Ta książka to po prostu życie. A dokładniej – życie na Bałkanach. Szalone, absurdalne, nieokiełznane, ale i naznaczone krwią, zbrodnią, wojną, głodem, gwałtem, cierpieniem.

Ta książka to także historia dojrzewania głównego bohatera, Iwana Dolinara, w tymże tyglu. Miotany sprzecznymi uczuciami, pozbawiony jasnych drogowskazów, tęskniący, kochający, pożądający i marzący, pragnie żyć kolorowo, wartościowo i ciekawie, a jednocześnie boi się otaczającej go rzeczywistości, nie chce aktywnie uczestniczyć w budowie nowych państw po rozpadzie Jugosławii, nie chce zabijać, a potem próbować zapomnieć.

To wewnętrzne rozedrganie, błądzenie głównego bohatera widać nie tylko w konstrukcji tej postaci, lecz również w budowie zdań, dialogach i sposobie narracji.

Całość jawi się jako groteska – niemożliwa do zrozumienia, czasami śmieszna, czasami straszna, ale na pewno na długo zapadająca w pamięć.

P.S. Obraz umieszczony na okładce książki to reprodukcja dzieła malarza ludowego z Hajnówki, Żywolewskiego.

P.S.2 Na osobną uwagę zasługują też wspaniałe rysunki w środku książki, które wykonał Andrzej Płoski. Idealnie zgrywają się z treścią „Prima Aprilis”.

Ta książka to po prostu życie. A dokładniej – życie na Bałkanach. Szalone, absurdalne, nieokiełznane, ale i naznaczone krwią, zbrodnią, wojną, głodem, gwałtem, cierpieniem.

Ta książka to także historia dojrzewania głównego bohatera, Iwana Dolinara, w tymże tyglu. Miotany sprzecznymi uczuciami, pozbawiony jasnych drogowskazów, tęskniący, kochający, pożądający i marzący,...