Polska powieść SF o tematyce postapokaliptycznej. Prezentuje nam wizje świata wiele lat po wojnie atomowej która doprowadziło do ogromnych zmian na ziemi w wyniku których świat jaki znamy przestał istnieć.
Wydaje się, że jest to idealna pozycja dla każdego miłośnika gatunku, ale coś w niej jest nie tak. Coś zgrzyta i nie pozwala zakwalifikować jej do rzędu dobrych pozycji.
Tym czymś jest charakter powieści. Niby mamy do czynienia z jedną powieścią, ale w rzeczywistości są to dwie książki złączone ze sobą w postaci jednej publikacji. Spaja ją postać głównego bohatera który w pierwsze części jest postacią pierwszoplanową, a w drugiej (w tytułowym Schronie) staje się postacią drugo-, trzecio-, czy nawet czwartorzędną, a na jego miejsce wskakuje bohater zbiorowy z którym czytelnik nie da rady się utożsamić ze względu na wielość postaci i ich szybie pojawianie się oraz znikanie. Nie polepsza też sytuacji rozmiar książki i multum nagromadzonych w niej, ale nie rozwiniętych wątków.
Trudno wyjaśnić jaki zamysł przyświecał autorowi przy tego typu konstrukcji? Jaki by nie był odbił się fatalnie na jego dziele.

Polska powieść SF o tematyce postapokaliptycznej. Prezentuje nam wizje świata wiele lat po wojnie atomowej która doprowadziło do ogromnych zmian na ziemi w wyniku których świat jaki znamy przestał istnieć.
Wydaje się, że jest to idealna pozycja dla każdego miłośnika gatunku, ale coś w niej jest nie tak. Coś zgrzyta i nie pozwala zakwalifikować jej do rzędu dobrych...