Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Agnieszka Lingas-Łoniewska przyzwyczaiła nas do pięknych i bardzo emocjonalnych powieści, w których proza życia, często trudna i bolesna, odgrywa główną rolę. Z niecierpliwością więc wypatrywałam jej najnowszego dzieła, pełna nadziei na udaną lekturę. I wcale się nie pomyliłam, ponieważ "Zaopiekuj się mną" dostarczyła mi mnóstwa niezapomnianych wrażeń.

Doceniam w twórczości autorki to, że pozostawia miejsce na domysły. Nie opisuje na siłę czegoś co bierzemy za pewnik, więc jej historia nie jest nachalna ani naiwna a pozwalająca popuścić wodzę fantazji, postawić się na miejscu bohaterów i przez moment wcielić w ich rolę. To angażuje, sprawia że emocje nabierają konkretnego znaczenia a wszystkie wydarzenia, te smutne i te niosące nadzieję, pochłaniają nas tak jak powinna to robić prawdziwa powieść.

Anthony Tolland, licealista ostatniej klasy, nie potrafi radzić sobie z emocjami. Często wpada w złość i rozwiązuje problemy pięścią. Nie jest więc zadowolony z sytuacji, gdy w domu zjawia się Natalia, przygarnięta przez jego matkę. Chłopak wie, że ona nie odnajdzie się w jego towarzystwie. Jednak im bardziej ją odpycha tym mocniej coś ją do niego przyciąga. Czy zatem możemy mówić o prawdziwym przeznaczeniu?

Jak na gatunek przystało wraz z bohaterami mierzymy się z trudną przeszłością oraz widmem niepewnej przyszłości. Najmocniej skupiając się na tu i teraz analizujemy dobrze poprowadzone profile psychologiczne i doszukujemy się ukrytych znaczeń w wyborach oraz działaniach Antka i Natalii. Ta dwójka była sobie pisana, doskonale wyczuć można było chemię między nimi, ale to nie wątek romantyczny odegrał tutaj kluczową rolę. Problemy jakie towarzyszyły im na co dzień były machiną napędową zmian oraz błędnie podejmowanych decyzji, które postawiły ich ostatecznie w takim a nie innym punkcie sytuacji. To oczywiście zadziałało na korzyść akcji, jej tempa i elastyczności, ale niestety napsuło krwi bohaterom.

Nie można napisać inaczej jak potwierdzić, że kolejna książka Agnieszki Lingas-Łoniewskiej wpisuje się na listę lektur, które zdecydowanie warto przeczytać. Ciekawa tematyka, dobrze przedstawiona treść oraz wielowymiarowa kreacja bohaterów przemawia na korzyść "Zaopiekuj się mną", czyli lektury emocjonalnej i wciągającej. Czytając przypominałam sobie za co doceniam gatunek, ponieważ łączy pokolenia i sprawia, że w podobnych historiach każdy znajdzie coś dla siebie.

Agnieszka Lingas-Łoniewska przyzwyczaiła nas do pięknych i bardzo emocjonalnych powieści, w których proza życia, często trudna i bolesna, odgrywa główną rolę. Z niecierpliwością więc wypatrywałam jej najnowszego dzieła, pełna nadziei na udaną lekturę. I wcale się nie pomyliłam, ponieważ &q...

Rozwiń

Zwiń

Wracamy do cyklu Na obcej ziemi, w którym obserwujemy losy bohaterów z przeszłości. Ich historia odżywa na naszych oczach, nabiera intensywnych kształtów i pozwala utożsamić się ze wszystkim co dzieje się dookoła.

Ważne jest, aby zachować chronologię czytania. Wszystko ma tutaj konkretne uzasadnienie a akcja skupia się na ciągu przyczynowo skutkowym, więc jedno wydarzenie jest efektem poprzedniego. Autorka w pełni rozplanowała swoje dzieło, nadała mu kształtu prawdziwego życia, więc obserwując to wszystko czujemy się w pełni zaangażowani. Lekkim i jednocześnie malowniczym stylem, z dużym naciskiem na pełnowymiarową kreację postaci, wędrujemy przez las niepowodzeń w świecie, kiedy wszystko może się wydarzyć.

