Jeśli ktoś choć trochę mnie zna, to wie, że obok literatury z nurtu dark academia nie umiem przejść obojętnie. Jednak to wcale nie tak, że wszystkie książki w tym klimacie do mnie trafiają. Wręcz przeciwnie – status tej relacji bliższy jest określeniu „to skomplikowane” niż czystej miłości, co nie zmienia faktu, że nie jestem w stanie oprzeć się kolejnym wydawanym pozycjom sygnowanym tym określeniem.

Dwanaście historii, mrocznych opowieści, dzieł mistrzów gatunku dark academia – zebranych w przepięknie wydanym zbiorze otwierającym przed nami swoje mury. Odkryjcie, jak rozpustnego wykładowcę dosięga zemsta, poznajcie mroczną prawdę o zaginionym profesorze i przekonajcie się, jak zdradzona kochanka może odpłacić pięknym za nadobne podczas seansu spirytystycznego. A to jedynie początek…

Moje nastawienie do zbiorów opowiadań określiłabym raczej jako sceptyczne. O wiele trudniej odnaleźć mi się w tak krótkiej formie i dostrzec w niej magię, którą oferują mi powieści. „W tych szacownych murach” to zbiór starannie wyselekcjonowany, wyważony i spójny w realizacji swojego założenia. Podchodząc do jego lektury, miałam dobre przeczucia, głównie ze względu na moje podekscytowanie faktem, że będę miała okazję poznać kolejne historie spod pióra autorek, które bardzo doceniam (tak, Olivie Blake i M.L. Rio, o was mowa). Paradoks tej sytuacji przedstawia się tak, że opowiadanie, które najmniej przypadło mi do gustu z całego zbioru, to właśnie to napisane przez drugą z wymienionych autorek. Mały niesmak pozostał, lecz byłam w stanie przymknąć na to oko, ponieważ wiele innych historii zrobiło na mnie duże wrażenie. Przynajmniej kilka razy zbliżając się do zakończenia danego opowiadania, pojawiała się u mnie myśl, że bardzo chciałabym poznać dalsze losy bohaterów w o wiele dłuższej formie. Niezmiernie doceniam mroczny klimat i umiejętność wzbudzenia we mnie nutki niepokoju.

To zbiór idealny dla osób, które chciałyby dowiedzieć się co nieco o gatunku dark academia, oswoić się z tematyką, zadecydować, czy to coś w ich guście. Mamy tutaj dużą różnorodność tematyczną i dynamicznie prowadzone fabuły. Rozpoczynanie swojej przygody od flagowych powieści tego nurtu, takich jak „Tajemna historia” czy „Babel”, może zniechęcić wielu czytelników. Po pierwsze ze względu na objętość powyższych lektur, a po drugie – na bardzo wolny sposób narracji. Jakkolwiek deprecjonująco to nie zabrzmiało – są to dwie z moich ulubionych książek i zawsze gorąco wszystkich zachęcam do ich przeczytania. Zdaję sobie jednak sprawę, że nie najłatwiej jest przez nie przebrnąć.

Koneser tego gatunku także z pewnością znajdzie tu coś dla siebie. Jest kilka zaskoczeń, nieszablonowych rozwiązań i intrygujących konceptów. Spektrum moich ocen poszczególnych opowiadań waha się od 2 do 10, ale zdecydowana większość z nich plasuje się w górnej połowie tego zakresu liczbowego. Myślę, że warto przekonać się na własnej skórze, co skrywają wnętrza tych szacownych murów…

Dominika Wojtera