Długo zabierałam się za "Między kibolami", ale kiedy w końcu to zrobiłam - cieszyłam się, że zrobiłam to we właściwym momencie, bo dosłownie płynęłam przez ten tytuł. Autor zachwycił mnie humorem (to też zasługa Krzysztofa Cieślika, który przełożył książkę!), nieskomplikowanym podejściem i czynnym zaangażowaniem we wszelkie kibicowskie spotkania, dzięki czemu wszystkie wydarzenia zostały przedstawione z pierwszej linii frontu. Niestety w końcu entuzjazm opadł, bo ile można czytać o tym samym?

Sam temat bycia kibicem bardzo mnie interesuje i swego czasu nieraz stawiałam się na meczach, więc niewiele w tej książce mnie zaskoczyło. Jeżeli ktoś nigdy nie miał do czynienia z tym światem, to może poczuć się zaintrygowany, ale również przerażony, bo wiele tu rozlewu krwi, brutalnych ustawek i agresji. Skąd się ona bierze i czy ma jakikolwiek cel z punktu widzenia kiboli?

Właśnie zabrakło mi bardziej profesjonalnego podejścia do poruszanych wątków. Wspaniale, że Bill Buford na pewien czas sam stał się kibolem, ale ta książka to spis wspomnień i nic więcej. Żadnych sensownych wypowiedzi kibiców czy specjalistów, podsumowania od autora, jakichkolwiek wniosków... Czułam się, jakbym poznawała relację człowieka, który przez pewien czas wszedł w środek kibolskiego świata, a potem odciął się od niego, kompletnie nie zastanawiając się nad jego sensem.

Od literatury faktu wymagam nie tylko zaskoczenia mnie czy nawet wzbudzenia konsternacji bądź przerażenia. Ja jeszcze potrzebuję rzetelnego podejścia, a tego tu zabrakło.

Długo zabierałam się za "Między kibolami", ale kiedy w końcu to zrobiłam - cieszyłam się, że zrobiłam to we właściwym momencie, bo dosłownie płynęłam przez ten tytuł. Autor zachwycił mnie humorem (to też zasługa Krzysztofa Cieślika, który przełożył książkę!), nieskomplikowanym podejściem i czynnym zaangażowaniem we wszelkie kibicowskie spotkania, dzięki czemu wszystkie...