Fabuła opowiada o dalszych losach Wissariona, Nadii, Marcela i Marty. Śledzimy ich poczynania z indywidualnym skupieniem się na poszczególnej postaci i to w tym wszystko było najważniejsze - na niecałych czterystu stronach mogliśmy obserwować zachodzące w nich zmiany, nowe motywacje, walkę o swoje lepsze jutro a także przewartościowanie priorytetów przez wzgląd na towarzyszące im społeczne i polityczne realia. Dużo się dzieje, ale to ma swoje podłoże w tym, że bohaterowie nie boją się wyzwań, stawiają czoła problemom i uczą czytelnika, że świat warty jest poznawania a prywatne życie to coś zdecydowanie najcenniejszego co posiadamy.

Tragiczne wydarzenia, czasy stalinizmu rozgrywane w tak dobrze znanym nam Wrocławiu, trudna przeszłość oraz niepewna przyszłość zderzają się w konfrontacji z pełną emocji fabułą. Nic nie jest tutaj typowe a nawet jeśli autorka opiera swoją akcję na prozie życie to jednak i tak sięga po zaskakujące zwroty, buduje klimat tajemnicy, nieprzewidywalności a miejscami wręcz grozy, by jak najlepiej oddać to co dzieje się w ówczesnych czasach. Dużo trudnych tematów, brak owijania w bawełnę a także świadomość prezentowanych motywów zdecydowanie wyróżniają tą książkę z tłumu.

"Czas pokuty" wydaje się być jeszcze lepszą opowieścią niż jej poprzedniczka, choć tak naprawdę oba tomy stanowią kompletną całość. Joanna Jax pięknie przedstawia historyczne wydarzenia w fabularnej odsłonie, kształtuje nieszablonowych bohaterów i otwiera przed nami drzwi do świata, którego nie mamy ochoty opuszczać. Dopracowana, mądra i warta każdego przeczytanego słowa lektura zaskoczy nawet tych, którzy do tej pory stronili od gatunku.

Wracamy do cyklu Na obcej ziemi, w którym obserwujemy losy bohaterów z przeszłości. Ich historia odżywa na naszych oczach, nabiera intensywnych kształtów i pozwala utożsamić się ze wszystkim co dzieje się dookoła.

Ważne jest, aby zachować chronologię czytania. Wszystko ma tutaj konkretn...

Rozwiń

Zwiń

Lucy Score znam z romantycznej strony, która bardzo mi odpowiadała. Wszystkie przeczytane książki trafiły w mój gust i z przyjemnością zdecydowałam się na jej nowe dzieło, tym razem w trochę innym klimacie. "Riley Thorn i martwy sąsiad" to połączenie miłosnych chwil i subtelnej kryminalnej zagadki, która dodaje lekturze odpowiedniego klimatu oraz sprawia, że nieustannie coś się dzieje.

Akcja jest dynamiczna a poprowadzona historia tym ciekawsza, że nie wspomina o nastoletnich bohaterach sięgając ku bardziej dojrzałej głównej bohaterce. Czytamy więc o prozie życie, trochę podkoloryzowanej, ponieważ nie wszystkie sytuacje możliwe są do rozegrania każdego dnia, ale za to ciekawie przedstawionej, emocjonalnej i idealnie doprawionej atmosferą niepewności związaną z pobocznymi wątkami.

Tytułowa Riley Thorn pokazała nam co to znaczy walczyć o swoje będąc na dnie. Były mąż próbował ją pogrążyć, zabrał jej wszystko i skazał na zaczynanie od nowa, więc kobieta odnalazła swoje miejsce w starej kamienicy wśród grupy specyficznych emerytów. Jak na złość spadł na nią intrygujący dar słyszenia tego, czego nie ma dookoła niej, jakby zmarli próbowali się skontaktować z zaświatów a pewien tajemniczy przystojniak zaczął podejrzewać ją o zagadkowe morderstwo sąsiada. Niebywałe? To dopiero początek przygód Riley!

