Po Wiolonczelistę z Sarajewa sięgnąłem przypadkiem. Zakupiłem ją na jakiejś promocji, z nadzieją na interesującą historię i był to strzał w dziesiątkę. Steven Galloway opisuje życie w oblężonym Sarajewie, a tytułowy bohater to wiolonczelista, który po tym jak 27 maja 1992 roku, na stojących w kolejce po chleb ludzi spadł pocisk moździerzowy i zabił 22 osoby, a ponad 70 ranił, zdecydował się odgrywać przez kolejne 22 dni Adagio g-moll na upamiętnienie ofiar tej zbrodni. Oprócz niego autor opowiada historie trzech innych osób i mamy wrażenie, że każda z nich mogłaby istnieć naprawdę, to w rzeczywistości tylko sylwetka głównego bohatera oparta jest na rzeczywistej postaci. Steven Galloway w bardzo sprawny i poruszający sposób pokazuje codzienne życie podczas konfliktu na Bałkanach, widzimy determinację i upór w ciągłej walce o przetrwanie. Wyobraźcie sobie, że każdego dnia podczas przechodzenia przez ulicę drżycie, czy nie trafi Was kula wystrzelona przez snajpera - a przecież musicie przez nią przejść, aby przynieść swojej rodzinie niezbędną wodę. Tę książkę czyta się szybko i sprawnie, ale pamięć po tej historii pozostaje na długo…. P.S. Cudowna jest ta okładka!

Instagram: mateusz_dyr

Po Wiolonczelistę z Sarajewa sięgnąłem przypadkiem. Zakupiłem ją na jakiejś promocji, z nadzieją na interesującą historię i był to strzał w dziesiątkę. Steven Galloway opisuje życie w oblężonym Sarajewie, a tytułowy bohater to wiolonczelista, który po tym jak 27 maja 1992 roku, na stojących w kolejce po chleb ludzi spadł pocisk moździerzowy i zabił 22 osoby, a ponad 70...