
http://www.nienacki.art.pl/galeria/mapy/wlasne/niesamowity_dwor_grzegorz_plonski.jpg

(calosc pod adresem: http://www.nienacki.art.pl/d_niesamowity_dwor_wnetrza.html)

To chyba moja ulubiona pozycja serii. Zawila intryga, szybkie zwroty akcji, zabawni bohaterowie. Doskonaly kryminal!
Mnie nie brak bylo w tej powiesci trzech harcerzy, ktorych znamy z innych ksiazek serii.

„Grunt się nie przejmować i mieć wygodne buty” - dewiza zyciowa Bigosa.

Polecam: Rekonstrukcja dworu w Janówce:
http://www.nienacki.art.pl/galeria/mapy/wlasne/niesamowity_dwor_grzegorz_plonski.jpg

(calosc pod adresem: http://www.nienacki.art.pl/d_niesamowity_dwor_wnetrza.html)

To chyba moja ulubiona pozycja serii. Zawila intryga, szybkie zwroty akcji, zabawni bohaterowie. Doskonaly kryminal!
Mnie nie brak bylo w tej powiesci trzech harcerzy,...

Wielkie opracowanie poswiecone Wiecznemu Miastu. Dziesietki pieknych fotografii. Moje wydanie dodatkowo posiadalo dolaczony mini-przewodnik po Watykanie.

Wielkie opracowanie poswiecone Wiecznemu Miastu. Dziesietki pieknych fotografii. Moje wydanie dodatkowo posiadalo dolaczony mini-przewodnik po Watykanie.

Bez tego przewodnika nie bylabym zauroczona Portugalia tak bardzo jak jestem. Swietnie przedstawia (w sposob graficzny, obrazowy, nie tylko opisowy) najwazniejsze i najpiekniejsze miejsca Portugalii.
Pozycja obowiazkowa dla kazdego, kto wybiera sie do Portugalii po raz pierwszy.

Bez tego przewodnika nie bylabym zauroczona Portugalia tak bardzo jak jestem. Swietnie przedstawia (w sposob graficzny, obrazowy, nie tylko opisowy) najwazniejsze i najpiekniejsze miejsca Portugalii.
Pozycja obowiazkowa dla kazdego, kto wybiera sie do Portugalii po raz pierwszy.

Bardzo gruby (i przez wysoka jakosc papieru ciezki) przewodnik, ale pozycja obowiazkowa dla kazdego, kto wybiera sie do Wloch po raz pierwszy.
Ja nie akceptuje przewodnikow bez zdjec, tylko one przekonac mnie moga do zwiedzenia jakiegos miejsca, nie kilkustronicowe opisy.

Bardzo gruby (i przez wysoka jakosc papieru ciezki) przewodnik, ale pozycja obowiazkowa dla kazdego, kto wybiera sie do Wloch po raz pierwszy.
Ja nie akceptuje przewodnikow bez zdjec, tylko one przekonac mnie moga do zwiedzenia jakiegos miejsca, nie kilkustronicowe opisy.

Bardzo dobry przewodnik, ktory pieknymi zdjeciami zacheca do zwiedzenia Irlandii. Dzieki niemu zwiedzilam wiele cudownych miejsc na zielonej wyspie.

Bardzo dobry przewodnik, ktory pieknymi zdjeciami zacheca do zwiedzenia Irlandii. Dzieki niemu zwiedzilam wiele cudownych miejsc na zielonej wyspie.