Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawdę mówiąc, raczej przejrzałem; przeczytałem niektóre hasła - dziełko ma charakter mini-encyklopedii; zaglądać (często) można, ale czytać od deski do deski hadko...

Główny pozytyw - mimo skrótowej formy, nieraz przejmuje. Może dzięki temu, że często nie jest pomnikowa. - Pisana przyjaznym językiem, łatwa do zrozumienia - podaje wiele "ludzkich" szczegółów o bohaterach; wspominając ich przygody z czasów młodości, rozterki przy podejmowaniu drogi życiowej itp. Tym silniej uderza nas przejście do bohaterskich czynów, wytrwałe narażanie się... Cytaty z listów brzmią podniośle, a dla współczesnego czytelnika może nieraz pompatycznie - zostają jednak uwiarygodnione dzięki owym szczegółom "ludzkim" i mniej "pomnikowym". - Może taka konwencja zwłaszcza młodzieży pomoże w naszych zblazowanych czasach pomyśleć, że uczucia bardziej podniosłe niekoniecznie muszą być głupią egzaltacją czy owocem manipulacji...

Bardzo dużo ilustracji; czarno-białych. Obok pomijalnych, jak zdjęcia z Wikipedii, neutralnych, jak reprodukcje rękopisów (częste), jest sporo pozwalających się wczuć w epokę; dawne pocztówki; zdjęcia z pracy carskiej ukazujące wyniki ataku na pociąg itp.

Zarzut - ta sama skrótowość, która pozwala na łatwe "wskoczenie" w lekturę, nieraz pozastawia nas z poczuciem niedosytu. - Długość notek jest bardzo różna; wiele postaci otrzymuje opis zwięzły, ale dość wyczerpujący. Inne wpisy są krótkie, ale zawierają ciekawe czy przejmujące szczegóły. Kiedy indziej jednak sprowadzają się do podania encyklopedycznych danych (wzbogaconych zdawkową "wstawką" osobistą), typu: "urodził się - kochał rodzinę - walczył tu i tu - zginął bohatersko"... Siłą rzeczy nie pozwala to wczuć się w daną osobę i szczerze przejąć jej losem. Można odnieść wrażenie, że autor czuł się w obowiązku dołączyć do zbioru pewnych bohaterów, o których nie mógł czy nie chciał powiedzieć zbyt dużo... Moim zdaniem byłoby z korzyścią dokonać bardziej brutalnej selekcji bohaterów książki, aby poświęcić pozostałym więcej miejsca - zwłaszcza, że gdy niektórzy to miejsce dostają, autor korzysta z niego bardzo dobrze...

Oczywiście zalety zdecydowanie przeważają nad wątpliwościami; polecam!

Prawdę mówiąc, raczej przejrzałem; przeczytałem niektóre hasła - dziełko ma charakter mini-encyklopedii; zaglądać (często) można, ale czytać od deski do deski hadko...

Główny pozytyw - mimo skrótowej formy, nieraz przejmuje. Może dzięki temu, że często nie jest pomnikowa. - Pisana przyjaznym językiem, łatwa do zrozumienia - podaje wiele "ludzkich" szczegółów o bohaterach;...