Pomysłowa akcja, która przyprawia o szczery uśmiech na twarzy sprawiła, że po ciężkim dniu mogłam się w pełni zrelaksować. Historia napisana jest z przymrużeniem oka, zabawna, ironiczna, ale miejscami również dająca do myślenia i sięgająca po poważniejsze tematy. Równowaga między życiem a dobrą zabawą została w pełni zachowana a pokonywanie nowych przeciwności u boku rewelacyjnie wykreowanej Riley okazało się dla mnie czystą przyjemnością, szczególnie że towarzyszył jej charyzmatyczny i uroczy pan detektyw. Ich relacja była słodka w bardzo zrównoważony sposób, ciepła i serdeczna, ale jednocześnie nie nachalna, więc ładnie łączyła się z prowadzonym śledztwem.

"Riley Thorn i martwy sąsiad" to komedia pomyłek, w której wszystko może się wydarzyć. Książka lekka jak piórko a jednocześnie angażująca, która pozwala się zrelaksować po ciężkim dniu. Lucy Score miała ciekawy pomysł, który w pełni zrealizowała a tym samym zaprosiła swoich czytelników w sam środek nietuzinkowej rozgrywki, w której sercowe rozterki okazały się równie ważne co wyścig z czasem w celu złapania prawdziwego przestępcy. Idealna przygoda na wakacje!

Lucy Score znam z romantycznej strony, która bardzo mi odpowiadała. Wszystkie przeczytane książki trafiły w mój gust i z przyjemnością zdecydowałam się na jej nowe dzieło, tym razem w trochę innym klimacie. "Riley Thorn i martwy sąsiad" to połączenie miłosnych chwil i subtelnej k...

Rozwiń

Zwiń

Życie pisze różne scenariusze. Nie zawsze są to opowieści warte zapamiętania, ale przecież mówimy o naszym życiu, które powinniśmy próbować poprowadzić jak najlepiej. Czasami wpada się jednak w stagnacje o czym najlepiej wie bohaterka powieści M.K. Pearl.

Lekka i przyjemna opowieść o tym, że nic nigdy nie jest takie jakie wydaje się nam na pierwszy rzut oka. Autorka zabiera nas w sam środek opowieści z pogranicza obyczajówki i romansu, w której każdy z nas się odnajdzie, ponieważ pisana jest prozą życia i sięga po wiarygodne wydarzenia. Plastycznym stylem, uciekając od zbędnych opisów a przykładając wagę do kreacji bohaterów autorka pozwala nam spojrzeć z nadzieją, że dla każdego z nas pisane jest lepsze jutro.

Czytamy o losach Poli, autorki kryminałów, która lubi doprawić swoje książki szczyptą pikanterii. Niestety tylko fabularnie rozwija swoje emocjonalne skrzydła, ponieważ żaden mężczyzna nie zawróci jej już w głowie. A przynajmniej takie ma nastawienie. Jednak pewnego dnia, w upalny dzień spędzany na plażach Chorwacji, pojawia się Kuba a wraz z nim niechciana przeszłość do której Pola nie zamierza wracać. Tylko czy na pewno będzie uodporniona na jego urok osobisty?

Przyznaję, że na początku potrzebowałam chwili, żeby się we wszystkim odnaleźć. Książka dobra, ale rozkręca się powoli a i nie zawsze byłam zgodna z decyzjami podejmowanymi przez bohaterów. Rozmijaliśmy się w swoich poglądach, ale nie czułam się rozgoryczona a bardziej zaintrygowana czy ich ostateczny finał pokryje się z moimi poglądami. Nieskomplikowana fabuła prowadziła nas bowiem ku rozwiązaniu dość typowemu dla gatunku, ale nie chodziło tutaj, by bawić się w rozwiązywanie zagadek a śledzić przyziemne sprawy, które i nas spotykają każdego dnia.

"Kiedy znów cię zobaczę" ma swoje plusy, ma również kilka minusów. Jednak w ostatecznym rozrachunku mogę potwierdzić, że to naprawdę całkiem przyjemna opowieść, idealna na leniwe popołudnie. M.K. Pearl pokazuje, że dla każdego z nas pisane jest szczęście, jednak przychodzi ono w najmniej spodziewanym momencie, więc nie możemy się nigdy zamykać na pojawiające się zmiany.

