Moje dwie głowy

Super książka, porusza serducho i daje do myślenia. Napisana wprost i konkretnie.

Super książka, porusza serducho i daje do myślenia. Napisana wprost i konkretnie.

Parę miesięcy temu uciekłam z toksycznego związku; ta książka pomogła mi stanąć znowu na własnych nogach i przestać rozmyślać nad tym co było i czy mogłam zrobić coś, co sprawiłoby, że były partner — narcystyczny oprawca, agresor lubujący się w przemocy emocjonalnej i psychicznej — traktowałby mnie inaczej. Nie mogłam, bo takim jak on nic (ani nikt) już nie pomoże.

Parę miesięcy temu uciekłam z toksycznego związku; ta książka pomogła mi stanąć znowu na własnych nogach i przestać rozmyślać nad tym co było i czy mogłam zrobić coś, co sprawiłoby, że były partner — narcystyczny oprawca, agresor lubujący się w przemocy emocjonalnej i psychicznej — traktowałby mnie inaczej. Nie mogłam, bo takim jak on nic (ani nikt) już nie pomoże.

Swego czasu namiętniej słuchałam Okuniewskiej, o różnych typach (tych wychowywanych przez wilki i tych ze skręconym kręgosłupem) i oto mamy krzyżówkę wszystkich typów - psychofaga. Temat bardzo poważny, bardzo trudny i wyniszczający psychicznie. Jak to się dzieje, że znajduje pożywkę, kolejne zapatrzone w niego ofiary? Autorka robi dokładną analizę psychofaga i siebie, konstrukcji działania i wychodzenia z toksycznej relacji. Robi to w taki sposób, że pomimo powagi tematu, momentami szczerze się uśmiałam. Dzięki!

Swego czasu namiętniej słuchałam Okuniewskiej, o różnych typach (tych wychowywanych przez wilki i tych ze skręconym kręgosłupem) i oto mamy krzyżówkę wszystkich typów - psychofaga. Temat bardzo poważny, bardzo trudny i wyniszczający psychicznie. Jak to się dzieje, że znajduje pożywkę, kolejne zapatrzone w niego ofiary? Autorka robi dokładną analizę psychofaga i siebie,...

Bardzo fajna książka dla osób interesujących się psychologia bądź takich które przeżyły toksyczny związek. Pozwala otworzyć (szeroko) oczy na pewne sprawy. Przy dużym samozaparciu może dać kopa do odejścia od osób, które wyrządzają nam krzywdę

Bardzo fajna książka dla osób interesujących się psychologia bądź takich które przeżyły toksyczny związek. Pozwala otworzyć (szeroko) oczy na pewne sprawy. Przy dużym samozaparciu może dać kopa do odejścia od osób, które wyrządzają nam krzywdę

Książka początkowo sprawiła mi zawód, bardziej liczyłam na powieść a jest to poradnik,był to jednak zawód pozorny.Daleko jej do typowego dla poradników,suchego języka pełnego fachowego nazewnictwa z którego zwykły śmiertelnik niewiele pojmuje. Napisana świetnie,dowcipnie pomimo ciężkiego tematu.Pozycja konieczna do przeczytania dla każdego kto żył w toksycznym związku a teraz liże rany,zastanawiając się co zrobił źle.Pozwala w łatwy sposób zrozumieć mechanikę związku ,z nie bójmy się tego powiedzieć-psychopatą.Dla tych,którym było dane żyć tylko w szczęśliwym związku,może być nudną i niezrozumiałą teorią, dlatego też uważam że to nie jest książka dla każdego. Autorka wie o czym pisze,czerpiąc nie tylko z wiedzy zdobytej a przede wszystkim z własnych doświadczeń.Pozycja pokrzepiająca, i pozwalająca wyjść z matni negatywnych emocji.Świetna praca,napisana "po ludzku", z wielkim dystansem o który w tej tematyce nie łatwo. Aplauz na stojąco!

Książka początkowo sprawiła mi zawód, bardziej liczyłam na powieść a jest to poradnik,był to jednak zawód pozorny.Daleko jej do typowego dla poradników,suchego języka pełnego fachowego nazewnictwa z którego zwykły śmiertelnik niewiele pojmuje. Napisana świetnie,dowcipnie pomimo ciężkiego tematu.Pozycja konieczna do przeczytania dla każdego kto żył w toksycznym związku a...

Bardzo wartościowa pozycja dla kobiet, które nie potrafią wyzwolić się z krzywdzącej relacji. Kobiet pozostających w psychicznie toksycznym uzależnieniu od partnera, dla uzależnionych oraz zniewolonych emocjonalnie, dla kochających za bardzo, dla silnych kobiet z deficytami miłości w dzieciństwie i wielu innych, które chcą bezgranicznie wierzyć oraz ufać w słowa a nie czyny partnera.
Ta napisana przystępnie a przede wszystkim poparta osobistym przykładem, doświadczeniami, bólem, rozterkami i porażkami książka to swoiste kompendium praktycznej wiedzy o tym, jak poradzić sobie z wewnętrzym rozdraciem. Tytułowe dwie głowy to racjonalność i emocjonalność, które czasami zawodzą, kiedy zachodzi dysonans w odbiorze rzeczywistości. Dysonans spowodowany wpływem na nasze życie osoby emocjonalnie chorej, skrzywionej czy niezrównoważonej psychicznie, czyli tzw. psychofaga.
Autorka bardzo sugestywnie i przekonująco odsłania mechanizmy relacji uzależnieniowej, z całą mocą podkreślając, że każda kobieta może sobie z tym poradzić, jeśli przyzna się do porażki a potem zawalczy o siebie, swoje zdrowie psychiczne i swoją przyszłość.

