Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jakby to powiedział Benedykt Gierosławski przeczytało się i zachwyciło tą książką. O tym, że Jacek Dukaj to wybitny pisarz, wiedziałam już wcześniej, a Lód tylko przypieczętował mi tę opinię. Po pierwsze dlatego, że nie idzie on w łatwe sztuczki literackie, ale z powieści wyciąga dużo więcej, tak że jego powieści wymykają się wszelkim gatunkom. Lód podobnie jak Wroniec to powieść oparta na symbolice. Otóż mamy Rok 1924, gdzie część Europy dosięga mróz, temperatury są tak niskie, że wykraczają poza zwykła skale na termometrze, i z tej zmarzliny wyłania się istota Luty. Równolegle w Moskwie na tronie zasiada Imperator, który wzajemnie sprzyja Lutym. Przypominam, że rewolucja październikowa wybuchła w 1919 i rozlała się na cała Europę. Oprócz tego w sposób inteligentny Dukaj czerpie wzorce z klasyki literatury, bo chociaż część powieści dzieje się w czasie podróży koleją transsyberyjską, to chwilami miałam wrażenie, że przeniosło mnie do sanatorium w Davos i wczytuję się w rozważania Castorpa z Joachimem Ziemssenem. Niemniej jednak różnica między Czarodziejską Góra, a Lodem jest tak, że w tej pierwszej czas płynął bardzo wolno, refleksyjnie, w Lodzie zamarza. Bohater książki Benedykt Gierosławski, ale tez i czytelnik niejednokrotnie nie jest w stanie rozstrzygnąć co jest prawdą, a co kłamstwem. I tu jest najciekawsze, bo Dukaj stworzył coś co nazywa się analogicznie do czarnej magii - czarną fizykę. Jest to coś co bardziej rozumiem intuicyjnie niż rozumem. Stworzył bowiem zjawisko, które jest przeciwieństwem światła: ćmiatło. działa tak samo jak energia elektryczna, ale odwrotnie (cokolwiek by nie miało to znaczyć). Tu tez należy pochylić się na przewrotnością i poczuciem humoru autora, gdyż mamy w powieści postać drugoplanową Nikole Tesle, który nomen omen żywi się energią. Nie sposób nie wspomnieć również o języku. Jacek Dukaj pisze świetnie. To pisarz, który nie boi się bawić językiem, tworzyć nowe słowa, a jednocześnie zachowuje styl w mowie odpowiedni dla epoki. Właściwie można powiedzieć, że Jacek Dukaj stwarza nie tylko ciekawą nietuzinkową fabułę, a prócz tego pokazuje ją czytelnikowi w w nietypowy sposób, a jednocześnie nie zauważa się, żeby autor popadał w egzaltacje nad swoją elokwencją i zachwytem nad własnym słowotokiem

Jakby to powiedział Benedykt Gierosławski przeczytało się i zachwyciło tą książką. O tym, że Jacek Dukaj to wybitny pisarz, wiedziałam już wcześniej, a Lód tylko przypieczętował mi tę opinię. Po pierwsze dlatego, że nie idzie on w łatwe sztuczki literackie, ale z powieści wyciąga dużo więc...

Rozwiń Zwiń