Życie pisze różne scenariusze. Nie zawsze są to opowieści warte zapamiętania, ale przecież mówimy o naszym życiu, które powinniśmy próbować poprowadzić jak najlepiej. Czasami wpada się jednak w stagnacje o czym najlepiej wie bohaterka powieści M.K. Pearl.

Lekka i przyjemna opowieść o tym,...

Rozwiń

Zwiń

Chyba nikt się nie spodziewał, że seria Liceum Freuda zostanie rozbudowana aż na tyle tomów a jednak dobra pass Marcela Mossa trwa i jego historia wciąż pochłania bez reszty. Ponownie sięgamy po odpowiedzi co wydarzyło się na szkolnych korytarzach i obserwujemy jak młode umysły zmieniają się pod wpływem przeżytych doświadczeń.

Autor sięga po ciekawe pomysły, skrupulatnie realizuje swój plan i zaskakuje czytelników wykorzystanym potencjałem serii. To zestaw kryminałów, które zaciekawią każdego fana gatunku, ponieważ podczas lektury dochodzi do wielu nieszablonowych wydarzeń, w napięciu trzyma nas odpowiedni klimat a całość dopinają bohaterowie, którzy ewidentnie mają coś do ukrycia. Po nitce do kłębka zmierzamy w stronę wyjaśnienia zagadki, ale finał wydaje się i tak lepiej poprowdzony niż sami zakładaliśmy.

Maks Hajder był spokojnym nastolatkiem wpisującym się w tłum rówieśników. Jednak pewnego dnia dopuścił się niewyobrażalnej zbrodni, zaatakował bowiem swoją rodzinę. Sam targnął się na swoje życie, jednak zapadł w śpiączkę i tuż po przebudzeniu stracił pamięć. Prowadzący śledztwo robili wszystko, by zrozumieć całą sytuację, ale ich wątpliwości rozwiały dopiero przebłyski wspomnień Maksa i jego wyznania o przemocy fizycznej oraz psychicznej jaką zaznał w domu. Spowiedź chłopaka okazała się przerażająca i nawiązująca do przemilczanych współczesnych problemów pozwalając, by czytelnik nie był obojętny na zło zakorzenione w naszym świecie.

Wydaje się, że wszystko jest ze sobą połączone bardziej niż dostrzegamy to na pierwszy rzut oka. W przypadku pozostałych książek w serii autor wyczulił nas już na odpowiednie kwestie a jednak wciąż potrafi uderzyć w odpowiednim momencie oraz wprowadzić kontrolowany chaos. Fabuła często gra na emocjach, ponieważ czytelnik bardzo łatwo potrafi utożsamić się z tym co dzieje się dookoła i zrozumieć problemy bohaterów a w dodatku ich sylwetki przedstawione są w tak ciekawy oraz wiarygodny sposób, że z rosnącą przyjemnością patrzymy jak zmieniają się na naszych oczach. Wszystko w tej książce zostało odpowiednio przygotowane i zaplanowane, aby nuda nie miała tu wstępu.

Piąty tom utrzymuje równie wysoki poziom co poprzedniczki. Marcel Moss wykazał się talentem oraz pomysłowością i stworzył intrygującą fabułę dla "Już nikt mnie nie skrzywdzi". Zazwyczaj nie zastanawiamy się co dzieje się w szkole naszych dzieci, nie zakładamy, że nad ich głowami wisi nieuchronna tragedia, pokładamy bowiem zaufanie w nauczycielach. Nie zawsze jednak wygląda to tak sielankowo a młodzi bohaterowie udowadniają nam, że mają wiele prywatnych sekretów, które nigdy nie powinny wyjść na jaw.

Chyba nikt się nie spodziewał, że seria Liceum Freuda zostanie rozbudowana aż na tyle tomów a jednak dobra pass Marcela Mossa trwa i jego historia wciąż pochłania bez reszty. Ponownie sięgamy po odpowiedzi co wydarzyło się na szkolnych korytarzach i obserwujemy jak młode umysły zmieniają s...

Rozwiń

Zwiń

Sięgając po powieść Anny Bałenkowskiej nie do końca wiedziałam co na mnie czeka. Nastawiłam się na spokojną powieść obyczajową a jednak zmierzyłam się z intrygującym tematem okraszonym solidną porcją emocji. I tak jedna godzina poświęcona na czytanie zmieniła się w dobrze spędzone popołudnie.

