Pracę tę zacząłem czytać w 2019 roku, ale trudno było mi przez nią przebrnąć. Nie z powodu topornego pióra autora- ponieważ to jest przyzwoite.

Jakub Woziński przyjął dla swojej pracy formę słownikową, czy encyklopedyczną. Fajny pomysł, dzięki któremu informacje stają się bardziej ułożone i przystępne. Co poszło nie tak? Skrajny subiektywizm autora. Trzeciorzędne sprawy przysłaniały mu niekiedy całokształt niektórych zjawisk, czy osób.

Niekiedy popadał w paranoiczne tezy, jak np. nadawanie fladze Gadsdena satanistycznego charakteru, ponieważ wykorzystuje w swojej symbolice motyw węża. Grzechotnika dokładnie, ale to już nieważne. Sam Woziński twierdzi, że "wąż w kulturze zachodu ma pewne precyzyjnie dające się wytłumaczyć znaczenie". Czy aby na pewno? W samej Biblii motyw węża był wykorzystywany wielokrotnie, a nie zawsze negatywnie, jak np. w przypadku miedzianego węża. nie mówiąc już o tym, że grecka kultura wlicza się do cywilizacji zachodniej, a tam wąż miał już pozytywne cechy, które widzimy do dzisiaj na każdym kroku, jak Kaduceusz, czy laska Asklepiosa. Nie wiem, czy Woziński o tym nie wie czy o tym zapomniał i nie wiem co gorsze.

Nie polecam. Książka ma oczywiście swoje dobre strony, ale są one przyćmione przez subiektywizm i ignorancję autora na wielu płaszczyznach.

Pracę tę zacząłem czytać w 2019 roku, ale trudno było mi przez nią przebrnąć. Nie z powodu topornego pióra autora- ponieważ to jest przyzwoite.

Jakub Woziński przyjął dla swojej pracy formę słownikową, czy encyklopedyczną. Fajny pomysł, dzięki któremu informacje stają się bardziej ułożone i przystępne. Co poszło nie tak? Skrajny subiektywizm autora. Trzeciorzędne sprawy...