Kronika Justyna jest bardzo ciekawym dziełem. Starożytny autor, o którym obecnie prawie nic nie wiemy, prawdopodobnie pisał ją jako podręcznik dla najmłodszych. Pomimo tego że została napisana po łacinie (i dla Rzymian) nie koncentruje się na dziejach Rzymu tylko na sąsiednich państwach i narodach - także tych uważanych z barbarzyńskie. Rzymski kronikarz nie adresował swego dzieła dla naukowców, a młodych ludzi w których ciał obudzić zainteresowanie historią i podróżami, dlatego napisał swoją kronikę (czy może raczej streszczenie historii świata - nie pojawiają się w niej bowiem żadne daty) w lekkim, zwięzłym stylu, uzupełniając ją mnóstwem ciekawostek. Niestety, robił to w wielkim pośpiechu, przez co na karty jego dzieła wkradł się OGROM pomyłek i niesprawdzonych plotek. Z tego powodu czytamy np. o śmierci o Polyperkonta w bitwie z Eumenesem (w rzeczywistości, w bitwie tej poległ jego sprzymierzeniec Krateros), by parę wersów dalej dowiedzieć się, co zrobił - teoretycznie poległy - Polyperkont na wieść o tejże bitwie. Innym razem, Justyn bez żadnej żenady (a może lekko się jednak zażenował po pierwszej lekturze swojego dzieła?) pisał jak to król Pontu Mitrydates rozpoczął swoje wielkie podboje od Scytii... i Pontu. Takich kwiatków jest w tej historii o wiele więcej, gdyż autor notorycznie mylił imiona i nazwy, raz nazywając jedną postać na różne sposoby, innym razem łącząc różne osoby. Historycy do tej pory mają z zagadkowym Justynem urwanie głowy... A czytelnicy ciekawą, niezwykle jak na starożytną kronikę lekką, chociaż nieco moralizatorską lekturę.

Kronika Justyna jest bardzo ciekawym dziełem. Starożytny autor, o którym obecnie prawie nic nie wiemy, prawdopodobnie pisał ją jako podręcznik dla najmłodszych. Pomimo tego że została napisana po łacinie (i dla Rzymian) nie koncentruje się na dziejach Rzymu tylko na sąsiednich państwach i narodach - także tych uważanych z barbarzyńskie. Rzymski kronikarz nie adresował swego...