Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Meksyk - kraj, który od zawsze wydawał mi się fascynujący. I zapewne taki jest. Jako że nie mam możliwości, aby go odwiedzić, miałam nadzieję, że książka "Meksyk - kraj kontrastów" Soni Dragi i Łukasza Gołębiewskiego pozwoli mi zapoznać się z tym krajem bliżej bez wychodzenia z domu. Niestety - moje rozczarowanie było tak wielkie jak sama stolica Meksyku.
Cóż, nie bez powodu książki podróżnicze Wojciecha Cejrowskiego cieszą się tak dużym powodzeniem - w porównaniu z jego powieściami, "Meksyk - kraj kontrastów" wypada bardzo blado. Nie ma tu unikalnych opowieści samych autorów (a takich w książkach Cejrowskiego czy Pawlikowskiej jest cała masa i to one są najciekawszą częścią ich książek), ani specjalnego zafascynowania krajem - owszem, autorzy wielokrotnie wspominają, jak bardzo Meksyk kochają, wielbią i co tam jeszcze, jednak na kartach książki wcale tego nie widać. Wręcz przeciwnie - na tubylców patrzą jak na zacofanych biedaków, ponieważ w ich mniemaniu, w mniemaniu "ludzi jaśnie oświeconych", życie bez TV czy Internetu nie jest życiem. Autorzy nawet przez chwilę nie zastanowili się, że może takie życie tubylcom odpowiada. Co więcej - wręcz wyśmiewają warunki, w jakich mieszkają tubylcy w dżungli, rdzenni mieszkańcy tamtych terenów. Czy tak powinny wyglądać relacje podróżników? Chyba nie. Sam styl pisania również nie wciąga - odnosi się wrażenie, jakby czytało się nudną książkę do historii. Moim zdaniem Sonia Draga opisałaby to lepiej niż Łukasz Gołębiewski - jedyny rozdział jej autorstwa o spotkaniu u szamana jest dosyć ciekawy, więc może to pan Łukasz nie jest stworzony do pisania książek podróżniczych.
Podsumowując - książka wcale nie jest opowieścią o cudownym, niesamowitym Meksyku - nie przybliża nam zbytnio mentalności ludzi, ich codziennego życia. Myślę, że wydano tyle wartych uwagi książek, że tę pozycję można pominąć bez żadnej straty.

Meksyk - kraj, który od zawsze wydawał mi się fascynujący. I zapewne taki jest. Jako że nie mam możliwości, aby go odwiedzić, miałam nadzieję, że książka "Meksyk - kraj kontrastów" Soni Dragi i Łukasza Gołębiewskiego pozwoli mi zapoznać się z tym krajem bliżej bez wychodzenia z domu. Niestety - moje rozczarowanie było tak wielkie jak sama stolica Meksyku.
Cóż, nie bez...

Co za nudna powieść! Sięgnęłam po nią dlatego, iż sam Stephen King na okładce zachęca do lektury słowami: "Napięcie rośnie z każdą minutą". Myślę, że bardziej odpowiednie byłoby stwierdzenie "Nuda rośnie z każdą minutą".
Sam pomysł na książkę zły nie był, z przyjemnością sięgnęłam po książkę sensacyjną, która nie opierała się na morderstwach, a seryjnych napadach - miała to być miła odmiana. Jednak autor chyba zapomniał, iż powieść sensacyjna zawiera wartką akcję (mam wątpliwości, czy tutaj jakakolwiek akcja była), co więcej - same dialogi, styl pisania przypomina mi książki dla młodzieży. Serio, "Miasto złodziei" napisane jest w taki sposób, jakby książka przeznaczona była dla osób niepełnoletnich. I nawet nieliczne wulgaryzmy tego nie zmieniają. I jeszcze ten kiepski wątek miłosny z dialogami rodem z harlequinów... Podsumowując - Chuck Hogan nie popisał się. Zdecydowanie nie polecam.

Co za nudna powieść! Sięgnęłam po nią dlatego, iż sam Stephen King na okładce zachęca do lektury słowami: "Napięcie rośnie z każdą minutą". Myślę, że bardziej odpowiednie byłoby stwierdzenie "Nuda rośnie z każdą minutą".
Sam pomysł na książkę zły nie był, z przyjemnością sięgnęłam po książkę sensacyjną, która nie opierała się na morderstwach, a seryjnych napadach - miała...

Czy "Prawda ukryta w oczach" jest książką, która na długo pozostanie w mojej pamięci? Raczej nie. Czytam sporo sensacyjnych powieści, co więcej - mam skłonność do zapominania tych, które mnie nie zainteresowały. A właśnie tak było z książką Giorgia Falettiego. Niby pomysł był niezły, ale bez wątpienia powieści czegoś brakowało. Podczas lektury jedynie raz (!) zdarzyło mi się poczucie nieodpartej chęci, by czytać dalej w celu rozwikłania interesującego wątku. Brakowało mi krótkich, ale trafnych dialogów, wartkiej akcji i jeszcze czegoś, czego nie potrafię określić. Może Faletti za bardzo chciał wszystko dokładnie opisać, w wyniku czego książka zawiera wiele monotonnych fragmentów? W każdym razie, Falettiego jako pisarza nie skreślam - podobno jego pierwsza powieść "Ja zabijam" jest warta uwagi, dlatego też sądzę, iż przeczytanie tej powieści okaże się o wiele większą przyjemnością.

Czy "Prawda ukryta w oczach" jest książką, która na długo pozostanie w mojej pamięci? Raczej nie. Czytam sporo sensacyjnych powieści, co więcej - mam skłonność do zapominania tych, które mnie nie zainteresowały. A właśnie tak było z książką Giorgia Falettiego. Niby pomysł był niezły, ale bez wątpienia powieści czegoś brakowało. Podczas lektury jedynie raz (!) zdarzyło mi...