Krótka relacja z rowerowej wyprawy po mongolskich stepach. Trójka rowerzystów z Polski samolotem dostaje się do Ułan Bator skąd wyruszają w podróż bezdrożami Mongolii. Nocują w namiotach, odwiedzają jurty i ich mieszkańców, próbują tradycyjnych potraw, podziwiają piękne krajobrazy, jednak w książce wyraźnie widać, że są skażeni zachodnią cywilizacją. Przejawia się to głównie brakiem zaufania do napotkanych na swej drodze ludzi. Taka postawa wydaje mi się co najmniej śmieszna, gdyż to chyba autochtoni powinni być bardziej zaniepokojeni pojawieniem się dziwnie wyglądających i jeszcze dziwniej ubranych ludzi na rowerach, mówiących innym językiem, nie potrafiących określić w jakim celu pokonują wielkie mongolskie stepy. Do tego jechać tyle kilometrów by w sklepach szukać europejskich produktów, zamiast kosztować tradycyjnej mongolskiej kuchni?! Dlatego Autora określiłbym raczej ekscentrycznym turystą niż podróżnikiem.
Co do samej treści jest to dziennik opisujący kolejne dni eskapady. Wrażenia z trasy, trudy pedałowania w upale, niezwykłe widoki, radości i obawy. Czyta się dobrze, lecz żadna rewelacja to to nie jest. Książka na pewno godna polecenia komuś kto sam lubi zwiedzać w ten sposób, lub interesuje się Krajem Chanów.

Krótka relacja z rowerowej wyprawy po mongolskich stepach. Trójka rowerzystów z Polski samolotem dostaje się do Ułan Bator skąd wyruszają w podróż bezdrożami Mongolii. Nocują w namiotach, odwiedzają jurty i ich mieszkańców, próbują tradycyjnych potraw, podziwiają piękne krajobrazy, jednak w książce wyraźnie widać, że są skażeni zachodnią cywilizacją. Przejawia się to...