Jesteśmy społecznością, która kocha książki

>>Czy nie tak samo i ty, Rosjo, pędzisz jak dzielna nieprześcigniona trojka? (...) Rosjo, dokądże pędzisz, daj odpowiedź? Nie daje odpowiedzi. Cudownym dźwiękiem brzmi dzwoneczek; grzmi i staje się wiatrem rozrywane na strzępy powietrze; przelatuje obok wszystko, cokolwiek jest na ziemi, i patrząc z ukosa, odsuwają się i dają jej drogę inne narody i państwa.<<



Gdy tak pociąg gnał przez noc, przypomniał mi się końcowy fragment powieści Gogola >>Martwe dusze<< . Często mi się przypomina, właściwie zawsze kiedy podróżuję przez Rosję. Jest to ulubiony cytat wszystkich, którzy próbują ją opisać. Większość piszących usiłuje w ten sposób przekazać swój pogląd, że Rosjanie są nieźle popieprzeni, kupa wariatów i tak dalej.

Co do mnie, uważałem, że stary K. [Kałasznikow - przyp. M.T.] nie zasłużył na taką fetę. Taki na przykład Robert Oppenheimer do końca życia czuł wyrzuty sumienia, że skonstruował atomówkę. Kałasznikow jak widać nie posiada się z radości, że wymyślił najdoskonalszy karabinek na świecie. Przechadzał się roześmiany, kipiał z dumy. Jasna sprawa, że pokój na całym świecie to miraż, a od >>Imagine<< Johna Lennona chce mi się rzygać. Nie obejdzie się bez wojen. Niemniej jednak, Kałasznikow mógłby przynajmniej trochę poudawać niepokój moralny.

Odrobinę manier, jeśli łaska.