Z marszu zabrałem się za następną książkę z Harrym Svenssonem w roli głównej. Ambitny (czasami chyba nawet zbyt…) dziennikarz znów wplątuje się w aferę, choć tym razem raczej wbrew swej woli.
Mats Olsson już we wcześniejszej powieści cyklu czyli w „Zabójczej dyscyplinie” pokazał, że ma niezły warsztat pisarski, co w dalszym ciągu udowadnia w tej książce.
Moim zdaniem pierwsza część cyklu była jednak lepsza, co nie świadczy o tym że obecna jest zła! „Zabójcza dyscyplina” była bardziej spontaniczna; tutaj wszystko jest takie ‘mechaniczne’:
- Svensson znowu drąży temat, znowu dąży do prawdy, i znowu przy pomocy przyjaciół udaje mu się zrealizować cele.

Tym razem na jego drodze staje wysoko postawiona szwedzka rodzina, a wraz z nią jej głęboko skrywane tajemnice – że wspomnę tu tylko neonazizm i handel narkotykami. A wszystko to Harry odkrywa dzięki pewnej małej dziewczynce, którą mieliśmy okazję poznać we wcześniejszej jego powieści, wspomnianej wyżej przeze mnie „Zabójczej dyscyplinie” (przy czym wcześniej jej postać pojawiała się incydentalnie).
Na końcu powieści Autor zostawia sobie pewną furtkę, która sugeruje że z głównym bohaterem tej serii spotkamy się jeszcze co najmniej jeden raz, przeciwko czemu nie mam absolutnie nic.
A tą książkę polecam fanom skandynawskiego kryminału, ale nie na siłę. Przeczytać można, tyle tylko że bez zbytniego ciśnienia.

Z marszu zabrałem się za następną książkę z Harrym Svenssonem w roli głównej. Ambitny (czasami chyba nawet zbyt…) dziennikarz znów wplątuje się w aferę, choć tym razem raczej wbrew swej woli.
Mats Olsson już we wcześniejszej powieści cyklu czyli w „Zabójczej dyscyplinie” pokazał, że ma niezły warsztat pisarski, co w dalszym ciągu udowadnia w tej książce.
Moim zdaniem...