Poczucie humoru to amortyzator wstrząsów życiowych.

Poczucie humoru to amortyzator wstrząsów życiowych.

Babcia winiła Armię Radziecką w ogóle, a Stalina w szczególności za to, że jej rodzina znajdowała się w tak nędznym położeniu.(...). Była zła, ale nikt nie skarżył się na rząd. Narzekanie na władze komunistyczne karano śmiercią. A więc nie narzekała, ale i tak miała wiele do powiedzenia. -Rosyjscy żołnierze - mówiła do córki - są bardzo mądrzy. Dużo czasu zdobywają na zdobywanie czasu. Zosia zmarszczyła brwi, rzucając matce zdziwione spojrzenie. Babcia podciągnęła rękaw i poklepała obnażony nadgarstek, Zosia uśmiechnęla się ze zrozumieniem. - Tak - przyznala - I są też modni. Polscy mężczyzni, gdyby mieli zegarek, to tylko jeden. - Ale nie Rosjanie - powiedziała babcia. - Oni uwielbiają zegarki. Wczoraj jeden taki elegant ze wsi miał na ręku sześć zegarków. - Oczywiście wszystkie uczciwie kupione - dodała Zosia z uśmieszkiem. - Z pewnością - rzekła babcia. - I wszystkie tak dobrze pasowały do jego munduru(...). - Są też bardzo kulturalni - powiedziała Zosia, z trudem opanowując śmiech. - Oczywiście - zachichotała babcia, wycierając oczy. - Do końca życia będę pamiętała, jak walili do naszych drzwi, kiedy pierwszy raz wkroczyli do Polski, i pytali o drogę do odwszalni. - Nie mogli jej znalezc? - No, nie mogli. A jeden żołnierz powiedział:"To dlatego, że Polska jest tak niecywilizowanym krejem. Każde państwo, w którym nie ma punktu, gdzie człowiek mógłby pozbyć się wszy, jest nienowoczesne.'' Pamiętam, że byli bardzo zdenerwowani. - O tak, na pewno. A wyjaśniłaś im, dlaczego nie mamy żadnej odwszalni? - Powiedziałam im tak:"To prawda, że nie mamy w kraju takiego punktu. Nie wiem, co to są wszy, o których mówicie. Przez całe życie nigdy nie widziałam żadnej wszy.'' A gdy się odwrócił do drzwi, dodałam cicho:" aż do dzisiaj".

Babcia winiła Armię Radziecką w ogóle, a Stalina w szczególności za to, że jej rodzina znajdowała się w tak nędznym położeniu.(...). Była zł...

Lecz największym darem, jaki możesz ofiarować drugiemu człowiekowi, jest prosty dar zrozumienia, co on czuje i co przeżywa w danym momencie.

Lecz największym darem, jaki możesz ofiarować drugiemu człowiekowi, jest prosty dar zrozumienia, co on czuje i co przeżywa w danym momencie.