Po ponad 50 lat od pierwszego wydania książka miejscami trąci myszką i oczywiście dydaktycznym, socjalistycznym smrodkiem, ale to naprawdę drobiazgi. Akcja wciąga, dialogi śmieszą - jednym słowem przyjemna lektura. Polecam!

Po ponad 50 lat od pierwszego wydania książka miejscami trąci myszką i oczywiście dydaktycznym, socjalistycznym smrodkiem, ale to naprawdę drobiazgi. Akcja wciąga, dialogi śmieszą - jednym słowem przyjemna lektura. Polecam!

Spadek formy po "Pan Samochodzik i skarb Templariuszy" aczkolwiek w postaci kobiece autor tchnął trochę życia i charakteru. Zagadka skarbu z czasów II wojny światowej niby, co i rusz pojawia się na kartach powieści, ale pierwsze skrzypce odgrywają tu sprawy społeczne. Książka napisana z werwą i po raz pierwszy odkąd zacząłem czytać kolejny tom przygód Pana Samochodzika w połowie książki miałem odruch przeczytać zakończenie.

Spadek formy po "Pan Samochodzik i skarb Templariuszy" aczkolwiek w postaci kobiece autor tchnął trochę życia i charakteru. Zagadka skarbu z czasów II wojny światowej niby, co i rusz pojawia się na kartach powieści, ale pierwsze skrzypce odgrywają tu sprawy społeczne. Książka napisana z werwą i po raz pierwszy odkąd zacząłem czytać kolejny tom przygód Pana Samochodzika w...

Kolejny motyw ze zmianą tytułu z “Nowe przygody Pana Samochodzika” na “Pan Samochodzik i Kapitan Nemo” przypomina zmiany w książkach sprzed głównego cyklu. I Nie tylko to je zbliża.
Porównywalny jest też sposób prowadzenia fabuły. Nie znajdziemy tu wielkiej intrygi historycznej jak to miało miejsce w poprzednich częściach, a raczej jej śladową ilość. To samo tyczy się misji Pana Tomasza. Rozwiązaniu zagadki próbują przeszkodzić inne wydarzenia społeczno-fantastyczne. Autor za to raczy nas ciekawostkami na temat wędkowania i ryb. Poza tym to jest wszystko to za co kochamy tę serię: przygoda, pościgi samochodowe, piękne kobiety i niebezpieczne sytuacje.
Pan Samochodzik uległ przemianie i w tej serii widzimy jego stronę pedagogiczną. Jako wychowawca przeciąga złe postacie na stronę dobra. Pokazuje, że sprytem można więcej osiągnąć niż impulsywnością i konfliktami. Autor wymyślił ciekawe postacie. Marta, Kapitan Nemo i “fałszywy ornitolog” mające swoje tajemnice, a kiedy odkrywają karty zdziwienie jest ogromne. Pan Anatol za to jest postacią groteskową. Nie można go nie lubić.
Kiedy zbliżamy się do zakończenia wszystkie elementy układanki składają się w całość i tworzą kompletne zakończenie tej powieści.
Mimo iż ta część różni się od poprzednich to i tak możemy przeżyć świetną przygodę z naszym Panem Tomkiem. Czekam na kolejną.

Pan Samochodzik wpada na trop zaginionego ładunku, który zawiera zrabowane przez Niemców podczas drugiej wojny światowej muzealne kosztowności. Jedynym problemem jest brak dokładnego miejsca zatonięcia tego ładunku. Tomasz postanawia udać się na urlop nad Jeziorak by zbadać możliwe miejsce skarbu. Na miejscu jednak czekają go inne kłopoty. Czy uda mu się odnaleźć zatopioną ciężarówkę? I co ma z tym wspólnego Kapitan Nemo?

Kolejny motyw ze zmianą tytułu z “Nowe przygody Pana Samochodzika” na “Pan Samochodzik i Kapitan Nemo” przypomina zmiany w książkach sprzed głównego cyklu. I Nie tylko to je zbliża.
Porównywalny jest też sposób prowadzenia fabuły. Nie znajdziemy tu wielkiej intrygi historycznej jak to miało miejsce w poprzednich częściach, a raczej jej śladową ilość. To samo tyczy się...

Przez większość lektury tytułowy Pan Samochodzik chowa się w szuwarach, krzakach, wodzie i podsłuchuje lub podgląda (na jaw wychodzi chyba ormowska natura Autora). Brakuje tu wyraźnie warstwy historyczno-dydaktycznej, która obecna jest w innych tomach z serii. Miast tego jest tani, naprawdę miałki dydaktyzm natury wychowawczej. Gdybym w przeszłości, jako dzieciak, sięgnął po ten tom jako pierwszy z cyklu traktującego o przygodach pana Tomasza, z pewnością nie wziąłbym już do rąk pozostałych. Próba spojrzenia na serię z pozycji dorosłego przynosi nieraz miłe wrażenia ("Wyspa złoczyńców", templariusze, "Niesamowity dwór" i zagadki Fromborka naprawdę dość fajnie czyta się po latach),lecz tym razem spotkało mnie solidne rozczarowanie podczas lektury tomu czytanego po raz pierwszy w życiu.