Autorka zabiera nas w pasjonującą podróż. Mówi się, że muzyka łagodzi obyczaje a w tym przypadku nawet wykracza poza schemat, ponieważ łączy wyznawców danego gatunku: każdy w tej książce znajdzie coś dla siebie, każdy skupi się na wybranym aspekcie, ponieważ motywów jest kilka a wszystkie dopracowane, oparte na prawdziwym życiu i możliwe do osadzenia w naszym otoczeniu. Plastyczny styl autorki, tendencja do małej ilości opisów i dynamicznych dialogów przełożyła się na całokształt i tym sposobem książkę warto pochwalić.

Przeszłość łączy się z teraźniejszością, gdy dobrze rokujący, znany na całym świecie dyrygent dostaje zagadkową przesyłkę z rękopisem partytury sprzed kilkudziesięciu lat. W innym miejscu niespełniony kompozytor budzi się z długiego snu za sprawą pewnej skrzypaczki. Na pierwszy rzut oka nie łączy ich nic a jednak z czasem okazuje się, że łączy ich wszystko. Mnóstwo pytań pozostawionych początkowo bez odpowiedzi, podążanie po nitce do kłębka a także walka o lepsze, wartościowsze życie pokazują czytelnikowi, że zawsze warto być otwartym na nowe i nieznane.

Kraków, Rzym, Londyn, Walencja, Barcelona otwierają przed nami swoje ramiona, aby w subtelnym motywie drogi zakreślić koło. Razem z bohaterami będziemy poznawać nowe miejsca, chłonąć widoki, poruszać się nieznanymi uliczkami i czerpać pasję z życia równą tej jaka płynie z dźwięków muzyki. To nieszablonowa historia, pełna ukrytych znaczeń, która zmusza nas do czytania między wierszami, doszukiwania się prawdy, wyciągania wniosków a także dwutorowo śledzić jak świat nie zawsze zmienia prezentowane wartości.

"Wyśniony koncert" zaskoczy wielu czytelników. Na pierwszy rzut oka wydaje się typową, niepozorną lekturą do poczytania w leniwy dzień a jednak już pierwsze strony zapewniają nas o niezwykłości tego dzieła. Szukamy sensu w swoim życiu oraz w życiu postaci, kluczymy labiryntami niedomówień, odkrywamy tajemnice i cieszymy się w pełni wykorzystanym potencjałem, który zmienił coś prostego w jakże skomplikowaną, ale i sensowną prozę.

Sięgając po powieść Anny Bałenkowskiej nie do końca wiedziałam co na mnie czeka. Nastawiłam się na spokojną powieść obyczajową a jednak zmierzyłam się z intrygującym tematem okraszonym solidną porcją emocji. I tak jedna godzina poświęcona na czytanie zmieniła się w dobrze spędzone popołudn...

Rozwiń

Zwiń

W gronie autorek powieści romantycznych L.J. Shen ma na mojej półce honorowe miejsce. To ona pokazała mi jak barwne potrafią być to opowieści, jak ekspresyjne i pełne wdzięku. Wszystko co wyszło spod jej pióra dostarczyło mi mnóstwa niezapomnianych wrażeń a "Beautiful Graves" tylko udowadnia siłę przekazu oraz niepodważalny talent Shen.

Fabuła opiera się na wartościach nawiązujących do współczesnego świata oraz opowiada o problemach z którymi bez problemu potrafimy się utożsamić. Nie otrzymujemy więc pustej treści w której liczy się pociąg pomiędzy bohaterami a czytamy o tym co ich otacza, boli i przeszkadza w rozwoju osobistym, a jest tego naprawdę sporo. Otrzymujemy obraz ludzkich postaci mierzących się z własnymi słabościami, których los nie oszczędzał a które mimo wszystko próbują znaleźć oparcie w miłości, by poczuć potrzebny komfort oraz bezpieczeństwo.

