Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest trochę monotonnie, zbyt długo, zbyt fanatycznie. Jestem przekonany, że Cantona miał zdecydowanie więcej wad, niż w tej książce opisano. Jego niespokojnego ducha, jak zawsze w takiej sytaucji, próbuje się opisać banalnym brakiem zrozumienia przez otoczenie oraz wybitną wrażliwością. Mnie to nie przekonuje. Ale taka już niestety uroda biografii. Zawsze życie tego wielkiego dostajemy opisane oczyma trzeciej osoby, której często brakuje sporo, jeżeli chodzi o wiedzę o motywach, możliwościach i uczuciach głównego bohatera.

Książkę można byłoby znacznie odchudzić, min o 100 stron, co pozytywnie wpłynęłoby na tempo lektury. Do tego, przygotujcie się na masę błędów. Francja nie przegrała z Prusami w 1971 roku, Liverpool nie wygrywał ligi w latach 1997-1984, a wielki francuski lewy obrońca to Bixente a nie Vincente. Do tego masa literówek, w tym jedna wręcz komiczna (gówna zamiast główna...).

Jest trochę monotonnie, zbyt długo, zbyt fanatycznie. Jestem przekonany, że Cantona miał zdecydowanie więcej wad, niż w tej książce opisano. Jego niespokojnego ducha, jak zawsze w takiej sytaucji, próbuje się opisać banalnym brakiem zrozumienia przez otoczenie oraz wybitną wrażliwością. Mnie to nie przekonuje. Ale taka już niestety uroda biografii. Zawsze życie tego...

Ale tempo! Książkę liczącą 530 stron przeczytałem w ciągu trzech dni. Marek Kędzierski przyogotwał nam szybką i bardzo trzymającą w napięciu sensację, która w połączeniu z wyrazistymi bohaterami, z którym ciężko nie sympatyzować sprawia, że powieść czyta się tak, jak takie książki czytać się powinno. Szybko i namiętnie. Ja otrzymałem dużo więcej, niż się spodziewałem.

Ale tempo! Książkę liczącą 530 stron przeczytałem w ciągu trzech dni. Marek Kędzierski przyogotwał nam szybką i bardzo trzymającą w napięciu sensację, która w połączeniu z wyrazistymi bohaterami, z którym ciężko nie sympatyzować sprawia, że powieść czyta się tak, jak takie książki czytać się powinno. Szybko i namiętnie. Ja otrzymałem dużo więcej, niż się spodziewałem.

Taki miszmasz. Kilka ciekawych, a kilka kompletnie nieciekawych opowiadań. Najlepsze to te o Parysie i Helenie.

Taki miszmasz. Kilka ciekawych, a kilka kompletnie nieciekawych opowiadań. Najlepsze to te o Parysie i Helenie.