Z jakiegoś powodu lektura ciągnęła mi się przez parę ładnych tygodni. Poza sporą gęstością prozy Krossa nie wykluczam, że była też inna, bardziej prozaiczna przyczyna - wydanie jest technicznie takie sobie, litery dosyć drobne, druk czasami niewyraźny, przez co trzeba się dodatkowo koncentrować na tym, co się czyta. Ale warto - o, stanowczo warto.

Jest to historia o młodości Baltazara Russowa, z czasów zanim napisał kronikę Liwonii. Kross tworzy jednocześnie portret everymana i człowieka niezwykłego, który nie mieści się w ustalonych podziałach społecznych na chłopów, kupców i szlachtę, na Niemców i nie-Niemców; jest dobrze wykształcony, potrafi przybrać pańską manierę, a jednocześnie czuje się związany z estońskim ludem i ziemią. Stara się pozostać wierny - tylko czemu? chyba sobie - i nie dać się przemielić przez żarna historii, walki mocarstw i ludów o Inflanty, spory wewnątrz rozwijającego się luteranizmu.

Jest w tej książce wrażliwość na rozmaitość krajobrazów i wyrazistość ludzi, jest też przekonująca atmosfera XVI-wiecznego Tallinna. Nie jestem pewna co do polskiego tytułu, widziałam angielskie tłumaczenie z estońskiego "Pomiędzy trzema plagami" i wydaje mi się bardziej sensowne, bo czarnej śmierci w książce jest jak na lekarstwo, za to Inflanty i sam Baltazar trwają w zawieszeniu między różnymi potęgami, z których każda ciągnie w swoją stronę.

Koniec końców lektura dosyć męcząca, ale warta zachodu.

Z jakiegoś powodu lektura ciągnęła mi się przez parę ładnych tygodni. Poza sporą gęstością prozy Krossa nie wykluczam, że była też inna, bardziej prozaiczna przyczyna - wydanie jest technicznie takie sobie, litery dosyć drobne, druk czasami niewyraźny, przez co trzeba się dodatkowo koncentrować na tym, co się czyta. Ale warto - o, stanowczo warto.

Jest to historia o...