Bardzo wartościowa pozycja dla kobiet, które nie potrafią wyzwolić się z krzywdzącej relacji. Kobiet pozostających w psychicznie toksycznym uzależnieniu od partnera, dla uzależnionych oraz zniewolonych emocjonalnie, dla kochających za bardzo, dla silnych kobiet z deficytami miłości w dzieciństwie i wielu innych, które chcą bezgranicznie wierzyć oraz ufać w słowa a nie czyny...

Książka subiektywna, napisana przez kobietę doświadczającą przemocy, nie psychologa, ale to jej zaleta. Bo autorka jest osobą inteligentną, która mimo pewnej ułomności emocjonalnej (dała się wmanewrować w toksyczny związek) potrafiła zdobyć niezbędny zasób wiedzy fachowej, co w połączeniu z doświadczeniem życia w związku z człowiekiem o zaburzonej osobowości daje czytelnikowi niezły impuls do działania, wiarę w to, że jednak nie zwariował i dobrą szkołę przetrwania dla wszystkich w takiej sytuacji. Mały minus za uchybienia korektorsko-edytorskie.

Książka subiektywna, napisana przez kobietę doświadczającą przemocy, nie psychologa, ale to jej zaleta. Bo autorka jest osobą inteligentną, która mimo pewnej ułomności emocjonalnej (dała się wmanewrować w toksyczny związek) potrafiła zdobyć niezbędny zasób wiedzy fachowej, co w połączeniu z doświadczeniem życia w związku z człowiekiem o zaburzonej osobowości daje...

Książka tworzy dobrą bazę do rozmyślań, lecz trzeba pamiętać, że jest napisana przez osobę zranioną, patrzącą wyłącznie przez swój pryzmat oraz, która nie jest specjalistą w dziedzinie, o której pisze. Publikacja ta tworzy materiał do rozmyślań i dyskusji, jednakże nie traktowałabym jej jako specjalistycznej porady.

Książka tworzy dobrą bazę do rozmyślań, lecz trzeba pamiętać, że jest napisana przez osobę zranioną, patrzącą wyłącznie przez swój pryzmat oraz, która nie jest specjalistą w dziedzinie, o której pisze. Publikacja ta tworzy materiał do rozmyślań i dyskusji, jednakże nie traktowałabym jej jako specjalistycznej porady.

Początkowo zapoznałam się z blogiem autorki. Udało mi się kupić tę książkę stacjonarnie w księgarni przy al. Solidarności :-) Czytałam, zakreślałam "pasujące" fragmenty, wyciągałam wnioski. Kompendium wiedzy dla osoby która nie rozumie, dlaczego, jak i kiedy zaczęło dziać się coś takiego. Dziękuję Pani Maju za napisanie tej książki i podzielenie się wiedzą, którą Pani zdobyła, stanowiła ona nieocenioną pomoc w walce o siebie.

Początkowo zapoznałam się z blogiem autorki. Udało mi się kupić tę książkę stacjonarnie w księgarni przy al. Solidarności :-) Czytałam, zakreślałam "pasujące" fragmenty, wyciągałam wnioski. Kompendium wiedzy dla osoby która nie rozumie, dlaczego, jak i kiedy zaczęło dziać się coś takiego. Dziękuję Pani Maju za napisanie tej książki i podzielenie się wiedzą, którą Pani...

"Moje dwie głowy" , książka napisana przez Maję Friedrich (pseudonim), zrobiła na mnie niebagatelne wrażenie. Trudno określić rodzaj literacki, jakim posłużyła się Maja. W każdym razie jest to rzecz terapeutyczna, zarówno dla autorki jak i dla czytelnika, przede wszystkim rodzaju żeńskiego.

Zdarza się, że w związkach partnerskich czy małżeńskich uwikłamy się w układ z socjopatą (tego się nie da wyleczyć), którego autorka nazywa tutaj psychofagiem - co mi się bardzo podoba. I co wtedy robić. Zacytuję Maję: Z toksycznego związku nie da się WYJŚĆ. Z toksycznego związku się UCIEKA. Cała filozofia polega na tym, żeby UCIEKAĆ DO PRZODU. Koniec cytatu.

Ja, zaliczywszy szpital - uciekłam do przodu.
Czyli według autorki, postąpiłam prawidłowo, aczkolwiek trochę późno, czego skutki odczuwam do dziś - zespół stresu pourazowego.

Książkę Mai Friedrich "Moje dwie głowy" polecam, aczkolwiek nie wpadajmy w paranoję. Nie wszyscy nasi bliscy to psychopaci. W świecie jest tylu wartościowych ludzi, z którymi możemy się związać. Unikajmy, w miarę możliwości psychofagów, zarówno damskich jak i męskich. A jak to zrobić, jak ich rozpoznać lub uwolnić się od nich, tego nauczy nas autorka. Jeszcze raz - polecam.

"Moje dwie głowy" , książka napisana przez Maję Friedrich (pseudonim), zrobiła na mnie niebagatelne wrażenie. Trudno określić rodzaj literacki, jakim posłużyła się Maja. W każdym razie jest to rzecz terapeutyczna, zarówno dla autorki jak i dla czytelnika, przede wszystkim rodzaju żeńskiego.

Zdarza się, że w związkach partnerskich czy małżeńskich uwikłamy się w układ z...