Smutek towarzyszył mi w trakcie czytania książki o schyłku życia króla Poniatowskiego. I nie odstąpił mnie do ostatniej strony. Nie dlatego, że książka jest źle napisana. Bo to opowieść o człowieku, który nigdy nie był jednoznacznie oceniany, a grono jego przeciwników jest nadzwyczaj liczne. Z władców Polski chyba tylko Stanisław Leszczyński (czyżby klątwa ciążyła na tym imieniu ?) był równie krytycznie oceniany. Powstaje pytanie, czy ktokolwiek obrany wówczas na tron, mając do czynienia z taką sytuacją geopolityczną, byłby w stanie zrobić coś więcej bądź lepiej.
Książka zaskakująco dobra, choć szata graficzna niezbyt atrakcyjna. Jej walor wynika z wybranego tematu, powszechna wiedza na temat końcówki panowania ostatniego władcy sprowadza się właściwie do przystąpienia do konfederacji targowickiej w 1792 r. Co działo się z królem Stanisławem po upadku powstania kościuszkowskiego raczej skrywa pomroka dziejów. Tymczasem jego sytuacja oraz postawa w tym okresie jest dość interesująca, a nawet zaskakująca. Zachęcam do przeczytania.

Smutek towarzyszył mi w trakcie czytania książki o schyłku życia króla Poniatowskiego. I nie odstąpił mnie do ostatniej strony. Nie dlatego, że książka jest źle napisana. Bo to opowieść o człowieku, który nigdy nie był jednoznacznie oceniany, a grono jego przeciwników jest nadzwyczaj liczne. Z władców Polski chyba tylko Stanisław Leszczyński (czyżby klątwa ciążyła na tym...