Polska historyk, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki m.in. Uniwersytetu Warszawskiego. 1968 ukończyła studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Na tej samej uczelni uzyskiwała stopnie naukowe doktora (1977) i doktora habilitowanego (1989). W 2002 otrzymała tytuł profesora nauk humanistycznych. Od 1968 związana zawodowo z Instytutem Historycznym UW, gdzie w 1993 objęła stanowisko profesora nadzwyczajnego. W latach 1990–1993 zajmowała stanowisko wicedyrektora tej instytucji. Pełniła także funkcję kierownika Zakładu Historii Nowożytnej. Była rektorem Szkoły Wyższej Przymierza Rodzin im. Błogosławionego Edmunda Bojanowskiego w Warszawie. W pracy naukowej specjalizuje się w zagadnieniach historii Polski XVIII wieku.

Została powołana w skład kapituły Nagrody im. Jacka Maziarskiego oraz na przewodniczącą Rady Pamięci Instytutu Pileckiego, a także w skład Komitetu Redakcyjnego Polskiego Słownika Biograficznego.