Dzieje Warszawy, stolicy Polski, dziś prężnie rozwijającej się metropolii środkowoeuropejskiej, doczekały się niezliczonych opracowań historycznych. Powstała nawet już przed ponad stu laty i nadal dynamicznie się rozwija nauka historyczna — varsavianistyka, poświęcona dziejom Warszawy. Dziś varsavianistykę, która obecnie daleko wykracza poza historię i która jest nauką interdyscyplinarną, można studiować na poziomie uniwersyteckim pod patronatem Uniwersytetu Warszawskiego, a także innych warszawskich uczelni. Mimo tak wielkiego zainteresowania dziejami stolicy Polski i prowadzenia w tej dziedzinie intensywnych badań początki Warszawy ciągle giną w mrokach historii. Wprawdzie w ciągu ostatnich 50 lat nastąpił ogromny postęp w naszej wiedzy o najstarszych dziejach Warszawy, to jeszcze wiele kwestii pozostaje całkowicie niewyjaśnionych. Wprawdzie bardzo skrupulatnie zostały przebadane gród i osada przygrodowa na Starym Bródnie, ale badacze ciągle mają wątpliwości, jaką rolę odgrywał ten niezwykły zespół osadniczy położony na terenie prawobrzeżnej Warszawy. W niniejszej pracy chciałbym wysunąć nową hipotezę co do charakteru tej zagadkowej osady, a także wskazać na nowe możliwości badawcze. Jestem też przekonany, że można dorzucić kilka nowych spostrzeżeń do dziejów wczesnośredniowiecznej lewobrzeżnej Warszawy — mianowicie do początków osady w Warszawie i grodu w Jazdowie. Celem tej pracy nie jest jednak przedstawienie całokształtu prahistorii obecnej stolicy; zamierzam skoncentrować się wyłącznie na dziejach tych osad, które odegrały ważną rolę w dziejach Warszawy i Mazowsza.