Czytamy o losach Everlynne Lawson, która z miłością ma trudne doświadczenia. Jej pierwsze zakochanie skończyło się tragedią a dalej było tylko gorzej. Wydawało się, że śmierć znalazła oparcie w dramatycznych losach dziewczyny. Everlynne ucieka od rodziny, snutych marzeń a także od przyjaciela, aby zaszyć się w Salem i tam otoczyć psychologicznym murem. Nie chciała do siebie nikogo dopuszczać, uciekała od pozytywnych emocji i sięgała po kojący mrok. Jednak w pewnym momencie poznała Dominica, który odwrócił bieg wydarzeń a także otworzył drzwi do przeszłości, które nie chciały się zamknąć.

To nie jest łatwa opowieść. Dużo w niej smutku, pretensji, goryczy i żalu. Jednocześnie przebija się przez to wszystko nadzieja na lepsze jutro za sprawą bardzo plastycznego i otwartego na czytelnika stylu autorki. Wiele emocji, często trudnych i przytłaczających, pokazuje jak łatwo zamykamy się na to co nas otacza i zapominamy, że wszelkie tragedie sprawiają, że stajemy się silniejsi. Główna bohaterka popadła w bardzo destrukcyjny stan, zamknęła się na całe otoczenie i pogrążyła w prywatnej żałobie a my musieliśmy podjąć próbę postawienia się w jej sytuacji, zrozumienia a także przerzucenie jej ciężaru na własne barki. Było warto, bo dzięki temu smak nadchodzące miłości był jeszcze przyjemniejszy, ponieważ wyzwalający.

"Beautiful Graves" to niezwykle angażująca lektura, w której każdy krok bohaterów ma podwójne znaczenie. Śledzimy wydarzenia z zapartym tchem, ponieważ są wiarygodne i w pełni zrozumiałe a towarzyszące nam emocje wydają się nie mieć końca. Wszystko w tej książce miało swoje uzasadnienie, wydarzenia były logiczne, fabularne twisty zaskakujące a romans, który pojawiał się na drugim planie pięknie uzupełniał prozę życia. L.J. Shen po raz kolejny udowodniła, że nie ma sobie równych.

W gronie autorek powieści romantycznych L.J. Shen ma na mojej półce honorowe miejsce. To ona pokazała mi jak barwne potrafią być to opowieści, jak ekspresyjne i pełne wdzięku. Wszystko co wyszło spod jej pióra dostarczyło mi mnóstwa niezapomnianych wrażeń a "Beautiful Graves" tyl...

Rozwiń

Zwiń

Pamiętacie przygody Gai, Kostka i Mikołaja z książki "Pieprz i sól"? K.A. Figaro powraca z kontynuacją losów swoich bohaterów, którzy przeżywają wzloty i upadki. Warto zachować chronologię czytania, aby dobrze rozeznać się w sytuacji, ale przyznaję, że na upartego sam drugi tom również zapewni świadomą rozrywkę.

Autorka zabiera nas do codziennego świata przesympatycznych postaci, które walczą o swoje lepsze jutro, szukają własnego miejsca i robią wszystko, aby po prostu móc czerpać radość z każdego dnia. Inspirują czytelnika do wewnętrznych zmian, ale jednocześnie oferują również porzucenie na moment własnych przekonań, by zmierzyć się z trudnym tematem miłości. Główna bohaterka postawiona na rozdrożu będzie musiała się opowiedzieć po jednej ze stron a jak wiadomo miłosne trójkąty zawsze przyprawiają o zawrót głowy.

Trudno jednoznacznie ocenić bohaterów, ponieważ ich sylwetki i zachowania są bardzo złożone. Gaja zaufała mężczyźnie, który ją zdradził, wiedziała więc, że musi zerwać z nim kontakt a jednak nie mogła. Zaufanie, mimo że podważone, oraz głębokie emocje zapisane w sercu mocno namieszały w głowie kobiety. Nawet ponowne spotkanie Mikołaja, który wydawało się, że działa na nią kojąco, nie dało jednoznacznych efektów. Czy Gaja zatem zdoła zapomnieć o przeszłości, porzucić teraźniejszość i myśleć o perspektywie lepszej przyszłości?

