Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fascynująca podróż w głąb ludzkiej psychiki. Czy wina zawsze jest jednoznaczna a kara sprawiedliwa? Co znaczy moralność? Opowieść o mierzeniu się z samym sobą i o wielkiej miłości, która nie zna granic.

Fascynująca podróż w głąb ludzkiej psychiki. Czy wina zawsze jest jednoznaczna a kara sprawiedliwa? Co znaczy moralność? Opowieść o mierzeniu się z samym sobą i o wielkiej miłości, która nie zna granic.

Poruszająca historia. Przede wszystkim o miłości. O cierpieniu i niezabliźnionych ranach, bo choć fizycznie się goją to nieraz w sercu nadal tkwią. Opowieść o tym, że nasza przeszłość jest naszym darem i krzyżem zarazem, a w życiu nic nie jest czarno białe.

Poruszająca historia. Przede wszystkim o miłości. O cierpieniu i niezabliźnionych ranach, bo choć fizycznie się goją to nieraz w sercu nadal tkwią. Opowieść o tym, że nasza przeszłość jest naszym darem i krzyżem zarazem, a w życiu nic nie jest czarno białe.

Urodziliśmy się w wolnym kraju. W kraju za którego wolność ludzie tacy jak Zośka, Rudy i Alek z książki A.Kamińskiego oddali życie. Były to postacie autentyczne. Zginęli byśmy mogli dziś trwać. Młodzi, inteligentni, pełni marzeń i zapału do ich realizacji. Realia wojny pokrzyżowały im plany, Oddali bardzo wiele ale nigdy nie oddali swojej wolności. Pozostali wierni sobie i swoim ideałom. Jaką lekcję niesie dla nas ich historia? Czym powinniśmy się kierować w dzisiejszym świecie? Sercem? A może rozumem? Nasz świat bardzo się różni od świata w którym przyszło żyć trójce naszych bohaterów. Nie musimy walczyć o naszą wolność. Walka się skończyła. Ale czy aby na pewno? Jak słusznie zauważył Alek? Po wojnie walka będzie nadal trwać lecz na innych frontach. Musimy ciągle walczyć o lepsze jutro, dla Polski, dla świata dla nas samych. I wciąż musimy walczyć o lepszych nas i przezwyciężać swoje lęki. Tak naprawdę wciąż musimy walczyć o naszą wolność, bo wolność wymaga odwagi, wymaga bycia prawdziwym. To nie jest łatwa sprawa, gdyż odwaga pochodzi z serca. A wielu z nas już dawno przestało słuchać głosu swego serca. Alek, Zośka i Rudy byli pełni życia, nie potrafili siedzieć z założonymi rękami. Byli prawdziwi w tym co mówili i robili. Byli szczerzy wobec siebie i innych. Pochodzili z domów, w których panowała atmosfera ciepła i bliskości. Ich serca przepełnione były miłością, a oni wiedzieli jak czerpać z tych zasobów. Zadania którymi się zajmowali były niebezpieczne i wymagały starannego przygotowania. I rozum i serce jest w tym niezbędne. Serce jest potrzebne aby służyć innym i pokonywać lęk, a rozum potrzebny jest aby rozplanować działanie, które ma doprowadzić do konkretnego rezultatu w możliwie jak najlepszy sposób. Jednak gdy zabraknie w tym serca, stracimy nasze człowieczeństwo. Gdy nasz umysł bierze górę, coś w nas się zamyka. Umysł wybiera bezpieczną drogę, oświetlaną autostradę a nie górską ścieżkę. Dotrzemy na miejsce. Tylko czy ta podróż nas zmieniła, sprawiła, że dorosnęliśmy? A przecież każdy z nas musi dorosnąć, choć niektórym się to nigdy nie udaje, bo dorosłość to nie jest liczba lat przeżytych na tym świecie, to jest odpowiedzialność, którą bierzemy za swoje życie. To przeżycie każdej chwili. Rozwijanie swoich talentów i dzielenie się nimi z innymi ludźmi. To jest slużenie innym. ,,Życie jest tylko wtedy coś warte i tylko wtedy daje radość, jeśli jest służbą. Formy służby mogą być zmienne i ciągle dostosowywane do potrzeb życia.''. Ale to musi być mądra służba, która wynika z naszych wartości, która wypływa z nas samych. Nasi bohaterowie doskonale o tym wiedzieli. Służba stała się ich życiem. Służba kształtowała ich charakter. Alek, Rudy i Zośka szybko wydorośleli. Potrafili wziąść odpowiedzialność za swój los. Wykazywali się niezmierną odwagą i inteligencją. Byli bohaterami. Prawdziwymi. Cechowała ich pokora. Współcześnie pokora nie jest czymś popularnym, pokora nie daje rozgłosu, nie sprzedaje się. Dlatego dzisiaj coraz częściej zamiast bohaterów mamy celebrytów, stawiamy na piedestał ludzi, którzy robią wokół siebie wiele szumu, lecz którzy nic nie wnoszą wartościowego w życie innych osób. Są rozrywką dla mas, odwracają naszą uwagę od rzeczy naprawdę istotnych. Panuje kult jednostki, ja