Kazirodztwo i wykorzystywanie seksualne dzieci jest bolesnym tematem, jednak wciąż nie mówi się głośno o takich sprawach. Uznaje się to za temat tabu i uważa się, że jeśli będzie się milczeć problem sam się rozwiąże.
Dzieciństwo i rodzinny dom -te dwie rzeczy zawsze kojarzą się z radością, czasem zabaw i poczuciem bezpieczeństwa, kiedy z każdą troską można przyjść do rodziców, wiedząc, że zawsze znajdą rozwiązanie. Niestety Nathalie Schweighoffer autorka i narratorka tej przerażającej książki nie ma kolorowych wspomnień z tego okresu. W swoim krótkim życiu doznała wiele cierpień i sprawcą tego horroru nie był obcy człowiek, ale ten, który powinien ją chronić i być dla niej oparciem - własny ojciec.
Nathalie odkąd skończyła dwanaście lat była regularnie wykorzystywana seksualnie przez ojca, przy tym brutalnie katowana. Jej koszmar trwał pięć lat, nastolatka upokorzona z obawy, że zostanie wyklęta przez otoczenie milczała, jednak po pięciu latach powiedziała "dość" i postanowiła podać swojego oprawcę do sądu i opisać swoje cierpienia w książce, aby podzielić się ze światem swoimi brutalnymi doświadczeniami i ostrzegać, aby czytelnicy nie byli obojętni, kiedy wiedzą, że przez taką tragedię przechodzą inne dzieci.
Dziewczyna wprowadza czytelników w swoją przeszłość. Ze strasznymi szczegółami opisuje brutalne gwałty jakie zadawał jej ojciec w czasie gdy matka spała a rodzeństwo żyło w błogiej nieświadomości,że ukochany tata robi krzywdę jej starszej siostrze.
Nathalie ukazuje obraz pedofila, osoby zwyrodniałej, która wmawia, że współżycie z własną córką to dowód miłości rodzicielskiej.
Książka przedstawia co się dzieje z psychiką osoby wykorzystywanej seksualnie, Nathalie ma myśli samobójcze, traci wiarę i zaufanie do innych mężczyzn, wątpi czy uda jej się stworzyć związek i czy kiedykolwiek będzie szczęśliwa. Zaczyna wątpić czy Bóg istnieje i dlaczego nikt nie widzi niczego podejrzanego.
Ta historia jest dla osób pełnoletnich i o mocnych nerwach. Treść zawarta w książce odrzuca i wywołuje oburzenie od pierwszej strony.
Kiedy czytałam książkę widziałam przed oczami brutalne sceny,które rozgrywały się w domu Nathalie, odczuwałam obojętność osób z otoczenia, którzy złe nastroje dziewczyny przekładali na nastoletni bunt czy chwilowy zły nastrój i nikt nie domyślił,że dwunastolatka przechodzi przez piekło.
Przede wszystkim czuję ogromny podziw dla autorki za odwagę , że zdecydowała się opowiedzieć o swoim dramacie. Powrót do bolesnych wspomnień na pewno nie należały do przyjemnych,mimo to nie zamierzała odpuszczać.
Lektura nie jest lekka ani przyjemna, już sam tytuł na to wskazuje,ale każdy kto jest przejęty losem Nathalie i innych wykorzystywanych dzieci powinien tę książkę przeczytać. Otwiera oczy na wiele spraw i dowodzi, że tzw zły dotyk boli przez całe życie.

Kazirodztwo i wykorzystywanie seksualne dzieci jest bolesnym tematem, jednak wciąż nie mówi się głośno o takich sprawach. Uznaje się to za temat tabu i uważa się, że jeśli będzie się milczeć problem sam się rozwiąże.
Dzieciństwo i rodzinny dom -te dwie rzeczy zawsze kojarzą się z radością, czasem zabaw i poczuciem bezpieczeństwa, kiedy z każdą troską można przyjść do...