Może nieco terapeutyczna dla Autora, ale nic dziwnego - ja bym nie był w stanie tak pracować ani tak żyć. Już z klientami miałem przez parę miesięcy do czynienia w jednej z prac parę lat temu i nie, dziękuję, a co dopiero z pacjentami się użerać. Nie mam psychy do tego. Z drugiej strony, sytuacje, owszem, absurdalne - ale nieszczególnie odstające od jakiegokolwiek innego biurokratycznego molocha czy korporacji. One wszystkie na absurdach, upierdliwościach i tabelkach w excelu stoją (te nowoczesne, starsze na zwykłych widzimisię). Oczywiście w przypadku opieki zdrowotnej ma to większe konsekwencje niż w przypadku jakiejś śmiesznej firmy. I jej źródła są też nieco inne - zgodnie ze słowami Autora, opisem sytuacji, wszystko zdaje się w tym kontekście sprowadzać do niemożliwości racjonalnej kalkulacji i próbami zarządzania opieką zdrowotną w sposób nakazowo-rozdzielczy, podczas gdy to się nie sprawdza zupełnie nawet w przypadku innych dóbr, a co dopiero w sytuacji, gdy nie istnieją żadne dobra substytutywne (czy w ogóle popyt nie jest uzależniony od pacjentów per se, ale od czynników zupełnie od nich niezależnych, czyli chorób). Jest tam kilka pomysłów, ale to chyba już jakiś trend, że w każdej "frustrating dump" książce Autorzy proponują swoje pomysły. Ja tam nie wiem, czy dobre. Ale zgadzam się, że system jest patologiczny. I zgadzam się, że to nie jest kwestia samego sypania pieniędzy.

Może nieco terapeutyczna dla Autora, ale nic dziwnego - ja bym nie był w stanie tak pracować ani tak żyć. Już z klientami miałem przez parę miesięcy do czynienia w jednej z prac parę lat temu i nie, dziękuję, a co dopiero z pacjentami się użerać. Nie mam psychy do tego. Z drugiej strony, sytuacje, owszem, absurdalne - ale nieszczególnie odstające od jakiegokolwiek innego...