Dezső Kosztolanyi miał pewien dar. Potrafił pięknie i prosto, do tego w sposób zajmujący, opisywać zwyczajne zdarzenia z życia prowincjonalnego mieszczaństwa, Wczuwał się przy tym w swoich bohaterów (tu akurat mógł być nim ojciec autora, nauczyciel matematyki i fizyki w gimnazjum w obecnej Suboticy a dawnej Szabadce), dzięki czemu ich czyny i przemyślenia oraz profile psychologiczne są bardzo wiarygodne i zróżnicowane.
Tym razem wszyscy bohaterowie są związani ze szkołą. Są to bowiem albo uczniowie, albo nauczyciele albo też bliscy jednych lub drugich. Także i fabuła koncentruje się wokół ostatnich tygodni nauki maturzystów w męskim prowincjonalnym gimnazjum.
A dzieje się w tym czasie dużo. Zarówno w środowisku uczniów, prymusów jak i outsiderów, jak również nauczycieli oraz ich rodzin i znajomych. I to ma kilku płaszczyznach - zawodowo-szkolnej, emocjonalnej, w tym intymnej jak i wewnątrzgrupowej, gdzie autor przedstawia skomplikowane relacje pomiędzy osobowościami aspirującymi do pozycji liderów. I jedno trzeba Kosztolanyiemu przyznać – genialnie ukazał, jakim przełomem w życiu młodych ludzi była kiedyś matura. Dziś rolę taką pełni raczej zakończenie studiów i rozpoczęcie kariery zawodowej, aczkolwiek oba wydarzenia dotyczącą chyba takiego samego odsetku młodzieży.
Z drugiej strony świetnie pokazał duszne życie prowincjonalnej mieściny, gdzie wszystko toczyło się utartymi koleinami. Na pewno beneficjentami takiego systemu byli konformiści oraz przegrani wewnętrznie, ale uchodzący za osoby sukcesu. Nie radziły sobie z nim jednostki wrażliwe i ambitne, jak Antal Novak, żydowski prymus czy zagubiony sportowiec.
Kolejna zaleta to wskazanie pewnych konsekwencji związku opartego na zasadzie zakazanego owocu. Dozwolona i zalegalizowana nagroda nie niesie za sobą oczekiwanego smaku. No i dalsze losy uczniów – oczekiwane wśród niektórych, ale czasami zaskakujące. Jednym słowem znakomita lektura. Duże brawa za przekład i znakomite przypisy tłumaczki, pozwalające zrozumieć pewne zdania i wyrażenia, znane tylko miłośnikom kultury węgierskiej
Przeczytane w ramach wyzwania wrześniowego – motyw szkoły, uczniów, nauczycieli.

Dezső Kosztolanyi miał pewien dar. Potrafił pięknie i prosto, do tego w sposób zajmujący, opisywać zwyczajne zdarzenia z życia prowincjonalnego mieszczaństwa, Wczuwał się przy tym w swoich bohaterów (tu akurat mógł być nim ojciec autora, nauczyciel matematyki i fizyki w gimnazjum w obecnej Suboticy a dawnej Szabadce), dzięki czemu ich czyny i przemyślenia oraz profile...