Plusem fabuły jest trójka postaci o skrajnych charakterach. Każdego warto poznać bliżej, przyjrzeć się jego historii i podebatować nad podejmowanymi decyzjami, ponieważ trudno w tym wszystkim znaleźć punkt równowagi. Gaja, szanowana kobieta na wysokim stanowisku, mierzy się z uczuciem do dwóch różnych mężczyzn: bogatego klienta firmy a także cenionego lekarza. Czytelnik szybko opowiada się po jeden ze strony, wybierając według własnego upodobania, ale przyznaję, że mnie osobiście wybór bohaterki zaskoczył w finale. W tej książce poruszanych jest wiele kwestii moralnych, czytamy o tym co wypada a czego nie, o przekraczaniu barier, dobrego smaku a także o wybaczaniu i granicy drugich szans a wszystko to otoczone skrajnymi, niełatwymi emocjami, które często wpływają na nasz racjonalny osąd.

"Bittersweet" to ciekawe spojrzenie na połączenie dwójki osób, emocjonalne zaangażowanie a także brak świadomości kiedy nadszedł czas, by odpuścić. Nie musiałam znać wcześniejszych losów bohaterów, żeby odnaleźć się w powieści a sama fabuła dała mi sporo do myślenia. To bardzo dobra propozycja na leniwe popołudnie, która angażuje, skupia uwagę i nie pozostawia obojętnym.

Pamiętacie przygody Gai, Kostka i Mikołaja z książki "Pieprz i sól"? K.A. Figaro powraca z kontynuacją losów swoich bohaterów, którzy przeżywają wzloty i upadki. Warto zachować chronologię czytania, aby dobrze rozeznać się w sytuacji, ale przyznaję, że na upartego sam drugi tom r...

Rozwiń

Zwiń

Urok płynący z prozy Kate Morton wydaje się nie mieć końca. To jedna z autorek, która do perfekcji opanowała łączenie przeszłości z teraźniejszością, pokazując nam jak silny wpływ działania innych mają na nowe pokolenia.

"Dom w Riverton" to powieść, która doczekała się wznowienia w cudownej szacie graficznej nie bez powodu. Jest jedną z najciekawszych i cennych lekcji życia jakie odebrałam od książek, ponieważ sięga po ważne, ponadczasowe wartości dające do myślenia. Losy bohaterów ani przez moment nie były mi obojętne a wracając do historii po latach (czytałam ją przy okazji pierwszego wydania) wyciągnęłam z niej jeszcze więcej niż sądziłam, że dam radę. Spokojny klimat, kameralne grono bohaterów, lekki styl i przepiękne, plastyczne opisy składają się na prozę życia, w której zawirowania odgrywają kluczową rolę.

Latem 1924 roku młody poeta Robbie Hunter popełnia samobójstwo. Hannah i Emmeline, siostry będące jedynymi świadkami sytuacji, przez tragedię rozdzielają się na zawsze. Nigdy już nie będę miały zamienić ze sobą choćby jednego słowa. Po kilkudziesięciu latach powraca temat zagadkowej śmierci Robbiego a pracująca niegdyś w Riverton Grace Bradley zaczyna opowiadać własną historię. Czy film dokumentalny kręcony na podstawie wydarzeń ujawni prawdę wszystkich mrocznych okoliczności tamtejszej nocy? A może prawda sięga znacznie dalej?

Nostalgiczna, skłaniająca do refleksji, napisana niczym najlepszy film rozgrywany w naszej wyobraźni powieść od Morton ma w sobie praktycznie same pozytywne momenty. Nie ma tutaj miejsca na nudę, niedopowiedzenia czy traktowanie motywów po macoszemu, ponieważ na ponad pięciuset stronach rozgrywa się wyjątkowy spektakl, w którym ludzkie wybory mają moc przełamywania wcześniej przyjętych zasad. W tle przewija się temat tajemniczej śmierci, siostrzane powiązania, przyjaźń, miłość a także potrzeba akceptacji i zrozumienia, czyli wszystko co istotne dla każdego człowieka dążącego do prawdziwego szczęścia. Dlatego tak łatwo jest nam wejść w skórę bohaterów, ponieważ doskonale rozumiemy z czym muszą sobie radzić. Wszystko okraszone zostało odpowiednimi emocjami, bajecznie wykreowaną atmosferą i połączeniem perspektyw czasowych z czym autorka radzi sobie bezbłędnie.

