Temat ugłaskany, brak obiektywizmu. Autorka wyraźnie sympatyzuje z bohaterkami swojej książki i uważa, że my też powinniśmy. Historii podobnych do tych opisanych w książce można znaleźć mnóstwo w internecie lub księgarni – tak samo pisanych pod tezę i tak samo prześlizgujących się po temacie bez zadawania tzw. trudnych pytań: „Zostałam muzułmanką, założyłam chustę i moje życie wreszcie się ułożyło, jeśli bywam smutna to dlatego, że czasem jakiś wstrętny islamofob krzywo na mnie popatrzy”. Wybory i decyzje bohaterek, ich konwersje lub przyjęcie bardziej konserwatywnego sposobu praktykowania (i wszystkie związane z tym konsekwencje) są przedstawiane jako coś ściśle prywatnego – takie podejście jest niezgodne z samym islamem.
Interesuję się islamem, Koranem i Sunną. Jak najbardziej ciekawią mnie życie ludzi wyznających inne religie i wychowanych w innych kulturach, ich motywacje i poglądy. Bardzo wiele można dowiedzieć się o życiu muzułmanów od nich samych, nawet rozmawiając o codziennych zwykłych sytuacjach. Ale żeby czegoś naprawdę się dowiedzieć trzeba naprawdę patrzeć i słuchać, nie zamykać oczu i uszu na to co nie pasuje do naszego obrazu.
Z tej książki nie dowiemy się niczego poza tym jakie są sympatie autorki. Może tak miało być, nie wiem.
Ocena niska, bo temat ważny i zasługujący na uwagę, a książka napisana pod tezę, obliczona chyba na granie na emocjach i nie wnosząca żadnej wiedzy.

Temat ugłaskany, brak obiektywizmu. Autorka wyraźnie sympatyzuje z bohaterkami swojej książki i uważa, że my też powinniśmy. Historii podobnych do tych opisanych w książce można znaleźć mnóstwo w internecie lub księgarni – tak samo pisanych pod tezę i tak samo prześlizgujących się po temacie bez zadawania tzw. trudnych pytań: „Zostałam muzułmanką, założyłam chustę i moje...