To już trzecia część z serii Przeznaczenie Jedi, trzeciego już autora, więc pomyślałem, że będę robił zbiorcze podsumowanie kolejno po 3 następnych tomach.
I tak o ile "Wygnaniec" oraz "Omen" uważam za powieści równe sobie, o tyle "Otchłań" wyróżnia się na tle dwóch poprzednich tomów.
Cała fabuła podzielona na dwa główne i kilka pobocznych wątków jest dobra, ciekawa... ale na pewno nie porywa. Nie wciska czytelnika w fotel tak, że ten nie mógłby oderwać się od czytania. Wątek Luke'a, który przemierza galaktykę wraz z synem w dwóch pierwszych tomach nie wybijał się jakoś specjalnie ponad wątkiem cierpiących Jedi i politycznych przepychanek na szczycie władz. Czy to dobrze, czy niedobrze... nie wiem, ale wydaje mi się, że dzięki temu wszystko jest po prostu spójne, wątki się ze sobą fajnie łączą.
Plemię Sithów, chociaż są starożytnymi i zapomnianymi SITHAMI, to jednak nie czuć powagi zagrożenia z ich strony,
a losy tych postaci są mi raczej obojętne. No ale dochodzimy w końcu do "Otchłani". No i staje się to na co osobiście najbardziej czekałem, czyli pojawienie się Abeloth. Sposób w jaki Troy Denning przedstawił tą postać jest kapitalny. Czuć grozę, czuć jej potęgę oraz to, że ma jakiś plan! Moment, w którym do młodej Vestary dotarło, że Abeloth wszystko ukartowała, zmanipulowała wszystkich Sithów i że nikt nie wyleci z tej planety żywy, po czym ich spojrzenia się spotkały (Abeloth w swojej prawdziwej naturze spoglądająca Vestarze pośród tłumu prosto w oczy) wywołał u mnie ciarki na skórze.
Akcja dziejąca się w Otchłani, nabrała tempa, ale w opozycji do tego, równolegle na Coruscant akcja nadal prowadzona jest powoli, mam wrażenie, że wręcz jest do przesady przeciągana. Aczkolwiek fragment tej niedorzecznej rozprawy sądowej został napisany świetnie. Czytając to, sam byłem oburzony i nie mogłem spokojnie wysiedzieć, widząc jak bardzo ukartowana i niedorzeczna była ta rozprawa. Więc tu duży plus dla autora, że udało mu się wywołać takie emocje podczas czytania.
Z minusów... niestety Han Solo. Oczywiście jest on kapitalną postacią, ale to jego droczenie się z Leią, a później ta tęczowa czułość, te ich nocne rozmowy... no momentami irytowało to niesamowicie. Idąc dalej... Przeznaczenie Jedi, to continuum Legend, gdzie postacie są niby potężniejsze od tych w kanonie, ale jakoś tego nie czuć. Mam wrażenie, że jakby wziąć jakiegoś lepszego Jedi z ery chociażby Wojen Klonów, a już szczególnie któregokolwiek z Sithów wiernych Zasadzie Dwóch, to rozprawiłby się z bohaterami Przeznaczenia Jedi w ułamku sekundy (no może z wyjątkiem Luke'a i Abeloth). Ale to tylko moje odczucie.
Reasumując... początek Przeznaczenia Jedi oceniam na takie 6.5 (z sentymentu 7) na 10. Chociaż pojawienie się Abeloth i przyśpieszenie akcji w 3 części daje spore nadzieję na jeszcze lepszy odbiór w kolejnych 6 częściach. Legendy rządzą się swoimi prawami, ale swoją brutalnością i brakiem wciskania poprawności politycznej przyjemnie kontrastują na tle nowego Kanonu.

To już trzecia część z serii Przeznaczenie Jedi, trzeciego już autora, więc pomyślałem, że będę robił zbiorcze podsumowanie kolejno po 3 następnych tomach.
I tak o ile "Wygnaniec" oraz "Omen" uważam za powieści równe sobie, o tyle "Otchłań" wyróżnia się na tle dwóch poprzednich tomów.
Cała fabuła podzielona na dwa główne i kilka pobocznych wątków jest dobra, ciekawa......