Ta książka wyłoniła się spod bożenarodzeniowego papieru, w który owinięto prezent i od razu pozwoliła mi ruszyć w podróż po miejscach wspomnień, tęsknot i pragnień. Przeważają tu ciekawe zdjęcia Andrzeja Kotnowskiego, uzupełniane tekstem psychiatry i psychologa Janusza Krzyżowskiego, któremu zawdzięczam lekturę książki o Asioce.
W każdy z pięciu rozdziałów
- Indie centralne
- Indie północne
- Radżastan
- Nepal
- Indie południowe
wprowadza motto z literatury przeważnie religijnej np w formie pytania z Vaćanakary: "Śiwo,...dlaczego sprawiłeś, bym się narodził, zaplątałeś mnie w sieci tego świata, wygnałeś z tamtego?"

W rozdziale o Indiach centralnych obok obrazów
- Delhi z jego Czerwonym Fortem czy minaretu Kutb Minar
- mauzoleum Taj Mahal w Agrze,
- miasta duchów Fatehpur Sikri z mauzoleum Salima
- wypełnionych rzeźbami (często natury erotycznej) świątyń Khadźuraho
- Gangesu i świętych dla hindusów ghatów Waranasi

można przeczytać
- opowieści o Wielkich Mogołach, muzułmańskiej dynastii, rodem od Timura i Dżyngis Chana rządzącej Indiami od XVI wieku,
- o wspominanym do dziś dobrze cesarzu Akbarze, który na pomoc modlitwą w poczęciu syna odpowiedział budową opuszczonego dziś miasta Fatehpur Sikri, na którego murach można odczytać napis: "Jezus, syn Maryi (niech pokój będzie z Nim!) powiedział: świat jest mostem: przechodząc po nim nie budujcie domu; czego oczekujecie na godzinę, tego oczekujcie na wieczność; świat nie trwa dłużej niż godzinę; zanurzcie się w modlitwie, bo reszta jest nieznana".
- o miłości wnuka Akbara, Szahdżahana uwiecznionej w kamieniu mauzoleum Taj Mahal,
- o zdradzie Aurangzeba, syna zrodzonego z tej miłości, który władzę przejął uwięziwszy ojca
- o tym, jak i dlaczego rzeka Ganges opuściła niebo spadając na ziemię i wedlug słów Walmiki "jako pielgrzymi kij w niebo prowadzi".
- o Śiwie opisywanym przez tamilskiego poetę Pattanata Pilleja z X wieku tymi słowami "mój Bóg nie w kutym przebywa kamieniu...nie zdołam takich obrazów czcić, lecz dumnie twierdzę iż w sercu moim Śiwę znam...jeśli twe serce jeszcze śpi, jeśli mądrość nie zbudziła się w duszy, na środku rzeki jesteś szerokiej i żaden nie widny Ci brzeg"

Właśnie CYTATY z literatury indyjskiej najbardziej mnie w tej książce urzekły. I portrety ludzi.

W rozdziale o Indiach północnych motto z Kalidasy o półbogach w Himalajach "gdy wygoni ich deszcz uciekających ku słonecznym szczytom"
- obrazy gór, buddyjskich świątyń, uzdrowisk zbudowanych dla spragnionych odetchnięcia od indyjskiego żaru brytyjskich kolonizatorów, sikhijskiej Złotej Świątyni w Amritsarze, domów-łodzi na jeziorze Dal w kaszmirskim Srinagarze

i opowieści
- o Simli, w której żył i pisał Kipling
- o tybetańskim mnichu Milarepie, który modlił się słowami "ptaki do lotu sposobią swe młode, małpy swoje dzieci do skoków wprawiają, a ja, Milarepa, ćwiczę umysł, duszę i umysł ćwiczę w myśli o oświeceniu"
- o Nanaku, który 500 lat temu z islamu i hinduizmu stworzywszy sikhizm modlił się słowami: "Jest jeden Bóg, On jest najwyższą Prawdą, On, Stwórca, który jest bez lęku i bez nienawiści, On Wszechmocny, przenika wszechświat; nie narodził się, ani też nie umrze, by się znów narodzić..zanim czas nastał była prawda".

Rozdział o Radżastanie zaczyna się mottem z Vaćanakary: "Gdy świątynia jest w sercu, czyż potrzeba budować jeszcze jedną ?..o Panie Jaskiń, jeśli Ty jesteś kamieniem, to kim jestem ja?".

Przedstawiono w nim na pięknych zdjęciach
- architekturę jego stolicy Jaipuru z koronką pałacu Hava Mahal, obserwatorium astronomicznym Dżai Singha, z pałacami i twierdzami Dżajsalmeru, z piaskami pustyni Thar, koronką świątyń dżinijskich na górze Abu.
Opowieści tu mniej:
- o Dżai Singhu, który przeniósł stolicę Radźputów z ponurego Amberu do budowanego przez siebie na nowo z rozmachem i fantazją Jaipuru.
- miłości wyrażanej słowami Sundarama:
"Może będziesz małą dziewczynką, a ja kwiatem spadnę na twą główkę..obrywając listki rzucisz na wiatr...Nie dbam. Nie zasmucę się o to. Jako kwiat przyjdę do Ciebie dziewczątko.
Może dorosła będziesz dziewoją...wianuszkiem będę wówczas u Twoich warkoczy...A Ty, marzeniem miłości oddana, ani jednym mnie nie obdarzysz spojrzeniem.
Nie dbam. Nie zasmucę się o to. Jako kwiat przyjdę do Ciebie."