"Dom w Riverton" pobudza zmysły, porywa nas w pasjonującą podróż i nie pozostawia obojętną na losy bohaterów. Autorka w pięknym stylu pisze swoją historię pełną ukrytych znaczeń, która mimo upływu lat nie traci na wartości. Spokojne, niespieszne tempo skupia się na konkretnych szczegółach a obyczajowa fabuła sięga po trudną przeszłość, która swój finał znajdzie dopiero we współczesnym życiu. I choćby dla intrygujących ostatnich stron warto poznać opowieść o poecie, który zginął tragicznie oraz siostrach, które same przekreśliły swoje szczęście.

Urok płynący z prozy Kate Morton wydaje się nie mieć końca. To jedna z autorek, która do perfekcji opanowała łączenie przeszłości z teraźniejszością, pokazując nam jak silny wpływ działania innych mają na nowe pokolenia.

"Dom w Riverton" to powieść, która doczekała się wznowieni...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo rzadko zdarza mi się znaleźć książkę, w której motywem przewodnim są czasy charakterystyczne dla hipisów, więc z ogromną przyjemnością sięgnęłam po "Lata miłości". Nie miałam co prawda dużych oczekiwań wobec lektury, ale muszę przyznać, że Anna Florescu miło mnie zaskoczyła.

Po pierwsze autorka zabawia nas naprawdę ładnym, płynnym stylem, który uzupełnia prezentowaną opowieść. Czasy dzieci kwiatów kojarzą się z barwnymi emocjami, wolnością, swobodą oraz poetyckością i wszystko to w tej powieści zostało zamknięte w nienachalnym, ale za to bardzo dobrze utrzymanym klimacie. Myślę, że gdyby nie ta dobrze wykreowana atmosfera książka nie byłaby taka sama a jednak otrzymałam coś co mocno podziałało na moją wyobraźnię.

Przenosimy się do lata roku 1967, kiedy to nadciągająca społeczna wolność miała wedrzeć się do świata z siłą huraganu. Przynajmniej tak wszyscy myśleli. barwne stroje, pozytywne nastroje i wszechobecna radość zwiastowały szczęśliwe chwile. Celeste dała się porwać tej wspaniałości, ale nie pamiętała, że wszystko co dobre szybko się kończy. I tak po lecie nadeszła jesień a wraz z nią smutna, ponura rzeczywistość. Nie jest to jednak nic oczywistego, ponieważ nakłada się na to przeszłość, wychowanie, przyjaźń - poruszane wartości na tak małej fabularnej przestrzeni wydają się naprawdę intrygujące, ponieważ składają się na głęboki obraz bohaterki takiej jak my, nie pozbawionej wad.

Książka wydaje się lekka, ale w rezultacie wyczytać pomiędzy wierszami można wiele smutku. Celeste wpadła w wir namiętności, uzależnień i nieograniczonej swobody zapominając o konsekwencjach jakie mogą z tego wyniknąć i tak zrodziła się opowieść będąca lekcją dla czytelnika. Wszystko z umiarem, z głową i racjonalnym podejściem, nawet jeśli chcemy żyć chwilą i trochę się zabawić. Nie mogę jednak napisać, że nie rozumiałam głównej bohaterki czy byłam zła na jej pochopne wybory - nie, ponieważ wejście w jej skórę okazało się zaskakująco łatwe.

"Lata miłości" to nostalgiczna opowieść o tym jak łatwo zatracić się w chwili ulotnego szczęścia. Anna Florescu pokazuje skrajność życia, udowadnia, że nieszczęście przychodzi zaskakująco łatwo a odbicie się od dna wymaga solidnego zaangażowania. Autorka w sposób nienachalny, ale za to zaskakująco skuteczny prowadzi nas przez życiową lekcję, której zdecydowanie warto dać szansę.

Bardzo rzadko zdarza mi się znaleźć książkę, w której motywem przewodnim są czasy charakterystyczne dla hipisów, więc z ogromną przyjemnością sięgnęłam po "Lata miłości". Nie miałam co prawda dużych oczekiwań wobec lektury, ale muszę przyznać, że Anna Florescu miło mnie zaskoczył...

Rozwiń

Zwiń