Fantastyka młodzieżowa nieczęsto czerpie z kultury Bliskiego Wschodu, szczególnie z okresu starożytnego, który potrafi być niesamowicie inspirujący i pełen swego rodzaju egzotycznego klimatu, który trzeba umieć odpowiednio przedstawić. Kiedy więc zobaczyłam zapowiedź „Łowców płomienia”, wiedziałam, że ta powieść, która już w opisie wyróżnia się nietypowymi imionami i nazwami, może być jedynie albo dobra, albo zła. Jako że swego czasu uwielbiałam wszelkie historie rodem ze starożytnej Arabii, postanowiłam przekonać się osobiście, jak ta książka wypadnie w moich oczach.

Zafira jest dziewczyną, która poluje w mrocznym lesie Arz, w celu wyżywienia swoich ludzi. Niestety musi ona robić to w przebraniu mężczyzny, bowiem tam, gdzie mieszka, istnieje przekonanie, że kobiety stanowią wszelkie zło. Wciela się więc w legendarnego Łowcę, który jest jedyną osobą potrafiącą wrócić z przeklętego lasu Arz w jednym kawałku i na dodatek ze zdobyczą, dzięki której ludzie nie głodują.

Nasir z kolei również jest owiany pewną legendą – nazywają go bowiem Księciem Śmierci. Na zlecenie króla zabija każdego, bez cienia współczucia czy litości. Jest on największym postrachem wśród ludzi, którzy boją się nawet na niego spojrzeć. Losy tych dwóch legend krzyżują się w momencie, w którym Zafira jako Łowca wyrusza na poszukiwanie pewnego artefaktu, który ma uchronić królestwo Arawiyi przed zagładą oraz przywrócić w nim dawno zapomnianą magię, zaś Nasir dostaje rozkaz od króla, by zabić Łowcę i przejąć tenże mityczny przedmiot. Podczas gdy oboje starają się wypełnić swoje misje, następują pewne nieoczekiwane wydarzenia, które sprawią, że odkryją znacznie potężniejszego wroga, z którym będą musieli się zmierzyć.

Ta powieść wręcz emanuje niesamowitym klimatem. Pisarka tak wspaniale opisuje świat i realia, że niemal da się namacalnie poczuć chociażby gorący piasek pustyni pod stopami. Oprócz barwnego przedstawiania natury i terenów fantastycznej krainy również wart uwagi jest konstrukt samego świata, który nie należy do najprostszych. Wraz z każdym kolejnym rozdziałem czytelnik odkrywa coraz więcej niuansów i sekretów dotyczących historii królestwa Arawiyi i licznych podań o jego magicznych korzeniach. Ukazuje to wizję świata nie tylko złożonego, ale również dobrze przemyślanego. Dotyczy to także samych bohaterów, nie tylko protagonistów. Tak jak dwójka głównych charakterów, postacie drugoplanowe również posiadają swoje tajemnice i nie są prostymi zapychaczami, które muszą jedynie spełnić określoną funkcję w danym wydarzeniu czy też rzucić jakimś śmiesznym zdaniem i zostać zapomnianym w dalszej fabule. Autorka stworzyła niesamowicie rzeczywistych i przede wszystkim dających się lubić bohaterów, co sprawia, że czytelnik się do nich w jakimś stopniu przywiązuje i razem z nimi przeżywa wszelkie niepowodzenia. Jeśli zaś chodzi o wątek miłosny, to jest on przewidywalny i dosyć prosty, co zapewne może niektórych zawieść, jednak mnie osobiście on nie przeszkadzał. Stanowił dobrą odskocznię od dosyć złożonej konstrukcji świata przedstawionego. To samo tyczy się samej akcji, która choć w głównej mierze sprowadza się do pewnej schematyczności w postaci sekwencji spacer–potwór–spacer–potwór, to nie jest w żaden sposób rozczarowująca, bowiem autorka ubarwia tę monotonię kolejnymi tajemnicami i sekretami zarówno świata, jak i bohaterów. Dzięki temu ta prostota akcji powieści nie sprawia wrażenia nudnej.

„Łowcy płomienia” są niesamowicie dobrą fantastyką dla młodzieży. Choć początek lektury może być trudny przez ogrom informacji i dużą częstotliwość wtrąceń w postaci arabskich słówek czy zwrotów, to później wartka akcja powieści wynagradza wszystko. Pomimo tej drobnej niedogodności jest to zdecydowanie jeden z najlepszych debiutów, jakie miałam okazję przeczytać. Polecam każdemu, kto szuka klimatycznej powieści, w którą można niesamowicie wsiąknąć i niezwykle dobrze się przy tym bawić.

Edyta Tomaszewska