No książek typu: ,,Najwięksi, największe, najstraszliwsze", itp. podchodzę niczym pies do jeża. Zwykle są bowiem one nie tyle zbiorem faktycznie wyjątkowych wydarzeń i osobowości, a zbiorem historii o których autor słyszał - najczęściej przed rozpoczęciem prac nad książką. Wszystko wskazuje, że w tym przypadku jest podobnie. Większość błędów wybranych przez autora dotyczy Anglosasów, jakby mieli oni monopol na ich popełnianie. Swoje pięć minut poza nimi mają tylko Niemcy i Francuzi. Sam podtytuł: ,,Od starożytności..." jest bardzo mylący, gdyż tylko cztery bitwy (w tym jedna starożytna) opisane w książce odbyły się przed XIX wiekiem. Takie podejście bardzo ograniczyło możliwości autora, gdyż w efekcie na czarnej liście znalazły się pomysły, które w zasadzie nie wypłynęły na nic. Kto zapamiętał Goose Green jako symbol katastrofy? Albo patrol Brawo Dwa Zero? Ja też nie. Co do samych opisów, są one na nierównym poziomie. Dobrze zostały opisane np. przyczyny przegranej II krucjaty, czy klęski Francuzów pod Crecy, ale już przy opisie zdobycia Krety, ciężko było mi ustalić, kto właściwie popełnił błąd? Anglicy, którzy nie zdobyli wyspy, czy Niemcy, którzy ponieśli ogromne straty? Nie chcę się dalej wyżywać nad tą pozycją, bo wbrew wszystkiemu nawet mi się spodobała. Nie jest to jakieś wybitne dzieło, ale dla fanów historii wojskowości może być.

No książek typu: ,,Najwięksi, największe, najstraszliwsze", itp. podchodzę niczym pies do jeża. Zwykle są bowiem one nie tyle zbiorem faktycznie wyjątkowych wydarzeń i osobowości, a zbiorem historii o których autor słyszał - najczęściej przed rozpoczęciem prac nad książką. Wszystko wskazuje, że w tym przypadku jest podobnie. Większość błędów wybranych przez autora dotyczy...