stało się ważniejsze od my. Jesteśmy ambitni, lecz nasza ambicja bierze się z egoizmu, po prostu chcemy mieć więcej niż inni. Chcemy być kimś lepszym niż inni. A jak słusznie zauważył i ostrzegł Profesor, ojciec Zośki młodych ludzi ,, Tylko na miłość boską, ostrzegam was przed najgorszym, nie dopuście myśli, że jesteście jakimiś pomazańcami, jakąś elitą. Ten z was, który zacznie sądzić o sobie, że jest specjalnie wartościowym człowiekiem i specjalnie cennym człowiekiem, że do specjalnych w przyszłej Polsce musi być przeznaczonych celów - ten się skończył i przepadł, gdyż roztrzaskany zostanie o najgroźniejszą z raf - rafę własnej, unicestwiającej człowieka pychy. Potrzebujemy prawdziwych autorytetów, ludzi którzy będą nas inspirować, będą sprawiać,że będziemy chcieli być lepszymi ludźmi. , a nie kukiełkami w pseudo teatrze starającymi się przypodobać publice aby wielki biznes mógł zarobić wielkie pieniądze. Gdy moje pokolenie dorastało, Polska dorastała razem z nami. Otwierała się na świat. Gdy byłam małą dziewczynką moim światem byli moi przyjaciele z podwórka. Gdy byłam nastolatką dostałam pierwszy komputer. Moje okno na świat coraz bardziej się powiększało, niosąc wolność i nowe zagrożenia. Polska stawała się częścią globalnej wioski. Nieograniczony dostęp do informacji, towarów i dóbr. Dostaliśmy upragnioną wolność. Tylko, że ta wolność zaczęła niektórych przytłaczać. Żyjemy nie do końca i niedokładnie. Nieustannie kalkulując zyski i straty. Trzymamy innych na dystans ze strachu przed zranieniem. Brakuje nam wiary, a przecież to wiara sprawia, że mamy siłę zmagać się z przeciwnościami losu. Zośka, Rudy i Alek mieli głęboką wiarę, że koszmar wojny się skończy, że sprawiedliwość zwycięży i nastaną lepsze czasy. ”Tak oto bezgraniczna wiara młodości: wiara w siebie samych, wiara w naród, wiara w słuszność polskiej sprawy i w najwyższą sprawiedliwość – kazała tym młodym ludziom traktować całą otaczającą ich rzeczywistość jako coś bardzo nierealnego i przejściowego”. Bohaterowie Szarych Szeregów wykazywali się niezwykłą odwagą w służbie dywersyjnej. Odwaga szła w parze z ogromną przyjaźnią, która ich łączyła. Dając nadzieję i oparcie w brutalnym świecie, który ich otaczał. Gdy Rudy został zatrzymany przez gestapo i był brutalnie przesłuchiwany na Pawiaku i Szucha, nie wydał swoich przyjaciół. A oni po pierwszym szoku, na wiadomość o o jego zatrzymaniu od razu przystąpili do planu odbicia przyjaciela. Było to karkołomne zadanie, ale oni wierzyli w to, że odzyskają przyjaciela. Uwolnili Rudego. Zośka przepłacił to życiem, Alek zmarł z powodu odniesionych obrażeń. Z punktu widzenia rozumu - to nie miało sensu. Dlaczego tyle osób ryzykowało życie dla jednej osoby? Jak to określił jeden z sanitariuszów, z walk o Iwo Jime ,,to nie była kwestia, życia, śmierci czy walki, to była kwestia pomocy przyjaciołom''. Wiara tak jak odwaga pochodzi z serca, to jest siła. która pomaga nam przełamywać lęk, ryzykujemy bo kochamy. Po śmierci przyjaciół, stan psychiczny Alka bardzo się pogorszył, stracił sens ale znalazł w sobie siłę, aby kontynuować. Aby się nie pogubić musimy mieć wewnętrzną dyscyplinę. Współczesny świat rzuca przed nami wiele wyzwań, nasza wolność bez świadomości zamienia się w niewolę. Konsumpcyjną niewolę. Wyścig szczurów. Zaczęliśmy przekładać życie na liczby. Ile zarabiamy, ile mamy znajomych, ile nasz dom ma metrów kwadratowych. Zapominamy, że życie to nie jest równanie matematyczne. Nie da się go rozwiązać, co więcej nie da się go nawet zrozumieć. Życie po prostu trzeba przeżyć. A do tego potrzebne jest nam serce. Rozum jest naszym narzędziem, musimy nauczyć się z niego umiejętnie korzystać i odstawiać na bok gdy nie jest nam potrzebny. Lecz to serce powinno być naszym przewodnikiem i to ono powinno nas prowadzić. Tak jak prowadziło bohaterów książki. Bez miłości świat przestałby istnieć.

Urodziliśmy się w wolnym kraju. W kraju za którego wolność ludzie tacy jak Zośka, Rudy i Alek z książki A.Kamińskiego oddali życie. Były to postacie autentyczne. Zginęli byśmy mogli dziś trwać. Młodzi, inteligentni, pełni marzeń i zapału do ich realizacji. Realia wojny pokrzyżowały im plany, Oddali bardzo wiele ale nigdy nie oddali swojej wolności. Pozostali wierni sobie i...