Retellingi mitów mają to do siebie, że są dość relaksującą lekturą. Większość historii jest już znana, więc niewiele zaskakuje i można spokojnie płynąć przez opowieść, a jeżeli do tego dochodzi zadowalający styl autora, to czytanie staje się po prostu przyjemnością. Tak było i w tym przypadku.

Mit o Psyche i Erosie to kwintesencja miłości romantycznej i jeden z niewielu mitów, który nie kończy się nieszczęśliwie. Można powiedzieć, że aż prosił się o opowiedzenie na nowo. Autorce udało się to bardzo dobrze, choć nie wszystko w jej interpretacji mi się podoba - głównie zbyt współczesny miejscami język i wartkość akcji, która trochę obdziera opowieść z głębi. Mimo to jednak fabuła jest przemyślana i pełna humorystycznych czy feministycznych akcentów, nie jest też przeładowana fizycznymi aspektami miłości, jak możnaby się spodziewać. Występuje tu mnóstwo postaci z panteonu bogów olimpijskich czy innych bohaterów greckich mitów, a każda z nich ma własny charakter, wady i zalety, są też bardzo ludzkie w swoich zachowaniach. W fabułę wpleciono także wątek wojny trojańskiej i uważam, że został on potraktowany z wyjątkowym znawstwem psychologii ludzkiej.

Sama historia zakochanej pary to natomiast opowieść o przemianie i odnajdywaniu sensu własnej egzystencji - zarówno po stronie nieśmiertelnego Erosa, jak i wychowanej w niekonwencjonalny w męskim świecie sposób Psyche. W tej opowieści zawarte jest pewne stwierdzenie dotyczące istoty doskonałej, pełnej miłości pomiędzy kochankami i autorka starała się w swojej powieści tę myśl przekazać.

Jest to zdecydowanie książka, z którą warto się zapoznać. Bardzo polecam :)

Retellingi mitów mają to do siebie, że są dość relaksującą lekturą. Większość historii jest już znana, więc niewiele zaskakuje i można spokojnie płynąć przez opowieść, a jeżeli do tego dochodzi zadowalający styl autora, to czytanie staje się po prostu przyjemnością. Tak było i w tym przypadku.

Mit o Psyche i Erosie to kwintesencja miłości romantycznej i jeden z niewielu...