Jedna z najmądrzejszych książek do nauki czytania.

Po 1 ładnie ilustrowana (nawet jak na obecne czasy).
Po 2 teksty o różnym stopniu trudności, mądre, lekkie, zabawne.
Po 3 tekst odpowiada ilustracjom, co bardzo sobie ceni mój syn. Lubi wiedzieć, co czyta, więc sprawdza i porównuje, czy na pewno jedna z tych kur była ruda albo jak wygląda kura Maruda.
Po 4 wszystkie historie są o czymś i dają się ładnie opowiedzieć.
( W odróżnieniu od np. Tropicieli WSiP dla klas I, gdzie czytanki z tyłu traktują o psie Joda, mamie i tacie, którzy (jeśli próbujemy zrozumieć i objaśnić dziecku tekst) mieszkają w jamie.
A tak się akurat autorowi litery i sylaby składały, to namazał stek bzdur.)
W Literach nie ma takich absurdów.

Oczywiście można się przyczepić do tego, że na obrazkach mama gotuje, a tata lepi samoloty. Trzeba jednak pamiętać, że ta książka powstała dawno temu, kiedy faktycznie 95% mam gotowało, a większość ojców, jeśli coś robiła z dziećmi, to rzeczywiście raczej samoloty niż pierogi.
Poza tym to my, dorośli czepiamy się takich rzeczy. Dziecko lat 7 wcale tego nie zauważa.

Mam szczęście posiadać tę książkę na własność. To na niej uczy się czytać mój syn.
Nie znosiłam czytać z synem nowych czytanek w Tropicielach i bardzo się cieszę, że teraz mamy inne wydawnictwo i inne podręczniki.
Ale do Liter i tak wracamy. Są najprzyjemniejsze i dla mnie, i dla dziecka.

Szkoda, że dziś nie pisze się już takich tekstów.
I bardzo szkoda, że nasze kochane Ministerstwo nie potrafi wykorzystać tego, co dobre i tworzy albo zleca tworzenie różnych bubli za grube miliony.

Jedna z najmądrzejszych książek do nauki czytania.

Po 1 ładnie ilustrowana (nawet jak na obecne czasy).
Po 2 teksty o różnym stopniu trudności, mądre, lekkie, zabawne.
Po 3 tekst odpowiada ilustracjom, co bardzo sobie ceni mój syn. Lubi wiedzieć, co czyta, więc sprawdza i porównuje, czy na pewno jedna z tych kur była ruda albo jak wygląda kura Maruda.
Po 4 wszystkie...