Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna książka. Polecam!

Świetna książka. Polecam!

Piękna książka.

Piękna książka.

Przepiękna książka, trochę nierówna, ale to nie ma znaczenia, bo trafiają się takie perełki, że aż zatyka z wrażenia. Polecam! Dawno nie czytałem czegoś tak dobrego.

Przepiękna książka, trochę nierówna, ale to nie ma znaczenia, bo trafiają się takie perełki, że aż zatyka z wrażenia. Polecam! Dawno nie czytałem czegoś tak dobrego.

Bardzo ciekawa książka. Środa ma naprawdę wybitny talent do snucia wciągających, a zarazem leniwych historii. Doceniam drobne obserwacje, reflekcje i sposób postrzegania świata autora. Świetne fragmenty o Korsyce, o szczupakach (kompletnie się rybami nie interesuję, ale to najwidoczniej nie ma żadnego znaczenia), oraz książce „Na tropie nieznanych zwierząt”. Były również momenty mniej zajmujące, czasami wręcz nudne, ale w ogólnych rozrachunku to się nie liczy. Polecam.

Bardzo ciekawa książka. Środa ma naprawdę wybitny talent do snucia wciągających, a zarazem leniwych historii. Doceniam drobne obserwacje, reflekcje i sposób postrzegania świata autora. Świetne fragmenty o Korsyce, o szczupakach (kompletnie się rybami nie interesuję, ale to najwidoczniej nie ma żadnego znaczenia), oraz książce „Na tropie nieznanych zwierząt”. Były również...

Po przeczytaniu stwierdzam, że wygląda to bardziej na szkic powieści niż gotową powieść. Zaczyna się ciekawie, jednak od połowy równia pochyła. Bardzo się zawiodłem. Mimo wszystko to zawsze Murakami, więc chociaż czyta się dobrze.

Po przeczytaniu stwierdzam, że wygląda to bardziej na szkic powieści niż gotową powieść. Zaczyna się ciekawie, jednak od połowy równia pochyła. Bardzo się zawiodłem. Mimo wszystko to zawsze Murakami, więc chociaż czyta się dobrze.

Przepiękna książka.

Przepiękna książka.

Piękna, subtelna proza.

Piękna, subtelna proza.

Świetnie się czyta, ale inne książki Kundery podobały mi się bardziej. Niemniej warto sprawdzić.

Świetnie się czyta, ale inne książki Kundery podobały mi się bardziej. Niemniej warto sprawdzić.

Ciężko zamknąć historię kina w 400 stronach, ale jako solidne streszczenie książka sprawdza się super.

Ciężko zamknąć historię kina w 400 stronach, ale jako solidne streszczenie książka sprawdza się super.

Piękna książka.

Piękna książka.

Poziom cały czas bardzo wysoki. Świetna książka, tak jak i wszystkie pozostałe.

Poziom cały czas bardzo wysoki. Świetna książka, tak jak i wszystkie pozostałe.

Twardoch w formie. Bardzo dobra książka.

Twardoch w formie. Bardzo dobra książka.

Wallace jest po prostu świetny! Czekam na "Infinite jest"!

Wallace jest po prostu świetny! Czekam na "Infinite jest"!

Jest to ciekawe, głównie ze względu na rozległą panoramę współczesnego społeczeństwa (nie tylko francuskiego). Myślę, że historia jest na tyle uniwersalna, że można wczuć się w realia niezależnie od tego skąd się jest. Całość paraliżuje jednak ilość pojawiających się wątków - można się pogubić - i to, że historia po prostu nie jest zbyt wciągająca.

Jest to ciekawe, głównie ze względu na rozległą panoramę współczesnego społeczeństwa (nie tylko francuskiego). Myślę, że historia jest na tyle uniwersalna, że można wczuć się w realia niezależnie od tego skąd się jest. Całość paraliżuje jednak ilość pojawiających się wątków - można się pogubić - i to, że historia po prostu nie jest zbyt wciągająca.

Mam wrażenie, że "trylogia amerykańska" czy "Ludzka skaza" były dużo lepsze. Bardziej mnie wciągnęły. Ale to wciąż Roth - warto przeczytać.

Mam wrażenie, że "trylogia amerykańska" czy "Ludzka skaza" były dużo lepsze. Bardziej mnie wciągnęły. Ale to wciąż Roth - warto przeczytać.

Może nie powinienem oceniać całej książki, zdołałem przeczytać jedynie 90 stron, jednak tyle wystarczyło, abym odłożył ją na półkę. Nie powinno się stawiać Tillera na równi z takimi pisarzami jak Knauagard czy Christensen. Nawet po przeczytaniu wspomnianych 90 stron widać, że to zupełnie inna liga, a opis "anty-Knausgard" nabiera prawdziwego znaczenia - pejoratywnego. Momenty, w których czytamy listy do Davida (bohatera, który stracił pamięć) nie są jeszcze takie złe, prawdziwie zła literatura zaczyna się w chwili przejścia do perspektywy pierwszoosobowej. Nagromadzenie słów "uśmiech", "śmieszek", "ironiczny uśmiech" czy "parsknął udawanym śmiechem", jest tak nieznośne, że nie byłem w stanie dalej tego czytać. Wiem jak to brzmi, ale nie przesadzam. W momencie kulminacyjnym wspomniane słowa pojawiają sie właściwie w co drugim zdaniu. Dla mnie było to tak rażące ograniczenie ( nie wiem czy autora czy tłumacza), że po prostu przestałem czytać.

Może nie powinienem oceniać całej książki, zdołałem przeczytać jedynie 90 stron, jednak tyle wystarczyło, abym odłożył ją na półkę. Nie powinno się stawiać Tillera na równi z takimi pisarzami jak Knauagard czy Christensen. Nawet po przeczytaniu wspomnianych 90 stron widać, że to zupełnie inna liga, a opis "anty-Knausgard" nabiera prawdziwego znaczenia - pejoratywnego....

Świetna.

Świetna.

Czasami zapominam jak Houellebecq świetnie pisze.

Czasami zapominam jak Houellebecq świetnie pisze.

Rewelacyjna książka. Bardziej precyzyjnie niż Hanna Kral nie da się jej opisać - "Gorzka, przenikliwa, zabawna, świetnie napisana książka". Zgadzam się w stu procentach.

Rewelacyjna książka. Bardziej precyzyjnie niż Hanna Kral nie da się jej opisać - "Gorzka, przenikliwa, zabawna, świetnie napisana książka". Zgadzam się w stu procentach.

Książka pięknie nostalgiczna, przenikliwa. Jedyny mankament jak dla mnie to dialogi - wydawały mi się trochę sztuczne, niedopracowane. Poza tym mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że książka mnie uwiodła. Krótki, zgrabny, piękny tekst.

Książka pięknie nostalgiczna, przenikliwa. Jedyny mankament jak dla mnie to dialogi - wydawały mi się trochę sztuczne, niedopracowane. Poza tym mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że książka mnie uwiodła. Krótki, zgrabny, piękny tekst.