I jak to jest z tym Henrym Millerem? Czy jest gówniarzem, który tylko klepie beznadziejnie i obscenicznie stara się zbulwersować? Czy chce zaspokajać jakieś wyższe potrzeby literacko- czytelnicze pornograficznymi i wulgarnymi opisami?
„Zwrotniki” trzeba poznać, a nie tylko „przelecieć”.
W „Koziorożcu” jest New Jork przed Paryżem z „Raka” i New Jork po Paryżu. To Nowy Jork z jego powierzchownością, szybkością, kredytami, bezrobociem, zapaścią, z beznadziejną i z konsumpcjonizmem, no i z emigrantami oczywiście. Jest alkohol, jest bieda, jest seks, jest brud, jest pesymizm - w tych wszystkich waginach i penisach - historia w szybkich i trochę dłuższych romansach. To nie tylko osiągnięcia narratora, splecione wszystko razem w lubieżny warkocz, to zarzucenie sieci i gmeranie po dnie.
„Każda sekunda jest wszechświatem czasu. Każdy zaś wszechświat jest zaledwie ułamkiem snu w kosmogonii prędkości”.
„Powiadam, że o niej myślę, chociaż w gruncie rzeczy umieram gwiezdną śmiercią”.
„była schowana w obliczu słońca, niczym księżyc w elipsie; była lustrem, które utraciło rtęć, które pochłania zarówno obraz, jak i strach”.
W „Koziorożcu” jest bardziej osobiście. Plus.
„Zwrotniki” to wyrazistość. To chwila złotego strzału! Odlotu przed kolejnym krokiem, stosunkiem, klęską ponowną i zmartwychwstaniem!

I jak to jest z tym Henrym Millerem? Czy jest gówniarzem, który tylko klepie beznadziejnie i obscenicznie stara się zbulwersować? Czy chce zaspokajać jakieś wyższe potrzeby literacko- czytelnicze pornograficznymi i wulgarnymi opisami?
„Zwrotniki” trzeba poznać, a nie tylko „przelecieć”.
W „Koziorożcu” jest New Jork przed Paryżem z „Raka” i New Jork po Paryżu. To Nowy Jork...