,, Rumienię się, przechodzą mnie ciarki. Ross mówi o niej w czasie przeszłym. Zastanawiam się, czy to dlatego, że jego zdaniem ona nie żyje, czy może dlatego, że ja i ona nie mamy już wspólnej teraźniejszości ".

Podobno thriller thrillerowi nie równy i teraz całkowicie przyznaję temu rację. No bo jak inaczej wytłumaczyć to napięcie podczas czytania, gdzie wciąż brodzimy między tym, że jednej bliźniaczki nie ma, a jednak jest. Niby wypowiadają się o niej jakby jej nie było, ale inni wiedzą, że jest, tylko podobno zaginęła. Wciąż trwają jej poszukiwania, lecz tak naprawdę długo nie wiemy co się z nią stało. Wiele jest opisanych miejsc, które ją przypominają, my bardzo dokładnie je widzimy. Klimat z każdą kolejną stroną robi się coraz gęściejszy i mroczniejszy. Wielka tajemnica wisi w powietrzu i choć jeszcze jej nie znamy, to bardzo chcemy poznać. Czekamy za nieuniknionym, bo każdy opis na to wskazuje. Piwnica czy spiżarnia zawsze w książkach kryła wiele tajemnic i już na samym wstępie poznamy historię dziecięcej zabawy, gdzie wyobraźnia miesza się z tym, co one tam widzą. Później następuje przejście do czasu ich dorosłości, kiedy właśnie jednej z nich już nie ma. A może jest, tylko nikt nie chce zdradzić gdzie? Siostry miały tutaj wyjątkowego pecha, gdyż obie wyjątkowe pokochały jednego mężczyznę, a on je z wzajemnością. Nie ciekawi was dlaczego jednak na swoją życiową kobietę wybrał tylko jedną? Czym się wyróżniała, skoro była taka sama jak druga? On jest tutaj bardzo podejrzaną postacią, gdyż czujemy jego niechęć do poszukiwania jego wybranki serca. Jest tu dla zmyłki, lub faktycznie coś ukrywa, jak sądzicie?
Ja bardzo lubię motyw listów w książkach, więc i tu byłam tym faktem zachwycona, tym bardziej, że to w nich była zawarta gra, którą tylko druga siostra potrafiła rozwiązać. Zagadki, szyfry i wszystko, by tylko coraz bardziej namieszać nam w głowach. Coś na granicy jawy i snu. Nie wierzcie tej książce, gdyż ma ona swój cel. Ogłupić czytać za na tyle, by uwierzył w jej wersję wydarzeń. Znakomita!

,, Rumienię się, przechodzą mnie ciarki. Ross mówi o niej w czasie przeszłym. Zastanawiam się, czy to dlatego, że jego zdaniem ona nie żyje, czy może dlatego, że ja i ona nie mamy już wspólnej teraźniejszości ".

Podobno thriller thrillerowi nie równy i teraz całkowicie przyznaję temu rację. No bo jak inaczej wytłumaczyć to napięcie podczas czytania, gdzie wciąż brodzimy...