W rozdziale o Nepalu
- obrazy świątyń Patanu w Katmandu, w Bhaktapur, widoki Himalajów i jeziora Pheva Tal
- cytat z poezji Asnyka na temat Trimurti
"Ta głowa, co pośrodku to odwieczny Brahma...ze swego łona, świadomy celu, wywiódł wszech bytów nasiona. Ta twarz druga to Wisznu..utrzymujący cały wszechświat w równowadze. Bóg zakochany w naturze...A ta trzecia to Śiwa...wszechświat pojęty bez boga...nieczuły na mękę pożera swe dzieci"
- opowieści o Dattatrei, łagodnym mędrcu, który mówi o sobie:
"Niebo nauczyło mnie jak być ponad wszystkim, jednocześnie obejmując wszystko. Księżyc nauczył mnie, że istota pozostaje ta sama, nawet gdy wygląd się zmienia. Słońce nauczyło mnie, że jaśniejsza twarz znajdzie odbicie we wszystkich gładkich twarzach....Ryba nauczyła mnie nigdy nie chwytać przynęty i dzięki temu unikać niszczenia siebie".
- poruszająca mnie modlitwa:
"O Panie, biały jak kwiat jaśminu, spełniający i napełniony wszystkim. Dlaczego nie pokażesz mi swego oblicza? Jak małpa na obroży trenera, jak lalka na końcu nitki, bawiłem się tak, jak Ty się bawiłeś, słowo tak wypowiadałem, jak Ty je wypowiadałeś, jestem tak, jak Ty mi być pozwalasz, o rządco świata, Panie biały jak kwiat jaśminu, biegłem, aż ty mi krzyknąłeś: stój !" (Vaćanakara)
- opowieści Szerpów o tym, jak powstał yeti

W rozdziale o najbardziej mi znanych Indiach Południowych
- zdjęcia wykuwanych w skale świątyń Elury, Adżanty, Badami, obrazy miasta duchów Hampi, muzułmańska architektura meczetów i grobów Bidżapuru, Aurangabadu, Hajdarabadu, pałacu w Majsurze, mauzoleum Gandhiego w Kanjakumari, plaż i kościołów Goa, Margao, Kovalam, dżinijskiego posągu Gomataśwery
- list Gandhiego do zafascynowanej Indiami Polki Wandy Dynowskiej
- Prawdy Gandhiego, a wśród nich ta "wszystkie religie są sobie równe i wszystkie są prawdziwe"
- poezja Tagore
"Gdzie umysł nie zna trwogi i gdzie wysoko się zwykło nosić głowę,
gdzie wiedza jest swobodna,
gdzie świat nie jest pokrojony na cząstki ciasnymi ścianami domostw,
gdzie słowa wynikają z głębokiej prawdy,
gdzie niestrudzone dążenie wyciąga ramiona w stronę doskonałości, gdzie czysta rzeka rozumu nie gubi się w ponurych pustynnych piaskach martwego nawyku, gdzie umysł podąża za Tobą naprzod, ku coraz bardziej rozległym myślom i czynom, w takim niebie wolności, Ojcze, niechaj się obudzi mój kraj"
- o joginach, najwyższych ptakach wędrownych którzy "posochem wiedzy się podpierając" odchodzą od " Wielkiego Zgiełku". (w oparciu o Upaniszady)
- poezja dżinistów z IV wieku:
"Ciało, dom, bogactwo, żona, synowie, przyjaciele, wrogowie - wszystko to odrębne jest od duszy. Tylko głupiec uważa to za własne.
Ze wszystkich stron nadlatujące ptaki na jednym siadają drzewie, lecz o świcie każdy odlatuje w swoją drogę, w przeróżne strony.
Śmierć nie jest dla mnie. Czemuż więc miałbym się lękać? Choroba jest nie dla mnie. Czemuż więc miałbym rozpaczać ?
Nie jestem dzieckiem ani młodzieńcem, ani starciem, to są tylko stany mego ciała....Czym innym jest dusza, czym innym materia - oto istota prawdy."

Wydaje mi się, że 2 zdjęcia z Badami podpisano - Pattadakal.

Ta książka wyłoniła się spod bożenarodzeniowego papieru, w który owinięto prezent i od razu pozwoliła mi ruszyć w podróż po miejscach wspomnień, tęsknot i pragnień. Przeważają tu ciekawe zdjęcia Andrzeja Kotnowskiego, uzupełniane tekstem psychiatry i psychologa Janusza Krzyżowskiego, któremu zawdzięczam lekturę książki o Asioce.
W każdy z pięciu rozdziałów
- Indie...