Przez większość lektury tytułowy Pan Samochodzik chowa się w szuwarach, krzakach, wodzie i podsłuchuje lub podgląda (na jaw wychodzi chyba ormowska natura Autora). Brakuje tu wyraźnie warstwy historyczno-dydaktycznej, która obecna jest w innych tomach z serii. Miast tego jest tani, naprawdę miałki dydaktyzm natury wychowawczej. Gdybym w przeszłości, jako dzieciak, sięgnął...

Nie rozumiem fenomenu Pana Samochodzika. Może to santyment piędziesięciolatków? I nie widzę w tym nic złego niemniej nie ma to nic wspólnego z wartością literacką. Postaci są jednowymiarowe,wiadomo, kto jest dobrym,a kto jest złym, kogo trzeba nawrócić. Bez zaskoczeń, jeśli chodzi o zakończenie.To przede wszystkim opowiadanie z morałem
Tęsknota za czasem minionym. Bodaj Tuwnim mawiał,źe dla dzieci pisze się tak samo jak dla dorosłychvtylko lepiej. Nie wiem, czy lepiej,ale wiem,że czytanie literatury młodzieżowej bywa ciekawym doświadczeniem.Czy to fantasmagorie Autora,czy oczekiwania stawiane młodym ludziom,czy to i to?
Jest jeszcze jeden aspekt, który chciałabym poruszyć. Tomasz niby wyruszył na poszukiwanie zatopionej ciężarówki,a zajmuje się wszystkim tylko nie tym po co przyjechał. Zagadka rozwiązuję się jakby sama, Deus ex machina, szkoda,pachnie mi tu pracą nie na temat.... Szkoda, bo potencjał jest.

Nie rozumiem fenomenu Pana Samochodzika. Może to santyment piędziesięciolatków? I nie widzę w tym nic złego niemniej nie ma to nic wspólnego z wartością literacką. Postaci są jednowymiarowe,wiadomo, kto jest dobrym,a kto jest złym, kogo trzeba nawrócić. Bez zaskoczeń, jeśli chodzi o zakończenie.To przede wszystkim opowiadanie z morałem
Tęsknota za czasem minionym. Bodaj...

Lubię co jakiś czas wybrać się z "Panem Samochodzikiem" na wyprawę i przeżywać ciekawe przygody. Tym razem udajemy się nad Jeziora Mazurskie, by poszukiwać skarbu ukrytego na zatopionej ciężarówce, skradzionego przez Niemców, z czasów II Wojny Światowej. Powieść trzyma w napięciu, spotykamy tajemniczego "Kapitana Nemo", Kaznodzieję, bandę Czarnego Franka terroryzująca turystów, oraz zapalonych wędkarzy i drużynę harcerzy. Miła wakacyjna przygoda na tle pięknego jeziora Jeziorak.

Lubię co jakiś czas wybrać się z "Panem Samochodzikiem" na wyprawę i przeżywać ciekawe przygody. Tym razem udajemy się nad Jeziora Mazurskie, by poszukiwać skarbu ukrytego na zatopionej ciężarówce, skradzionego przez Niemców, z czasów II Wojny Światowej. Powieść trzyma w napięciu, spotykamy tajemniczego "Kapitana Nemo", Kaznodzieję, bandę Czarnego Franka terroryzująca...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fabuła / Zwroty akcji 7/10
Bohaterowie 7/10
Świat przedstawiony 8/10
Narracja / Styl / Humor 8/10
Przesłanie / Problematyka 7/10
Klimat / Subiektywne odczucia 7/10

PODSUMOWUJĄC 7/10

Fabuła / Zwroty akcji 7/10
Bohaterowie 7/10
Świat przedstawiony 8/10
Narracja / Styl / Humor 8/10
Przesłanie / Problematyka 7/10
Klimat / Subiektywne odczucia 7/10

PODSUMOWUJĄC 7/10

To moje pierwsze spotkanie z kultową serią Pana Samochodzika. Książka lekka, przyjemna, idealna na ciepły, wakacyjny zaduch. Szkoda tylko, że sprawa w której przyjechał Pan Samochodzik była praktycznie całkowicie zepchnięta na bok. Gdybym byłam młodsza, owe przygody bardziej by mnie oczarowały. Mimo to z chęcią będę sięgać po dawkę zwariowanych przygód w kompanii słynnego Pana Samochodzika.
Ps. Opis malowniczych Mazur, aż zachęca do odkrycia tej krainy jezior!

To moje pierwsze spotkanie z kultową serią Pana Samochodzika. Książka lekka, przyjemna, idealna na ciepły, wakacyjny zaduch. Szkoda tylko, że sprawa w której przyjechał Pan Samochodzik była praktycznie całkowicie zepchnięta na bok. Gdybym byłam młodsza, owe przygody bardziej by mnie oczarowały. Mimo to z chęcią będę sięgać po dawkę zwariowanych przygód w kompanii słynnego...

Taka sobie. Przez całą książkę tylko łowimy ryby i nawracamy miejscowych huliganów.

Taka sobie. Przez całą książkę tylko łowimy ryby i nawracamy miejscowych huliganów.