>>Czy nie tak samo i ty, Rosjo, pędzisz jak dzielna nieprześcigniona trojka? (...) Rosjo, dokądże pędzisz, daj odpowiedź? Nie daje odpowiedzi. Cudownym dźwiękiem brzmi dzwoneczek; grzmi i staje się wiatrem rozrywane na strzępy powietrze; przelatuje obok wszystko, cokolwiek jest na ziemi, i patrząc z ukosa, odsuwają się i dają jej drogę inne narody i państwa.<<

Gdy tak pociąg gnał przez noc, przypomniał mi się końcowy fragment powieści Gogola >>Martwe dusze<< . Często mi się przypomina, właściwie zawsze kiedy podróżuję przez Rosję. Jest to ulubiony cytat wszystkich, którzy próbują ją opisać. Większość piszących usiłuje w ten sposób przekazać swój pogląd, że Rosjanie są nieźle popieprzeni, kupa wariatów i tak dalej.

>>Czy nie tak samo i ty, Rosjo, pędzisz jak dzielna nieprześcigniona trojka? (...) Rosjo, dokądże pędzisz, daj odpowiedź? Nie daje odpowiedz...

Co do mnie, uważałem, że stary K. [Kałasznikow - przyp. M.T.] nie zasłużył na taką fetę. Taki na przykład Robert Oppenheimer do końca życia czuł wyrzuty sumienia, że skonstruował atomówkę. Kałasznikow jak widać nie posiada się z radości, że wymyślił najdoskonalszy karabinek na świecie. Przechadzał się roześmiany, kipiał z dumy. Jasna sprawa, że pokój na całym świecie to miraż, a od >>Imagine<< Johna Lennona chce mi się rzygać. Nie obejdzie się bez wojen. Niemniej jednak, Kałasznikow mógłby przynajmniej trochę poudawać niepokój moralny.
Odrobinę manier, jeśli łaska.

Co do mnie, uważałem, że stary K. [Kałasznikow - przyp. M.T.] nie zasłużył na taką fetę. Taki na przykład Robert Oppenheimer do końca życia ...