Bardzo lubie takie opowiesci, kiedy cos co z pozoru jest w swiecie natury i biologii, okazuje sie wpisane w ludzka kulture i imaginarium do szpiku kosci. Tak w naszych glowach jest z wilkami, ktore od najdawniejszych czasow sa nosnikami symboli, strachow, pragnien. Rdzenni Amerykanie i mieszkancy Polnocy porownywali sie do nich jako do zrecznych mysliwych, ludzie Zachodu wyniesli go na makabryczny piedestal jako stracha i zagrozenie i bezmyslnie wytepili prawie co do jednego.
Wystarczy popatrzec na wspolczesne dyskusje zwiazane z ponownym pojawieniem sie wilkow w Europie aby zrozumiec, ze ta dyskusja nie jest oparta na faktach, a wilk w niej jest bardziej konstruktem wyobrazni i archetypem, niz zwierzeciem ze swoja natura, trybem zycia i faktycznym wplywem na srodowisko i nasze, ludzkie hodowle zwierzat gospodarskich.

Barry Lopez swietnie ten krajobraz odmalowuje, zaczynajac od biologii, idac przez historie wilczo-ludzka i nasze basnie i mitologie, archetypy i wyobrazenia.

ALE, nie wiedziec czemu, meczylam te ksiazke dlugie miesiace, zaczynalam kilka razy od poczatku, utykalam na rozdzialach, nie moglam przebrnac...

Bardzo lubie takie opowiesci, kiedy cos co z pozoru jest w swiecie natury i biologii, okazuje sie wpisane w ludzka kulture i imaginarium do szpiku kosci. Tak w naszych glowach jest z wilkami, ktore od najdawniejszych czasow sa nosnikami symboli, strachow, pragnien. Rdzenni Amerykanie i mieszkancy Polnocy porownywali sie do nich jako do zrecznych mysliwych, ludzie Zachodu...